Leopold I en het pact met de Rothschilds: “Zeker tot aan zijn dood bestuurden kapitaalkrachtigen het nieuwe koninkrijk”

De kunstmatige bufferstaat België wordt opgericht in 1830. Die jonge staat heeft uiteraard geld nodig. Dat geld kan gevonden worden bij machtige bankiers zoals de Rothschilds.

Na een lange zoektocht komt men in 1831 uiteindelijk uit bij prins Leopold Georg Christian Friedrich von Sachsen-Coburg-Saalfeld, hertog in Sachsen. Hij wordt de eerste koning van de Belgen, niet van België zoals vaak onterecht geschreven wordt.

Belangrijker dan diplomaten

De innige relatie tussen Leopold I en het huis van de bankiers Rothschilds is een van de meest onderbelichte facetten van het ontstaan van België. Bankier Nathan Rothschild is feitelijk voor de oprichting en vooral voor het verdere bestaan van België belangrijker is dan alle diplomaten en politici van die tijd samen.

De basis wordt gelegd door het amper gekende Dictaat van Calais. Dat Dictaat legt nochtans de basis voor de controle van de Rothschilds over de financiën van het land tot minstens 1870. Met ‘hun’ dictaat van Calais van december 1831 lenen de Rothschilds 100 miljoen tegen een hoge rente van 5 procent en een reeks strenge voorwaarden. België moet onder andere de vrede bewaren én de Rothschilds behouden het monopolie over de verdere Belgische staatsleningen. Die lening van 100 miljoen frank is omgerekend naar vandaag 21 miljard frank of ruim 500 miljoen euro waard.

Rug tegen de muur

Zeker tot de dood van Leopold in 1865 bestuurden internationale kapitaalkrachten dus het nieuwe koninkrijk en dat is geen complottheorie, maar de realiteit.

In dat Dictaat staat ook dat de Rothschilds als waarborg voor die lening alle staatsinkomsten opeisen. Het vormt dus de basis voor de controle van de Rothschilds over de financiën van België. De Belgische regering stemt toe. Ze staat met de rug tegen de muur en heeft geen andere keuze.

“België zou voortaan leven bij de gratie van de Rothschilds”, schreef journalist Walter De Bock ooit terecht in Knack. “Men kon zich geen vollediger controle over de financiën van een jong land indenken.” In december 1831 hebben de Rothschilds de Belgische revolutie letterlijk op zak gestoken. Is het verwonderlijk dat sommigen hierin bepaalde zaken zien en beweren dat de Rothschilds de echte eigenaars van België zijn?

Over heel de wereld

De Rothschilds zijn uiteraard niet alleen in ons land actief. Ze hebben ook 2,5 miljoen gulden geleend aan de Nederlandse koning. Het verklaart waarom ze liever geen oorlog zien tussen België en Nederland. “De spectaculaire verspreiding van Coburgers op diverse tronen van Europa (bijvoorbeeld in Groot-Brittannië) wordt financieel onveranderlijk door de Rothschilds ondersteund”, noteert historica Gita Deneckere in haar biografie over de eerste koning der Belgen.

Ook voor hun privéfinanciën zullen Leopold I en zijn zoon Leopold II later ook nagenoeg exclusief met de Rothschilds werken. Zelfs als een niet nader genoemde zus van Leopold I een belegging wil doen, raadt de vorst haar – niet zonder reden uiteraard – aan om enkel te werken met Rothschild. Ook prinses Charlotte heeft een groot vermogen uitstaan bij de Duits-joodse dynastie.

Congo

Om zijn grote Congolese droom waar te maken, zal Leopold II het gigantische bedrag van 16 miljoen frank (vandaag 3,5 miljard frank of 88 miljoen euro) bij de Rothschilds lenen. Voor de zekerheid hebben de bankiers wel waarborgen en hypotheken op alle bezittingen van de vorst genomen.

In 1890 menen buitenlandse kranten, waaronder het Amerikaanse Grey River Ages, dat Leopold II zich in Congo heeft verslikt. De vorst verliest volgens de krant elk jaar verschrikkelijk veel geld en offert in een minimum van tijd zijn persoonlijke fortuin helemaal op. Leopold heeft zelfs, zonder medeweten van de regering, de toekomstige inkomsten van de Civiele Lijst in pand gegeven.

De krant besluit dat Leopold failliet is en dat hij slechts één mogelijkheid heeft, namelijk Congo opgeven. Volgens de bron van de redacteur heeft Leopold II zich daar ook bij neergelegd: “Leopold heeft beslist om zijn soevereiniteit van Congo op te geven.” Wishful thinking uiteraard van de Britten. Het vervolg kennen we.