“Wij gaan Brussel niet verkloten door het aan Fouad Ahidar en de PTB te geven.” Met deze woorden sloeg Vooruit-voorzitter Conner Rousseau de droom van PS-kopstuk Ahmed Laaouej over een linkse Brusselse regering aan diggelen. Wat begon als een informeel overlegmoment binnen de socialistische familie, eindigde in een openlijke machtsstrijd die het hele federale weefsel dreigt te besmetten.
Laaouej reageerde furieus. Hij dreigde met aparte PS-lijsten voor Nederlandstaligen in Brussel en met het stopzetten van de samenwerking met Vooruit in alle 19 gemeenten van het Gewest. Zijn woede onthult een diepere breuk binnen de linkerzijde: terwijl Vooruit inzet op het Nordic-model met een strenger integratie- en migratiebeleid, flirt de Brusselse PS steeds meer met identitaire en religieuze netwerken.
Islamistische netwerken groeien aan
Een recent Frans regeringsrapport bevestigt het: Brussel is uitgegroeid tot een bolwerk van islamistische netwerken. Organisaties zoals FEMYSO, CCIB en het Europees Moslimconsilium hebben hier hun tenten opgeslagen, met een invloed die tot diep in de politiek reikt. Ecolo kwam al in opspraak omdat het kandidaten op haar lijst had staan die banden hebben met extremistische moslimorganisaties.
Het onafhankelijke Brusselse Parlementslid Soulaimane El Mokadem stapte vorige week over naar de PS, tot grote vreugde van Laaouej. El Mokadem was actief in het CEAE, dat controversiële figuren zoals Tariq Ramadan uitnodigde. Ramadan is een islamgeleerde die weigerde de steniging van overspelige vrouwen te veroordelen en beschuldigd wordt van verkrachting.
Ahmed Laaouej serveert Brussel een berekende verrottingsstrategie. Door het politieke landschap doelbewust te polariseren via dreigementen, identitaire lijsten en allianties met radicale flanken, hoopt hij de Vlaamse aanwezigheid uit te kleden en het tweetalige evenwicht te ondergraven. Onder het mom van representatie worden radicale netwerken in de sfeer van politieke legitimiteit gehaald, wat de seculiere democratie ondergraaft.
Wat is de politieke meerwaarde van de Brusselse Nederlandstalige
alibipartijen? Hebben die ooit een vinger uitgestoken om taaldiscriminaties van Nederlandstalige Brusselaars te bestrijden? Wanneer krijgt Brussel eindelijk eens tweetalige burgemeesters en schepenen?