Bij de Provinciale Verkiezingen vorig jaar was Thierry Baudet even de koning van het politieke kippenhok. In de peilingen voor de Tweede Kamer haalde hij 25 zetels. Volgens de allerlaatste peiling van Maurice de Hond blijven daar 20 maanden later….nog 3 zetels van over.
Het is een gegeven in de Nederlandse politiek dat rechts-conservatieve partijen in gekrakeel ten onder gaan. Herinnert u zich nog de Boerenpartij van Boer Koekoek in de jaren ‘60? De ineenstorting van Lijst Pim Fortuyn is vrij recent maar de implosie van het Forum voor Democratie op één week tijd is nooit gezien. Alles werd in het openbaar voor het partijgebouw aan de Herengracht of op Twitter uitgevochten. Journalisten durfden bijna niet naar het toilet want koning Baudet geraakte in opspraak, abdiceerde, kwam terug op zijn troon, werd afgezet door zijn raadgevers, viste zijn kroon op uit het slijk en vecht verder terwijl de cijfers uitwijzen dat hij maar weinig onderdanen meer heeft.
Sta me toe dat ik de gebeurtenissen niet herkauw maar me beperk tot de oorzaken van de déconfiture. Daar is ten eerste de figuur van Baudet zelf. Zoals zoveel politici werd hij bekend door de televisie. In 2010 richtte oud-hoofdredacteur Dominique Weesie van GeenStijl een zendgemachtigde vereniging op die het links televisiemonopolie wilde verbreken: PowNed (Weesie betaalde zichzelf een fortuin uit). In 2015 greep PowNed naar de gemakkelijke formule van een panel dat de actualiteit besprak. Weesie haalde ene Baudet binnen die een doctoraat bezat, toch niet links was en eruit zag als een jeune premier. Een ander panellid was de Amsterdamse Annabel Nanninga; diplomaloze columniste en medewerkster van GeenStijl. Niet lang daarna richtte Baudet zijn eigen partij op die in 2017 in de Tweede Kamer kwam met twee zetels.
Aanwezig bij IJzerwake
Op de avond na Baudets succes bij de Provinciale Verkiezingen begon de neergang met een lange hoogdravende toespraak die door de media gefileerd werd. Baudet hielp hen een handje. Zijn optredens in de Tweede Kamer waren zwak en toonden aan dat hij meer piano speelde en wijn dronk in zijn werkkamer in het parlement dan bezig was met het soms vervelende politieke dagdagelijks werk. Met het virus kwam de Trump in hem naar boven. Hij toonde sympathie voor samenzweringstheorieën en hij verloor de steun van rechtse media als De Telegraaf en GeenStijl omdat hij zich voor een blank Europa uitsprak, ook al hekelen diezelfde media de instroom van 500 Afrikaanse en Aziatische nieuwkomers per week. In De Telegraaf werd hem opnieuw verweten dat hij aanwezig was bij wat in de ogen van columniste Nausicaa Marbe de gevaarlijkste extreemrechtse volksvergadering van Europa is: IJzerwake. De druppel die de emmer deed overstromen was de publicatie bij GeenStijl en het linkse Het Parool van apps van leden van zijn jeugdafdeling met onder andere ‘Meine Ehre heisst treue’ en foto’s van de bekendste snor van de 20ste eeuw. Een dame ging enthousiast akkoord met de stelling dat Nederland voor 95 procent blank moet blijven. Zij en de voorzitter van de jongerenafdeling pleegden zelfs een halsmisdaad toen ze poseerden in dirndl en lederhosen. Nog een snuggere sprak over ‘a classic masterpiece’ bij het boek Der Untermensch.
Eeuwige student en provocateur
Baudet maakte vervolgens een zware politieke fout. Hij vergat dat rechts in het lafste land van Europa in de oorlog met andere maatstaven beoordeeld wordt, dat provocerend flirten met het nazisme oneindig erger veroordeeld wordt dan sympathie voor andere misdadige ideologieën als communisme en islam. Een jong saloncommunistje van de SP deed een paar weken geleden een oproep tot de arbeidersklasse zich te bewapenen. Hij werd door de partij geroyeerd en prompt door de jeugdorganisatie verkozen als voorzitter. GroenLinks zette een aanhangster van de terreurorganisatie moslimbroeders op een verkiesbare plaats. Dat ging niet onopgemerkt voorbij, maar het werd door de media niet huizenhoog opgeklopt. Maar de eeuwige student en provocateur in Baudet vond het niet zo erg, sprak over een ‘trial by media’, zette de jongeren die intern dat neonazigedoe aanklaagden opzij en deed er naar verluidt tijdens een vergadering nog een schepje bovenop met onvriendelijke uitspraken over joden. Alleen is er het rare feit dat in een tijd waar ieder onvriendelijk woord met smartphones gefilmd en opgenomen wordt, toch geen rokend pistool opduikt dat zijn antisemitisme bewijst. Nieuw was het nochtans allemaal niet. Zijn medebestuursleden en kandidaten voor de Tweede Kamer kenden al lang zijn stijl maar Nanninga schoot hem in de rug en vroeg zijn ontslag. Ze realiseerden zich plots dat ze zelf een slachtoffer van ‘trial by media’ konden worden en struikelden over elkaar om zijn ontslag te eisen terwijl ze wel aan de zeteltjes kleven die ze dankzij hem bekleden.
Baudet is niet langer van plan hen hun zin te geven want hij weet dat hij, en hij alleen, de partij is. De commotie is een voorbeeld van binnen en buiten. Binnen spreekt Nederland alleen over de uitgestelde familiediners en skivakanties. Buiten doen de media alsof Nederland staat en valt met Baudet.
