Het is weer Pride. Het ziet er uit alsof voor één dag iedereen die daar zin in heeft om als hondje, geitje of discobal door het leven te gaan, welwillend wordt bejegend. Een dag waarop je die miskoop van een broek zonder kontbedekking gewoon kan aandoen. Maar vergis u niet. Het is een dag die volledig om mensenrechten draait. En die van hondjes, geitjes en discoballen. Van iedereen eigenlijk. Loopt dat wel goed af?
Tot vorig jaar was de Pride gereserveerd voor wie in Antwerpen toevallig of niet in de stoet verzeild raakte. Nu kan u ook gewoon op televisie zien dat er niks gek aan is om het op zijn hondjes te doen mét een hondenmasker om uw fantasie eens zo realistisch mogelijk te maken. Een ideaal moment om het met moeder de vrouw en de kindjes te hebben over die mensenrechten die normaal binnenskamers uitgevoerd worden en nu worden gedeeld met de hele samenleving. Zeg dus nooit meer “dat is precies mijn ding niet”, maar zeg “dank u om mij op dit tot voor kort onbekend mensenrecht te wijzen”. En dan bent u helemaal klaar voor het feest.
Maar de Pride focust zich ook op de mensenrechten die in Gaza niet gerespecteerd worden. Die draaien niet om hondjesmaskers aandoen. Die draaien deze dagen om het recht op een korst brood en medische hulp. Zaken waarvan een normale mens zou zeggen: houd dat misschien best uit mekaar. Vergeet ook niet dat die mensen wel gediend zijn met brood en totaal niet met de miskoop van een broek zonder kontkaken. Daar komt nog jaren mentale kolonisering en relativering van religie aan te pas. Zo ziet de Pride het niet. Mensenrechten zijn mensenrechten. Van brood tot dingen in uw anus duwen.
Omgekeerd effect
Hoe nobel de bedoeling ook is van de mensen van de Pride. En hoe sterk ze ook willen strijden voor een korst brood en medische hulp door een miskoop zonder kontkaken aan te trekken voor mensenrechten. Het zal weinig zoden aan de dijk zetten. Wel integendeel. Zoals mensen na zoveel Prides nog steeds van mening zijn dat sommige mensenrechten best uitgeoefend worden in de privacy van de eigen woonst – het mag zelfs al eens in de woonkamer of de badkamer – vinden ze de hele Pride ook een privéfeestje dat best privé blijft.
Wanneer die overtuiging in aanraking komt met de nood aan essentiële mensenrechten die geschonden worden, raakt het prioriteitsgevoel van de doorsnee mens in de war. En ze dreigen af te haken. Wat vooral de Pride gaat schaden. Uw blote kont tonen aan de mensheid doe je vooral voor uzelf en wie er wil naar kijken. Niet voor mensenrechten. Volgend jaar zal het niet meer live uitgezonden worden. Eigen schuld, dikke bultrug.
