Het gelekte ’28 puntenplan’ van Steve Witkoff schokte Europa, maar toont vooral de Amerikaanse verdeeldheid over Oekraïne. Terwijl de ene Trump-gezant Rusland hofmaakt, trekt minister Rubio zijn eigen plan. Voor Europa is de boodschap glashelder: tijd om zelf de verdediging in handen te nemen.
Geen advertenties meer?
Ingelogde abonnees steunen niet alleen een van de enige kritische en onafhankelijke media, maar zien ook geen vervelende advertenties. Abonneer je snel en eenvoudig en krijg meteen toegang tot vele duizenden exclusieve artikelen!
Maak hieronder je keuze voor het gewenste abonnement:
Liever ook op papier? Bekijk alle abonnementen!
Het doorlopend abonnement wordt automatisch verlengd voor steeds één maand.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een online abonnement van 3 maanden via een eenmalige betaling.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een eenmalige betaling en je zit een jaar goed.
Log hieronder in om dit bericht volledig te lezen. Ben je al ingelogd, kijk dan op je account of je nog een actief abonnement hebt.
De overgang van oorlog naar vrede blijkt historisch gezien altijd moeizaam. “Toen in de zomer van 1914 de Eerste Wereldoorlog uitbrak, begrepen veel regeringsleiders al snel dat ze tegen een slachting zonder weerga aankeken”, maar het thuisfront eiste dat de offers niet voor niets waren geweest. De teller liep op tot 16 miljoen doden. Ook nu wil geen van beide partijen toegeven zonder resultaat.
Het door Axios gelekte vredesvoorstel van onderhandelaar Steve Witkoff en zijn Russische collega Joeri Oesjakov leek verdacht veel op Russische eisen. De verontwaardiging was groot, maar elke onderhandeling begint nu eenmaal met het aftasten van standpunten en kladversies. Churchill en Stalin verdeelden in 1944 ook gewoon op een papiertje hun invloedssferen in de Balkan – de beruchte ‘Percentages Deal’ die Churchill later “a naughty document” noemde.
Rubio en Vance strijden om Trumps erfenis
Veel relevanter is dat minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio compleet verrast werd door het plan. Een geïrriteerde Rubio stelde prompt een alternatief 19-puntenplan op, samen met Oekraïne en Europa. Deze gang van zaken toont de machtsstrijd tussen Rubio en vicepresident J.D. Vance, die beiden willen opvolgen als Trumps erfgenaam.
Voor Europa moet dit “de zoveelste wake-upcall zijn”. Voor veel Amerikanen primeert de binnenlandse politiek en de Chinese dreiging boven de Oekraïense kwestie. Of de Krim en Donbass Russisch of Oekraïens zijn, weegt minder zwaar dan het voorkomen van een Chinees-Russische alliantie.
De frontlinie blijft stabiel, maar de impact op Oekraïne is gigantisch. Een militaire herovering lijkt onrealistisch. De vraag rijst of een behoorlijke compromisvrede niet te verkiezen valt boven een uitputtingsoorlog. Hoe meer steun Oekraïne krijgt, hoe beter die vrede eruit zal zien. Natuurlijk blijft het risico bestaan dat Poetin een volgend doelwit kiest. Verdere Russische avonturen kunnen enkel worden afgeblokt door een versneld uitgebouwde en geloofwaardige Europese verdediging. Met een Europese economie die tien keer groter is dan de Russische, kan dit toch geen onmogelijke opdracht zijn?
