John Croughs schrijft over de maatschappij en hoe die verandert. In deze vrije tribune oordeelt hij dat conservatief rechts er in Vlaanderen minder goed voor staat dan dat het zelf denkt. “Winnen wordt pas een overwinning als de winst verzilverd wordt”, schrijft hij.
Conservatief rechts marcheert monddood richting dood. Een harde waarheid die weinigen willen zien, laat staan aannemen. Op rechts noch links. Op basis van peilingen of tendensen op sociale media lijkt het inderdaad alsof ideologisch rechts omvangrijker en dus democratisch groter is dan het kamp ter linkerzijde. Dat rechts aan de winnende hand is, met in Vlaanderen een bijna meerderheid voor de meest conservatieve partijen N-VA en Vlaams Belang.
Mijn analyse valt en staat dan ook met het begrip ‘winnen’. In termen van aantallen kan men correct stellen dat conservatief rechts wint. Dat doet het trouwens al decennialang. Na elke stembusgang en tussendoor bij elke peiling mag verzameld rechts de handen in de lucht gooien en victorie kraaien. We zijn met meer!
Te vroeg gekraaid
Winnen wordt pas een overwinning als de winst verzilverd wordt. Anders is het als een zege zonder jury met als trofee een lege beker om de achterban hun nakende verontwaardiging in kwijt te kunnen.
De jarenlange rechtsideologische stembusdominantie heeft nog nooit geresulteerd in een dito beleid. De krachten en machten op rechts raken omwille van vele redenen niet gebundeld terwijl links als één front elke nederlaag met een simpele handtekening onder een regeerakkoord tot een overwinning maakt. Victorie!
Burgers willen geen verkiezingen winnen. Zij willen dat hun voetbalploeg wint of dat hun kind de scholenveldloop wint. Burgers willen hun ideologieën, principes, waarden en normen gehanteerd zien worden in de samenleving waarvan ze deel uitmaken. De verkiezingen zijn slechts een democratische manier om dat te verwezenlijken. Uiteindelijk is de samenstelling van een regeringscoalitie of de politieke verdeling van het parlement voor elk individueel burger irrelevant. Het enige wat telt is of de alledaagse sfeer die heerst in de maatschappij diegene is die de respectievelijke burger al dan niet wenselijk vindt.
Machteloze macht
Om die samenleving te kneden en te vormen is nu eenmaal macht nodig. Elke zoveel jaar willen we die macht grijpen in het parlement en in de Wetstraat 16. Zoals konijnen naar een lichtbak kijken, staren wij ons blind op het democratisch lichtpunt der verkiezingen. Na de doortocht van de overwegend rechtsgeïnspireerde Zweedse alliantie zou nochtans duidelijk moeten zijn dat het conservatieve kamp haar geld op de verkeerde wedstrijd inzet.
Natuurlijk zijn de wetgevende en uitvoerende macht een belangrijke schakel in de manier waarop een samenleving vorm krijgt. Het zou intellectueel oneerlijk zijn en van weinig democratisch respect getuigen wanneer ik dit zou minimaliseren. Maar relativeren doe ik het wél.
Progressief links bewijst al decennia dat een democratische minderheid de evolutie van een samenleving kan bepalen. In een vrije Westerse maatschappij zijn vele machten aan het werk. Traditionele media, onderwijs, justitie, cultuur en middenveld zijn daarvan de meest invloedrijke omdat zij het debat bepalen, organiseren én vaak beslechten. De linkse mars door onze instellingen heeft haar deze strategische bolwerken opgeleverd. Nogmaals victorie!
De macht van perceptie
Alles draait rond het debat. Dit debat leeft van polarisatie en die polarisatie wordt opnieuw in erg belangrijke mate beheerd door de progressieve instituten. Omdat we onmogelijk voor elk debat een volksreferendum kunnen houden, kiezen we volksvertegenwoordigers die het debat voor ons winnend trachten af te sluiten. Sfeer en perceptie zijn belangrijke wapens in die debatsstrijd. Naast de controle over plaats, tijd en onderwerp sturen de machtsinstellingen óók de sfeerschepping van het debat. Een ongelijke strijd die al enige tijd gestreden is.
Sociale media mogen nog bulken van verontwaardiging en frustratie, de richting waarin het beleid en dus de samenleving het stuur draait is bepaald. Het merendeel van personen of organisaties die op één of andere manier een zichtbare relevantie in de vorming van de maatschappij hebben, schikt zich naar het moraliserend wensbeeld van de progressieve machtsbastions. Het alternatief is de hekel en de schandpaal… Trouwens ook in het bezit én gebruik van diezelfde ondemocratische instellingen.
Woke is het nieuwe progressief
Misschien gaat het de laatste jaren zelfs voor deze progressieve bolwerken wat snel, maar woke is wel degelijk een verderzetting van het linksideologische discours dat zij al jaren voeren. We zouden vandaag immers niet leven in een traditie-, normen- en waardenvervagende superdiverse maatschappij wanneer wél de partijpolitieke democratie en niet de maatschappelijke instellingen als media, onderwijs, enzovoort de macht zouden uitmaken. Quod non.
De revolutionaire en extreme progressieve standpunten van de huidige woke-beweging werden reeds eerder aanvaard, gestimuleerd, gefaciliteerd en meer dan eens geïnstrumentaliseerd door de media, de universiteiten en de rechtspraak. Misschien wat subtieler maar zeker even consequent! Zo is bijvoorbeeld racisme reeds lang geleden verkozen tot algemeen verwijt jegens iedereen die niet hetzelfde maatschappijbeeld dan dat van deze links-elitaire instanties deelt over diversiteit of cultuur.
Progressief Vlaanderen met de media voorop veroordeelt en stigmatiseert al van toen woke nog gewoon links heette iedereen die naar hun maatstaf niet voldoende inclusief en solidair is. Dat diezelfde redactieverantwoordelijken op den duur geloven dat racisme in het DNA van de Vlaamse burger zit, is dan ook niet verrassend. Laat staan dat het onverwacht is dat de overbeschermde, van alle schuld kwijtgescholden en eeuwigverklaarde slachtoffergroep zich gaat gedragen als een onaantastbare dictator.
Blitzkrieg
Een maatschappelijke revolutie win je alleen door op strategische plaatsen snel en hard toe te slaan. Dat heeft de wokebeweging goed begrepen. Met haar culturele blitzkrieg rukt zij in sneltempo op en verovert ze in geen tijd de hele Westerse wereld. Meer nog dan de letter van de wet, wil woke de letters en beelden uit onze boeken, films en muziek uitwissen en opnieuw schrijven, tekenen en vooral inkleuren met eigen wokestiften.
Het televisie- en filmpatrimonium wordt via de progressieve entertainment sector politiek gecorrigeerd om het daarna gecensureerd opnieuw aan te bieden aan de kijkers en lezers. Ons literair archief wordt met de rode balpen doorkruist op zoek naar te schrappen of te wijzigen woorden, zinnen, paragrafen, bladzijden of volledige boeken. Beelden worden van hun sokkel gehaald om gesloopt of weggestopt te worden en de geschiedenis wordt uit de toenmalige context gerukt of soms simpelweg gewist.
Eens deze strijd gestreden en gewonnen is en er voldoende cultuur getransformeerd en gecreëerd is conform de woke-criteria, zal de tijd haar werk doen en zullen de volgende generaties automatisch geïndoctrineerd en klaargestoomd worden om te leven in een nieuwe wereld waarin het wraaknemende slachtoffer van weleer de dictator is die de dader van weleer discrimineert en tiranniseert.
Boemerang
De enige hoop die een verdwaasde conservatief als ikzelf nog kan koesteren is dat deze progressieve revolutie, de wokebeweging, in haar eigen staart bijt. Dat ze door de geschiedenis, tradities, gebruiken en cultuur zodanig te herschrijven op een gegeven moment niet meer kan aantonen dat ze ooit het slachtoffer was van discriminatie, uitbuiting en racisme. Dat ze, nog wat later, zélf alles wordt verweten wat ze vandaag de Westerling verwijt.
En dat op dat moment geen nieuwe tegenrevolutie moge losbarsten, maar wél een rustige conservatieve evolutie plaatsvindt die het evenwicht herstelt tot een rechtvaardige en harmonieuze samenleving waar geschiedenis, heden en toekomst met een rationele insteek in de juiste context worden geplaatst.
En dat de boemerang hard moge aankomen, dat ook!
Vandaar dat het cordon zo ondemocratisch. BDW heeft hierin een verpletterende schuld. Rechts opkomen maar links regeren. Nu al, een jaar voor de verkiezingen, 1 op 3 Vlamingen uitsluiten omdat ze te rechts zijn, is zijn motto. Op die manier blijft de deur wagenwijd open voor migratie, voor “subsidies” aan politieke vrienden, en voor de tranferts. Niemand wil België helemaal kapot, enkel een eerlijke, volgens de inzet van de bevolking, verdeelsleutel van de welvaart. Zie nu wat het Vlaanderen van onze “rechtse” politici ons heeft aangedaan, van het afnemen van de woonbonus tot de digitale meter en het capaciteitstarief over het handje boven het hoofdje houden van de corruptie in de autokeuring en in hun eigen parlement. Inderdaad de Vlaming wil rechts, maar krijgt keer op keer links, ook al verkoopt BDW het steeds opnieuw omgekeerd.
Tenzij dat de bevolking zich bewust wordt dat het VB uiteindelijk eens 51% dient te halen om een competent en efficiënt Recht beleid te kunnen voeren;
Uit ce Vlaamse spreukenschat ; “Recht zonder Macht is een arm edelman”
BDW is één van de grootste demagogen die onze politiek rijk is!! Aan de zijlijn staan roepen maar nog nooit enige serieuze politieke verantwoordelijkheid opgenomen noch federaal noch op Vlaams niveau! Strategisch goed gezien want in dit land is het particratie die het voor het zeggen heeft en alles in de achterkamertjes en op de Chesterfields beslist! Het parlement is een schaamlapje om ons te doen geloven dat er hier nog democratie is!! Larie want onze parlementen zijn verwaterd tot praatbarakken waar kadaverdiscipline heerst! Dwarsliggers gaan er onverbiddelijk uit en kunnen een kruis maken over hun politieke (beroeps) carrière! De debatten zijn saai en missen schwung!
Een professor aan de ULB leerde de studenten dat men de verkiezingen pas gewonnen heeft, wanneer men meer dan 50 % van de stemmen behaald heeft. Dat terzijde. Is BDW een conservatief of een opportunist of een demagoog? In Dag Allemaal van heden 07 maart stelt hij dat Syriëstrijders (woke eufemisme voor IS terroristen) een tweede kans krijgen in België en Bart De Pauw niet. Toch klinkt het hypocriet in zijn mond. Waarom ? Omdat hij obstinaat weigert een eerste kans te gunnen aan Tom van Grieken zijn partij, het VB.
Pervers ‘gelul in de ruimte’.
Top!
John Croughs heeft weer maar eens gelijk met zijn scherpe analyse. Vlaamse onafhankelijkheid wordt niet in Brussel maar in Washington beslist. Lees: “Vlaamse Onafhankelijkheid. Waarom die er nooit komt.”
In Québec en Schotland hebben de nationalisten een pogingen ondernomen om via referenda de onafhankelijkheidsprocedure op sporen te zetten. Vlaanderen heeft sinds 1980 een parlement. Welke analoge initiatieven hebben de Vlaamse politieke smurfen (verkozenen en dito regering) ondernomen?
In 2014 stapte N-VA in de collaboratie met de Franstalige Vlamingenhaters van de MR en prompt ruilde Bart De Wever, N-VA führer, zijn Vlaams Leeuwke voor de Waalse haan en stak een mes in de rug van zijn Vlaams electoraat. In onderhavige omstandigheden kun je Wallstreet en het IMF/Wereldbank moeilijk overtuigen over de legitimiteit van Vlaamse secessie. Hierbij aansluitend: België was, anno 1831, een politiek/financiële creatie/compromis tussen de Britse overheid, en de bankier Rotschild. Zonder de centen van Rotschild geen Belgische onafhankelijke staat.
@Roger Vercammen. Ik las :“Vlaamse Onafhankelijkheid. Waarom die er nooit komt.” Interessant. Bedankt voor de tip.
Citaat: In Vlaanderen hebben wij ook geen politici met de moed en rechtlijnigheid van Thierry Baudet. Hij zegt in het Nederlands parlement onomwonden dat het Westen blind is voor de hypocrisie van de Verenigde Staten. Besluit: Door de nefaste invloed vanuit de Verenigde Staten wordt de Vlaamse maatschappij ondermijnd, de sociale samenhang en eigen cultuur vernietigd. Als we daar geen maatregelen tegen treffen, dan wordt Vlaanderen nooit onafhankelijk.