Europees Parlementslid Assita Kanko (N-VA) neemt in een eigen schrijfsel het opiniestuk van Tuly Salumu, getiteld ‘De racist in mijn zoon’, onder vuur. Daarin hekelt Kanko onder andere het feit dat huidskleur voor bepaalde mensen steeds een centrale rol in hun leven opeist. “Waarom laten we die kleur ons zelfs van onze eigen kinderen (onder)scheiden?”, vraagt ze zich hardop af.
Journaliste Tuly Salumu kreeg de afgelopen dagen heel wat negatieve reacties op een stuk van haar hand dat in De Standaard werd gepubliceerd. Daarin beklaagt ze zich over haar blanke zoon, die volgens haar inherent racistisch is. “Ik weet dat hij het leven door een witte bril bekijkt. (…) Dat vind ik ondraaglijk.”
Salumu schreef ook dat ze niet weet hoe ze daarmee moet omgaan. “Hoe maak ik mijn zoon duidelijk dat hij diep vanbinnen óók zwart is? Hoe waak ik erover dat hij zich later niet alleen identificeert als blanke man?” Naar eigen zeggen piekert de journaliste zich suf over deze vragen. “Ik heb te weinig culturele bagage om het ontluikend racisme in zijn kinderbrein de kop in te drukken.”
Zwart fatalisme
In haar eigen opiniestuk hekelt Assita Kanko de woorden en het denkbeeld van Salumu. “Toen ik gisteren een stuk las van een zwarte moeder die haar zoon op basis van zijn blanke huidskleur tot racisme veroordeelt, brak mijn hart als politica en moeder van een halfblanke dochter”, steekt Kanko van wal. “Het stuk impliceert dat blanke mensen schuldig geboren worden en aan compulsief racisme lijden. Ongeneeslijk. Wat een fatalisme.”
Volgens Kanko is het idee dat mensen met een blanke huidskleur van nature racistisch zijn een ééndimensionale visie op de mens. “Waar komt die ziekelijke obsessie met kleur toch vandaan? Waarom laten we ons zo beperken door onze huidskleur? Waarom laten we die kleur ons zelfs van onze eigen kinderen (onder)scheiden?”, klinkt het.
Trotse burger
De politica stelt daarnaast dat de manier waarop mensen zoals Salumu over huidskleur denken niet strookt met het ideaalbeeld dat Marin Luther King ooit schetste toen hij zijn iconische woorden – “I have a dream that my children will one day live in a nation where they will not be judged by the color of their skin” – uitsprak. Hoewel het citaat Kanko inspireert, ergert ze zich ook steeds vaker aan het denkbeeld van bepaalde mensen. “Tegenwoordig schiet het citaat me vaak te binnen als ik het zoveelste woke-pleidooi lees dat ons naar een nieuwe apartheid lijkt te leiden.”
Toch wil Kanko het daar niet zomaar bij laten. “Ik zal me tegen zulk fatalisme blijven verzetten. Ik wil geen wereld waar onze kinderen gedoemd zijn tot een lot waar zij geen zeggenschap over hebben.” Dat weerspiegelt zich ook in de manier waarop ze haar dochter wil opvoeden. “In plaats van mijn dochter een slachtofferobsessie aan te praten, leer ik haar een trotse burger te zijn, die in zichzelf gelooft. Ik leer haar om mensen op basis van hun karakter te beoordelen, niet op basis van hun huidskleur.”
“. Ik leer haar om mensen op basis van hun karakter te beoordelen, niet op basis van hun huidskleur.”” staand applaus !!!!(en toevoeging : “al helemaal niet op religie” )
Als ik als blanke man aanvaard dat ik diep vanbinnen óók zwart ben, mag ik dan het n-woord gebruiken, of werkt dat zo niet? En als mijn blanke huidskleur mij tot racisme veroordeelt, waarom zou ik dan enige moeite doen om na te denken over mijn taal gebruik en over wat ik denk en zeg? Ik ben de facto toch racistisch dus dan kan ik dit als vrijgeleide gebruiken om gewoon zonder enige schroom alles zeggen wat ik denk (zo politiek incorrect en racistisch mogelijk) want ik kan er niet aan doen dus kan ik er ook niet voor op de vingers getikt worden.
Simpel dit is puur anti blank racisme…
dat dit artikel in de Standaard verscheen is al een schande op zich.Zwart is zwart en daarmee uit.Een incompetente aannemen omdat hij is zwart is ,is al even fout om een blanke aan te nemen die incompetent is,met het enige verschil dat je voor die zwarte gestraft wordt en voor die blanke niet.Zover zijn we gekomen,woke moet eerst verdwijnen.
Politiek-correct beschouwd zou het waarschijnlijk te maken kunnen hebben met het feit dat kleuters een “kleurboek” krijgen om krabbelend in te kleuren.
Omdat Unia en PoCo trawanten der “Gelijksheidsindustrie” het zouden oppoken zeker om hun overgesubsidieerd bestaan zo trachten te verrechtvaardigen ?