N-VA-voorzitter Bart De Wever trok op 9 juni naar de kiezer met de belofte dat hij de nieuwe Belgische premier zal worden. Maar volgens politicoloog Bart Maddens zou het vanuit een confederaal perspectief logischer zijn dat ‘Bartje’ niet premier, maar minister-president wordt. Dat zegt hij in een interview met weekblad ’t Pallieterke.
Wie betrekt binnenkort de Wetstraat 16, de ambtswoning van de Belgische premier? N-VA-voorzitter Bart De Wever lijkt momenteel de beste kaarten in handen te hebben, ook in Franstalig België.
MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez zei in ‘De Afspraak op vrijdag’ dat de N-VA-voorzitter wat hem betreft premier kan worden: “Wij hebben geen enkel veto tegen Bart De Wever.” Ook Maxime Prévot, voorzitter van Les Engagés, stelt geen veto tegen De Wever, maar heeft wel zijn twijfels. “Het is aan hem om te bewijzen dat hij alle Belgen kan samenbrengen en kan respecteren”, zei Prévot maandagochtend op Radio 1.
Notaris
Dat De Wever op koers ligt om premier te worden, betekent volgens politicoloog Bart Maddens (KU Leuven) niet dat dat ook wenselijk is. Vanuit een confederaal perspectief lijkt het hem logischer dat De Wever Vlaams minister-president wordt.
“Dan zouden de sterke mannen van Vlaanderen en van Wallonië, De Wever en Bouchez, allebei minister-president worden”, legt Maddens uit. “Dat duo zou vervolgens samenkomen op confederaal niveau om in onderling overleg het federale beleid aan te sturen. De Belgische premier zou dan een soort van notaris zijn, iemand met een ceremoniële rol die akte neemt van wat de twee minister-presidenten op confederaal niveau beslissen en die beslissingen uitvoert op federaal niveau.”
Vaandelvlucht
In 2019 trok De Wever naar de kiezer met de belofte dat hij Vlaams minister-president zou worden, maar hij liet die functie uiteindelijk aan partijgenoot Jan Jambon. “Vanuit de Vlaamse Beweging mogen we het nog altijd heel vreemd vinden dat De Wever nooit Vlaams minister-president is willen worden”, oordeelt Maddens.
De politicoloog merkt op dat overal ter wereld de sterke man of vrouw van een regionalistische of nationalistische partij minister-president van zijn of haar deelstaat wordt. “Het zou toch ondenkbaar zijn geweest als Nicola Sturgeon in Schotland had gezegd dat het premierschap haar niet interesseerde en dat ze liever burgemeester van Edinburgh was geworden. Of dat Jordi Pujol, Artur Mas en Carles Puigdemont gezegd zouden hebben dat het minister-presidentschap van Catalonië hen niet interesseerde en dat ze liever burgemeester van Barcelona zouden zijn.”
“En toch is dat precies wat Bart De Wever heeft gedaan”, besluit Maddens. “Dat is onbegrijpelijk en zelfs een vorm van vaandelvlucht. De Wever had in 2014 en 2019 minister-president moeten worden. Hij heeft de vanuit Vlaams-nationaal perspectief belangrijkste functie overgeslagen. Hij heeft zich niet verwaardigd om minister-president te worden. Maar nu wil hij wel plots de Belgische premier worden? Ik blijf dat heel bizar vinden.”
“Vorm van vaandelvlucht”? Vast en zeker in 2019. Paradoxaal heeft hij toen wel de fundamenten van het Belgisch regime geconsolideerd, de fragilisering van de MR en de precaire carrière van de Waal Charles Michel gered. In Laken staat Bart Dewever bekend als een loyale Belg en bij de staatsveiligheid als een efficiënte mol. Een tricolore mol die nog niet ontmaskerd werd. Zelfs niet door het VB. Zelfs Louis Tobback verklaart heden 22.06.2024 in Het Nieuwsblad, in een interview, dat (tricolore) Bart Dewever bij de jongste verkiezingen (9 juni) het Belgische vaderland heeft gered door het Vlaams Belang te blokkeren.