Minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open-Vld) heeft een nieuw wetsvoorstel klaarliggen. In het voorstel staat dat magistraten, indien ze dat zelf wensen, hun carrière kunnen voortzetten tot 75 jaar. Hiermee wil men het tekort aan magistraten proberen op te vangen.
Onder de huidige wetgeving kunnen magistraten van de rechtbank van eerste aanleg op 67 jaar met pensioen. Vervolgens kunnen ze tot aan hun 73ste als plaatsvervangend magistraat actief blijven. Voor magistraten van het Hof van Cassatie ligt de pensioenleeftijd op 70 en is tevens ook een verlening tot 73 jaar mogelijk. Door het nieuwe wetsvoorstel kunnen alle magistraten tot hun 75 jaar werken, indien ze dat zelf wensen.
De magistraten die ervoor kiezen om na hun pensioenleeftijd nog actief te zijn als plaatsvervanger, zullen dan werken naargelang de vraag. Een voltijdse regeling is dus niet mogelijk. De verloning zal gebeuren “per zitting”.
“Een gemakkelijk antwoord”
De Association Syndicale des Magistrats (ASM), de Franstalige vereniging voor magistraten, reageert kritisch op het voorstel. Volgens hen is het geen doeltreffend voorstel en is het een gemakzuchtig antwoord op een diepgewortelde problematiek.
“Dit is het resultaat van verscheidene jaren van bezuinigingen en de verslechtering van de arbeidsomstandigheden bij de rechterlijke macht. Er zijn steeds minder kandidaten voor de examens om magistraat te worden, dit wetsvoorstel is een gemakkelijk antwoord.”, zo laat Marie Messiaen, de voorzitter van ASM weten. Volgens haar is het “een erkenning van de catastrofale situatie, zozeer is ons beroep zwartgemaakt”, zo besluit ze.
Het ontwerp zal aanstaande woensdag worden besproken tijdens de commissie Justitie.
Nog meer wereldvreemde seniele oude zakken met macht. Inderdaad mooi verwoord :”gemakzuchtig antwoord op een diepgewortelde problematiek.”
Zouden bij operatie sky dan zoveel magistraten betrokken zijn, dat ze de leeftijd al moeten optrekken?
Wie al op enige verandering zou durven open bij het gerecht is er aan voor de moeite.
De bejaarde, wereldvreemde, politiek benoemde (t)rechters blijven van uit hun ivoren toren de plak zwaaien.
Net alsof het laten doorwerken (‘doorzitten’ is een betere beschrijving) in hun ivoren toren van politiek benoemde rechters, dus gebuisde advocaten, die geen snars afweten van waarover ze moeten vonnissen (en te verwaand om iets te leren) iets aan aan de malaise gaat veranderen. Zelfs het Peter-principe is hier niet van toepassing want dat veronderstelt dat ze vóór hun benoeming als rechter iets zinnigs gedaan hebben.