Vandaag verzamelt in Brussel een hele groep vakbonden en middenveldorganisaties, die zich verzetten tegen het gerechtelijk betogingsverbod van Justitieminister Vincent Van Quickenborne. Het wetsontwerp wil mensen die zich in het verleden gewelddadig gedroegen op manifestatie, tot maximaal drie jaar verbieden om aan demonstraties deel te nemen. De vakbonden zien er een inperking van het recht op betogen in.
Het wetsontwerp van Vincent Van Quickenborne lag eerder al twee keer op de regeringstafel, maar nadat de PS onder druk kwam te staan van vooral vakbond ABVV-FGTB, werd de stemming uitgesteld. Nu ligt er een aangepaste versie op tafel, waarin onder andere expliciet staat dat de wet niet van toepassing is op stakingen. Er wordt bevestigd dat er nu een definitief akkoord is tussen de meerderheidspartijen.
Dat stakingen niet onder het wetsontwerp vallen, is een puur politieke toegift, vinden oppositiepartijen N-VA en Vlaams Belang. Marijke Dillen (VB) noemde het een “volledige uitholling en afzwakking van de oorspronkelijke tekst”. Sophie De Wit (N-VA) had het over een “draak van een compromis”.
Demonstratierecht
Toch vrezen vakbonden, klimaatactivisten en andere organisaties dat het voorstel een bedreiging vormt voor hun demonstratierecht. Om 10 uur verzamelen de drie vakbonden, Amnesty International, Greenpeace en de Liga voor de Mensenrechten aan het kabinet-Van Quickenborne. Nadien volgt een optocht langs de hoofdkwartieren van Ecolo-Groen en PS-Vooruit.
Open Vld-voorzitter Tom Ongena is fel voorstander van het betogingsverbod. “Het recht op betogen is stevig verankerd in de grondwet, maar het recht op geweld vernielen, bestaat niet”, klinkt het. “Sommige individuen zijn bij elke demonstratie uit op vernieling en geweld. Ze willen onze politieagenten aanvallen, winkels kapotslaan en auto’s in brand steken…” Hij vergelijkt het wetsontwerp met bijvoorbeeld een stadionverbod voor voetbalhooligans. Het betogingsverbod kan bovenop andere straffen opgelegd worden.
Hellend vlak
Critici vrezen dat we door deze wettekst op een hellend vlak terechtkomen en waarschuwen voor misbruik – al dan niet bewust. Zo werd in het Verenigd Koninkrijk recent de ‘Public Order Bill’ gestemd, die disruptief protest verbiedt. Jezelf vastbinden of vastkleven mag er niet meer en de politie controleert daar prefentief op.
Aan het begin van de zomer werd een zestal manifestanten dan preventief opgepakt omdat er in hun wagen een aantal bagageriemen gevonden werden. Het zestal wilde daarmee kritische pancartes ophangen tijdens een demonstratie van koning Charles III en had dat ook laten weten aan de politie, maar de boodschap was niet tot op het terrein geraakt. Deze uitschuiver van de Londense politie wordt ook in België aangegrepen om op de gevaren van het wetsontwerp te wijzen.
Lees ook:
Een betogingsverbod voor wie politiemensen aanvalt, auto’s in brand steekt en winkels plundert? Zou een gevangenisstraf niet meer gepast zijn?
Vernielen en plunderen bij betogingen moet zwaar gestraft worden, met uitzetting als het om vreemden gaat. Men bijt niet in de hand die u voedt.
Een vreedzame betoging, waar men hand in hand de straat oploopt zonder de weg te versperren bestaat niet want daar komt geen pers op af en komt het niet tot in de huiskamers. Daarom laten de organisatoren graag de amokmakers toe om brand en vernielingen te plegen. Zij die de leiding hebben moeten vervolgd worden, want zij weten vooraf al wie die gasten zijn.
Er staan er daar op die betoging met een bordje “Crimineel? Nee, syndicalist”. Dat is inderdaad bijna hetzelfde.
Inderdaad, inrichters van betogingen, inbegrepen vakbonden, moeten de verantwoordelijkheid hiervoor dragen en aangerichtte schade voor 120% vergoeden.
Deze inmiddels gepensioneerde was decennialang lid van de Liberale Vakbond, die nu terecht opperen dat dit de poort open zet voor misbruik. Best in de toekomst mogelijk door een of andere politiek benoemde rechter, die de Werkgeversbelangen zou kunnen behartigen na een gezellig beschonken onderonsje in de “Chambre Humide” van een of andere francofone Loge.
Ik zou ze niet te eten -of te drinken- willen geven, de klanten van die “chambre humide” die aan de top staan van onze onvolprezen vakbonden.
Het Repressieapparaat in handen van iemand die lid van de partij der vermeende (!) vrijheid is, creëert minstens de perceptie van “luister niet naar mijn woorden maar kijk naar mijn daden.
Zeker niet “te drinken” , ondanks enorm budget.