Naar aanleiding van de tachtigste verjaardag van ‘t Pallieterke op 17 mei 2025, wil de redactie het rijke verleden van dit weekblad in de kijker zetten. In deze rubriek blikken we terug op wat ‘t Pallieterke in het verleden bracht.
10 mei 2019: Erdogan, kalief van de EU
Officieel is Turkije nog steeds kandidaat-lidstaat van de Europese Unie, hoewel die onder Erdoğan steeds minder democratisch wordt. Toen Erdoğan die ambitie nogmaals herhaalde in 2019, schreef ’t Pallieterke dat “Erdoğan kalief van de EU wil worden”.
11 mei 1948: De crisis van de regeringscrisis
“Het zal geen mens ontgaan zijn dat wij werkelijk een crisis van de regeringscrisis beleven. Mensen van een zekere leeftijd zullen zich waarschijnlijk nog de goede, ijzersterke regeringscrisissen van vóór de oorlog van ’14 herinneren”, schreef Bruno De Winter. “Dat waren tenminste regeringscrisissen van kwaliteit, gewaarborgd op factuur. Helaas is die tijd voorbij.”
12 mei 1966: Beuling voor Queen Elisabeth
Het Engelse koningspaar bezocht ons land en werd ontvangen door het Belgische koningspaar en premier Paul Vanden Boeynants, die als ondernemer actief was in de worstenindustrie. ‘Polle Pens’ gaf op kermissen of tijdens verkiezingstijden geregeld gratis worsten weg. “En toen de Queen uit de handen van premier VdB een eigenhandig gemaakte ere-beuling in ontvangst mocht nemen, was zij even haar ontroering niet meester.”
13 mei 1953: Koninklijke kuren
“Wij willen niet beweren dat Elisabeth een meisje is met kuren (…), maar wat wij wél mogen zeggen, is dat zij voor ’t ogenblik een kuur doet, of zoals dat tegenwoordig heet, een dieet volgen.” De toenmalige prinses wilde vermageren – hoewel ze allesbehalve dik was – , terwijl Boudewijn best wel wat dikker mocht worden. “Gaan wij naar het Rijk van Elisabeth de Magere en van Baudouin de Dikke?”
14 mei 1981: Bobby Sands
Toen IRA-lid Bobby Sands overleed aan de gevolgen van een hongerstaking in de Maze-gevangenis, kopte ’t Pallieterke “De schande van Thatcher en van den Belgiek”. Het maakte de vergelijking met de repressie en de manier waarop de Vlaamse pers daarnaar keek. “Na de (vrijwillige) dood van één IRA-militant roepen ze dat ‘er grenzen zijn aan de onmenselijkheid’. Waar liggen dan de grenzen van de onmenselijkheid in het koninkrijk België, waar tientallen burgers officieel werden vermoord – die NIET, zoals Bobby Sands, zichzelf schuldig hadden gemaakt aan gewapende overval en doodslag?”
15 mei 1991: Je suis nen Brusseleir
Wilfried Martens zou overstappen naar het tweetalige kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde, was tot ongeloof leidde bij de mensen die de situatie rond Brussel-Halle-Vilvoorde bleven volgen. “Met de uitgesproken ambitie om uzelf na de bollekenskermis op te volgen als eerste-piet in het koninkrijk van Baudouin gaat gij alvast een unionistische brug slaan tussen Vlamingen en frankofonen.”
