Het Sint-Gillisvoorplein heeft al jaren last van overlast: bedelaars, drugsverslaafden en mensen die puur om te vechten naar de Brusselse gemeente komen. Na een oproep van een lokale handelaar ging onze redactie ter plaatse. De klachten van de buurtbewoners en handelszaken waren niet overdreven. “Maar het gemeentebestuur grijpt niet in. In Sint-Gillis mag alles.”
Geen advertenties meer?
Ingelogde abonnees steunen niet alleen een van de enige kritische en onafhankelijke media, maar zien ook geen vervelende advertenties. Abonneer je snel en eenvoudig en krijg meteen toegang tot vele duizenden exclusieve artikelen!
Maak hieronder je keuze voor het gewenste abonnement:
Liever ook op papier? Bekijk alle abonnementen!
Het doorlopend abonnement wordt automatisch verlengd voor steeds één maand.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een online abonnement van 3 maanden via een eenmalige betaling.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een eenmalige betaling en je zit een jaar goed.
Log hieronder in om dit bericht volledig te lezen. Ben je al ingelogd, kijk dan op je account of je nog een actief abonnement hebt.
Wanneer je het metrostation uitwandelt en op het plein terechtkomt, begrijp je onmiddellijk wat de buurt bedoelt. Het eerste wat we zien is een vrouw – duidelijk onder invloed van niet enkel alcohol – schreeuwend naar een vrouw die met haar hond voorbijwandelt. Links zitten onder een boom enkele mensen: drinkend en schreeuwend. Iedereen die passeert spreken ze aan om geld of sigaretten. Mensen die weigeren iets te geven worden voor het vuil van de straat uitgescholden: “Fils de pute, connard, égoïste,…”
Vooral de lokale handelaars en horeca hebben hier last van. Zo erg zelfs dat ze vorige week besloten een dag te staken, uit protest tegen de afwezigheid van politie en gemeentebestuur. Volgens de handelaars nemen zij hun verantwoordelijkheid niet. “De daklozen en drugsverslaafden zijn hier al jarenlang. Ik ben 47 jaar oud en heb hier alles al meegemaakt”, aldus Frank Segers, uitbater van slagerij ‘Maison Segers’. “Vroeger waren het Marokkanen die vochten met Polen. Daarna kwamen de ‘nieuwe Belgen’ die stalen van mensen. Maar wat we nu zien, zijn mensen die hier eigenlijk niet wonen, maar bijvoorbeeld vanuit Charleroi komen. Zij nemen de eerste trein richting Brussel en komen hier amok maken, want in Sint-Gillis mag alles.”
Politie vindt ingrijpen nutteloos
Volgens Segers zijn er al meerdere pogingen geweest om het gemeentebestuur tot actie aan te manen. Tevergeefs zo blijkt: “Onze burgemeester (Charles Picqué, LB: eigen lijst, maar lid van PS) heeft gezegd dat hij geen actie wil ondernemen. Hij noemt dat ‘folklore’. De politie komt hier zelfs niet meer langs, ze vinden het nutteloos. Als ze de amokmakers en drugsverslaafden oppakken moeten ze er mee naar het ziekenhuis. Daar moeten ze vijf à zes uur bij die mensen blijven, aan hun bed gekluisterd. Ze krijgen de eerste zorgen, krijgen propere kleding en daarna moet de politie ze opnieuw op het plein afzetten.”
Naast de bedelaars en drugsverslaafden die je hier ziet, heb je nog enkele extremere gevallen. “Er zijn hier enkele individuen, alle handelaars kennen ze hier, die met twee of drie man de hele dag en nacht door tamtam maken, alle klanten lastigvallen, bij iedereen bedelen en spugen op alles en iedereen. De eerste keer hebben we die jongen geholpen: we gaven hem een stuk kip, wat gehaktballen en een droge worst. Maar het is nooit genoeg. Ze blijven terugkomen en ruzie zoeken. Wanneer je ze aanraakt om ze uit uw zaak te zetten vallen ze neer op de grond, alsof ze net vermoord zijn. Ik heb ook al eens iemand hardhandig moeten aanpakken omdat hij mijn klanten en personeel probeerde lastig te vallen. Het lukte uiteindelijk om hem buiten te krijgen, maar het probleem is dat hij een uur erna opnieuw in mijn winkel stond.”
De slager vindt het schandalig dat er nergens politie is om in te grijpen. “Ik heb inderdaad de job om mijn klanten te beschermen: op vlak van voedselveiligheid, ja! Maar het is de taak van de politie om er voor te zorgen dat zulk crapuul niet op straat blijft lopen. Het moet niet lang meer duren of de buurt neemt het heft in eigen handen!”
Klanten worden aangevallen en bespuwd
Op de markt van Sint-Gillis is er ook een centrum voor minderbedeelden. Daklozen kunnen daar terecht voor eten, sanitaire voorzieningen en persoonlijke begeleiding. Verschillende handelaren zeggen blij te zijn met dit initiatief. Zo ook Segers: “Dat is goed, want met die mensen heb je geen problemen. Het zijn diegenen die buiten blijven, die daar niet binnen mogen omdat ze te agressief zijn, die voor overlast zorgen.” Bij de horecazaken klinkt steeds hetzelfde verhaal: “Onze klanten worden constant lastiggevallen door bedelaars. Die zijn vaak agressief wanneer je niets geeft, stelen onze glazen, bestek en soms zelfs eten van de borden van klanten, en bespuwen alles en iedereen.” De handelaars zijn het beu, en hopen dat er binnenkort eindelijk een reactie komt vanuit het gemeentebestuur.
Actieplan bestaat, maar lijkt onvoldoende
Een woordvoerder van burgemeester Picqué beweerde dat er wel degelijk een actieplan is opgesteld tegen de overlast. Die zou uit drie grote pijlers bestaan. Ten eerste gaat het om meer politie. “Sinds augustus hebben we een grotere politie-eenheid ingeschakeld. Er is veel meer politie op het voorplein aanwezig, wat vorige maand en begin september heeft geleid tot een totaal van 30 arrestaties.” Nochtans was er in die enkele uren dat onze redactie ter plaatse was geen enkele agent te bespeuren.
Daarnaast vertelde de woordvoerder dat het gemeentebestuur besloten heeft om (eindelijk) te werken met plaatsverboden. “Sinds kort kunnen we plaatsverboden uitschrijven tegen mensen die voor overlast zorgen. Die gelden telkens voor één maand.” Momenteel lopen er tegen drie mensen zulke plaatsverboden.
Als laatste pijler worden er gedurende het hele jaar sociale acties gehouden. Het OCMW en de straathoekwerkers staan in dagelijks contact met de daklozen. “Maar we kunnen mensen niet dwingen om geholpen te worden. Er is een kleine groep die we niet bereiken, en die zorgen voor de meeste overlast.”
Als de mensen daar eens met de hoed rondgaan kunnen ze ongetwijfeld wel een Albanese liefdadigheidsorganisatie inhuren die het probleem ” kordaat” aanpakt ;+)
Gewoon permissiviteit blijven camoufleren als vermeende….”verdraagzaamheid” is immers politiek-correct