Vanuit Tokyo bereiken ons de laatste dagen opnieuw heel wat heerlijke sportmomenten vanop de rode piste. Elke 4 jaar krijgt ook de atletieksport eindelijk de aandacht die ze verdient. Naast heroïsche prestaties komt deze sport echter vaak met doping in het nieuws. The Economist maakte een optelsom van de geschorsten op 1 augustus van dit jaar met een aantal verrassende en minder verrassende “toppers”.
Rusland – en haar Sovjetvoorganger – kent al vele decennia een bedenkelijke reputatie. In 2016 kwam onmiskenbaar bewijs naar buiten van wat iedereen eigenlijk al wist: overheidsgestuurd dopingmisbruik. Dat werd op dergelijk groteske schaal georganiseerd dat ‘algemene uitsluiting’ de enige optie bleek.
Individuele Russische atleten zonder schorsing kunnen onder de vlag van het “Russisch Olympisch Committee” wel meedingen naar de hoogste eer, maar er komt vervolgens geen staatsvlag aan te pas. Wie goud wegkaapt, krijgt op het hoogste schavot een alternatief van Tchaikovsky te horen. President Poetin mag zijn helden dan nog allemaal bewieroken op Twitter, het blijft een internationale blamage.
Het Podium
Het hoeft dan ook niet te verwonderen: op het podium van geschorste atletieksporters staat Rusland momenteel aan de leiding met bijna 100 geschorste atleten.
Op enige afstand kaapt Kenia het zilver weg op dit bedenkelijke podium. Alleen al voor de specialiteit van de natie – het lange afstandslopen – zitten er meer dan 60 dopingzondaars verplicht op het schaambankje.
Brons gaat naar een land dat niet meteen als een sportnatie bekend staat: India. Het subcontinent telt niettemin zo’n 55 geschorsten, waaronder relatief veel sprinters.
Na het podium gaapt een behoorlijke kloof met de andere landen uit de doping top-10: Marokko, China, Turkije, Oekraïne, Italië, de Verenigde Staten en Kazachstan.
