Vorige week vroegen we in dit rubriekje of U het (inter)nationale voetbalwereldje al dan niet een zootje vond? Vandaag hetzelfde vragen is overbodig. Geen twijfel meer mogelijk. Met de blijde (?) intrede van een spijtoptant dreigt dat zootje straks compleet in zijn blootje te staan. Dat “straks” is wel relatief. Elke onthulling van de nieuwste gerechtelijke medewerker dient immers getoetst aan de enige echte waarheid.
Het kan even duren voor in dat verband het laatste loodje gelegd is. Als dat al ooit kan gebeuren. Laten we er hoe dan ook van uitgaan dat operatie “propere handen” nu voor een niet nader te bepalen duurtijd vertrokken is. En de kans levensgroot is dat men straks van de ene naar de andere verrassing zal surfen. De advocaten van de andere verdachten noemden de “deal” spijtoptant een geniale zet van een collega. Ze zouden, wisten ze zeker, net hetzelfde gedaan hebben, hadden daar blijkbaar niet of te laat aan gedacht. Daarom maakten ze in een moeite brandhout van het ganse opzet. Met boutades als “dit is een heel gevaarlijk spel”, “de spijtoptant is een farce” of “het is een deal met een praatjesmaker en een verkoper van gebakken lucht”.
Beeldspraak “het gras voor je voeten zien wegmaaien” valt blijkbaar ook in de advocatuur moeilijk te slikken. En als er over de vele verhoren van de spijtoptant weinig of niets uitlekt in de media zou het wel eens kunnen dat de boter op het hoofd van andere voetbalgrootheden dan de huidige verdachten richting het smeltpunt afdrijft.
Klaarheid
In afwachting lieten de krachtdadige leiders en leden van de raad van bestuur van de Pro League de kans niet liggen om het beeld van een al bedenkelijk imago nog wat “glans” bij te zetten. Na een vergadering die klaarheid moest scheppen over het lot van fel omstreden CEO Pierre François bestond genoemde “klaarheid” er in dat de man zijn postje gewoon behoudt. Meer nog, hij werd herbevestigd als notoir lid van een driemanschap dat de macht van makelaars moet beteugelen. Die opdracht behouden voor uitgerekend de figuur die een kandidaat koper van Excelsior Moeskroen adviseerde om daar rechtstreeks over te onderhandelen met, naar hij zeer goed wist, de makelaar en eigenaar van de club in plaats van met het clubbestuur, is in de ogen van de Pro League duidelijk niet de uitschuiver die elke voetbalfan naar het kotszakje doet grijpen.
Voor de manier waarop voorzitter Marc Coucke na die “kwaliteitsvolle” vergadering wegvluchtte onder het brabbelen van een dosis klinkklare nonsens komt de quotering “zielig” nog enkele lengten te kort. Het zegt veel over de wijze die mogelijk ook de voetbalbond zal hanteren om zijn eigen “intern onderzoek over het schandaal” te voeren. Lachen is niet bij voorbaat verboden.
Aleksander Scholz
Terug naar het rijk van de makelaar. Dat die gemakshalve niet god moet zijn in de ogen van (te)veel clubleiders bewijst het geval Aleksander Scholz (26). Weggehaald bij Lokeren door Standard schopte de Deen het bij de Rouches tot sterkhouder in de verdediging én tot kapitein. Om onbekende reden viel hij op Sclessin in ongenade. Verkast naar Club Brugge verdween hij er in de anonimiteit. Tot het Deense FC Midtjylland er hem voor een prikje weghaalde als vervanger voor Buba Sanneh, Dat is die Sanneh waarvoor “het nieuwe Anderlecht” acht miljoen euro ophoestte.
Spelen doet Buba er niet echt. Scholz in Denemarken wel. En hoe! Mee, zelfs vooral dankzij hem is FC Midtjyland momenteel fiere leider in de Deense competitie. Misschien had men bij Anderlecht beter zelf, zonder commissie voor een makelaar, Scholz van Brugge naar Brussel gehaald. Acht miljoen had die transfer zeker niet gekost. Zou het geval Scholz voor een aantal dito gevallen kunnen staan? De vraag stellen is… juist!
