De 439.572 Belgen die in 2019 langdurig arbeidsongeschikt of invalide waren, hebben de overheid 21,2 miljard euro gekost. Dat schrijft De Tijd vrijdag op basis van een studie van IDEA Consult in opdracht van Federgon, de federatie van de hr-dienstverleners. Zeventig procent van die som komt doordat de overheid inkomsten niet kan innen doordat die mensen niet werken, de overige dertig procent bestaat uit uitkeringen.
Het aantal werklozen daalt al een aantal jaar, maar het aantal arbeidsongeschikten neemt alsmaar toe: van 278.071 in 2010 tot 471.040 in 2020. Die toename kan worden verklaard door de bevolkingsgroei en de vergrijzing.
Zwaard van Damocles
“Het is een zwaard van Damocles dat boven onze economie hangt”, zegt Paul Verschueren van Federgon. “We moeten die trend keren en mensen beter en sneller weer naar de arbeidsmarkt begeleiden.” Het probleem is echter dat mensen die in de invaliditeit belanden amper nog terug op de arbeidsmarkt verschijnen. Als iemand de status van langdurig arbeidsongeschikt heeft, is die in 91 procent van de gevallen ook een jaar later invalide, blijkt uit cijfers van het Steunpunt Werk uit 2018.
Daarom komt Federgon nu met enkele aanbevelingen. Zo wil de federatie van hr-dienstverleners investeren in maatwerk voor herintegratie. Daarnaast moet het traject om weer te gaan werken veel sneller worden opgestart.
Bevestigen wat men allang wist is het nut van dergelijke studies.
Zou simuleren renderen, hoeveel “karottentrekkers” zouden er onder hen “ziek” zijn ?
De kost van langdurig zieken gaan ze aan de grote klok hangen .Maar de kost van de asielzoekers wordt in alle talen gezwegen
Tja, als ge pensioenleeftijd optrekt is dit een logisch gevolg. En daarbij, ze hebben toch geld genoeg, zie maar naar de asielkosten, oei, die worden niet kenbaar gemaakt.
Lol, de meest voorkomende invaliditeitsaanvraag: ” Ikke is-lam !”