België kreeg sinds 2014 183 miljoen euro uit het Europees Fonds voor Asiel, Migratie en Integratie (AMIF). Dat blijkt uit cijfers die Vlaams Belang-Kamerlid Ellen Samyn opvroeg bij staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V).
Het Europees Fonds voor Asiel, Migratie en Integratie (AMIF) is een financieel instrument van de Europese Commissie, “gericht op een efficiënter beheer van migratiestromen en de versterking en ontwikkeling van een gemeenschappelijke aanpak van asiel, migratie en integratie”.
In totaal trok de Europese Commissie sinds 2014 meer dan drie miljard euro uit voor het project. Daarvan kreeg België 183 miljoen euro. Van die 183 miljoen euro krijgen Vlaanderen en Wallonië elk 16,6 miljard euro. Het overige, bijna 150 miljoen euro gaat naar het federale niveau.
“Subsidiecarrousel”
Het geld wordt verdeeld over 280 projecten, waarvan er 120 op het federale niveau zijn, 87 in Franstalig België en 73 in Vlaanderen. De projecten werden opgestart onder vier doelstellingen: asiel, integratie en legale migratie, terugkeer en ‘special cases’. Onder integratie en legale migratie vallen voornamelijk projecten die regionaal georganiseerd worden. Onder ‘special cases’ vallen slechts zeven projecten, maar het is tevens de post waar het meeste geld – 61 miljoen euro – naartoe vloeit.
Volgens Samyn gaat het om “een zoveelste subsidiecarrousel voor ‘bevriende’ vzw’s die uit de hand eten van paars-groen”. “Er zijn 35 projecten die zich zogezegd inzetten voor de terugkeer van illegalen”, aldus Samyn. “Maar gedurende de eerste vijf maanden van dit jaar zijn er 764 personen ‘vrijwillig’ teruggekeerd op naar schatting tussen de 100.000 tot 150.000 illegalen die in België verblijven. Er zitten dus allicht meer gesubsidieerde personeelsleden te werken in zo’n projecten dan het aantal illegalen die ze terugsturen.”
Op het kabinet van Mahdi valt te horen het fonds niet voor hulp bedoeld is, maar voor “beleidsmaatregelen”. “Het gaat om extra beleidsmaatregelen die gefinancierd worden door Europa”, klinkt het daar. “Er worden bijvoorbeeld digitaliseringsprojecten mee gefinancieerd; dat betekent dan een netto besparing: een digitalisering van een administratieve handeling levert een verminderde werklast op, en hoeft niet met nationale budgetten gefinancierd te worden.”
We vroegen extra informatie op over de precieze aard van de zeven projecten die onder ‘special cases’ vallen, maar ontvingen deze nog niet.
