Interview met Jamil Maqsood: “Het is onvoorstelbaar dat mensen die hier wonen en van vrijheden genieten, terreur willen zaaien”

Een van de gezichten van de Kasjmir-conferentie was Jamil Maqsood, secretaris van de United Kashmir Peoples National Party (UKPNP), een socialistische en nationalistische partij die pleit voor een onafhankelijk en verenigd Kasjmir.

Wat vind je van België?

“Ik kwam in het jaar 2000 naar België. Ik leefde eerst 4 jaar in Antwerpen, daarna verhuisde ik naar Brussel. Brussel is een kosmopolitische stad en heeft internationale instellingen zoals NATO en de EU. Het is daarom wel een belangrijke stad, daarom koos ik ervoor. Enkel Genève is interessanter voor mij omdat het Raad voor de Mensenrechten zich daar bevindt.”

En wat vindt u van de inwoners van ons land?

“Ze zijn erg open. Ik werd hier goed ontvangen en vind het een zeer aangename maatschappij. Maar toen ik in Antwerpen toekwam, was er een groot probleem. De Marokkaanse immigranten deden toen bijzonder moeilijk. Ze waren toen aangestuurd door een Libanees, een zekere Abou Jahjah. Hij kwam toen fel opzetten. Ik zag hem op de Vlaamse televisie. Ik begreep geen Nederlands maar zag wel hoe hij ruzie zocht met de politie, extremistische boodschappen rondstrooide en al van dat fraais. De politie vond toen dingen bij hem thuis, en finaal deporteerden ze hem denk ik. In elk geval, zo’n dingen zorgden volgens mij voor een grotere weerstand tegen migratie in Vlaanderen. De extremisten overheersten het debat en de Vlaamse bevolking hoorde de gematigden niet. Mensen zoals mij kenden ze niet. Mensen zoals op onze conferentie worden nooit gehoord. Nochtans zijn er ook veel seculiere en vredevolle moslims. Er zijn moslims die niet zomaar hun ideologie willen opleggen aan anderen, die geloven in samenleven, in wederzijds begrip en in respect. Dit is mijn geboorteland niet, ik ben een gast. En omdat ik een gast ben moet ik de taal leren, moet me de manier van leven eigen maken. Ik moet jullie begrijpen, respecteren en mij integreren. Ik woon hier nu al zo lang en voel grote liefde voor het land.”   

Recent waren er zelf nog terroristische aanslagen, hier in Brussel

“Ja, dat was nog erger. Er waren toen militairen op straat. Die bommen waren verschrikkelijk. Veel moslims hier, die afkomstig zijn uit Marokko, Algerije en andere landen wilden nog meer terreur zaaien, maar die zijn tegengehouden. Het was allemaal zeer alarmerend. Wij zijn daar ook zeer ongelukkig mee. Het is echt onvoorstelbaar dat mensen die hier wonen, die de fundamentele vrijheden genieten, zogezegd wraak willen nemen. Nochtans kan je hier wanneer je ontevreden bent vrij spreken. Maak gebruik van dat recht in plaats van met stenen te gooien naar de politie. Je kan hier alles zeggen, vredevol, binnen een politiek kader. Betoog, lobby, schrijf brieven. Ga desnoods naar de rechtbank. Er zijn methodes genoeg. Maar hier geweld gebruiken is toch te gek voor woorden.”

Hoe komt het dat veel moslims zo radicaal zijn?

“Petrodollars. Tijdens de Koude Oorlog stak men een vuur aan, en dat blijkt nu moeilijk te blussen. Zeker bij de armsten. Bovendien zijn in die periode ook de madrassas geradicaliseerd. Toen ik in 2003 naar de moskee in Brussel ging, hoorde ik zelfs dat alle joden en christenen dood moesten. Ik ben toen gaan spreken met die imam om te vragen waar hij dat haalde, dat staat nergens in de Koran. Hij kon daar geen deftig antwoord op geven.”

Uw partij heeft een verleden met het socialisme. Misschien denkt u daarom wat anders?

“We zijn in de eerste plaats nationalisten, we streven naar een verenigd en onafhankelijk Kashmir. En we zijn seculier, we geloven dat de sociale democratie het beste systeem is. Het grote probleem is dat Pakistan een semi-feodale en semi-tribale samenleving is. Je mag daarbij de rol van de Britse kolonisator niet uit het oog verliezen. Die gaf de macht aan allerlei foute figuren waardoor democratie gewoon onmogelijk bleef. In India kon men landhervormingen organiseren, kwam er industrialisatie en ging het land vooruit. Maar in Pakistan gebeurde dat niet. Daar heb je feodale heren, het leger en religieuze leiders die de plak zwaaien. Zij zijn gebaat met religieus fanatisme. Mensen die anders denken worden lastig gevallen en vervolgd. Iemand van de oppositie vindt ook geen jobs meer in Pakistan. Maar ondanks dit alles duurde het tien jaar vooraleer België mij erkende als vluchteling. Het liet zich daarbij zelfs aansturen door de overheid van Pakistan. Die waren natuurlijk niet vriendelijk voor mij. Pas nadat ik naar Italië was geweest en zij mijn dossier opvroegen lukte het plots. In 2014 ging ik nog eens terug naar Pakistan, maar ze verweten me aan politiek te doen en zelfs een agent van India te zijn. Onzin natuurlijk. Sinds 2017 sta ik er op de zwarte lijst en trokken ze mijn paspoort in. Ik ben dus geen Pakistaans staatsburger meer. Mensen die op de zwarte lijst staan moeten vrezen voor hun leven.”

Hoe deradicaliseer je mensen, denkt u?

“Met feiten en kennis. Fanatici en Imans jutten hen op. Maar je moet een analyse maken, net zoals dokters doen. Zoek gericht naar waar het fout liep en antwoord op de pijnpunten. Dan zie je dat dat verhaal van die radicale islam bitter weinig voorstelt. Mensen worden daartoe aangezet door radicale moskeeën Weet je dat er vanuit Pakistan 500 vrouwen naar IS zijn getrokken als onderdeel van een soort seks-jihad? Ze leverden zogezegd seksuele diensten voor de strijders. Waar ben je dan mee bezig. Strijders die even goed moslims doodden.”

Wat met de Pakistaanse mensen hier, volgen die de regering?

“Ja, globaal genomen volgen ze het systeem en blijven ze weg van politiek. Ze willen geen problemen en staan in contact met hun familie natuurlijk. Maar velen onder hen misbruiken ook het Belgisch systeem. Daar kan ik ook heel wat verhalen over vertellen.”

Een van de gezichten van de conferentie over Kasjmir was Jamil Maqsood, secretaris van de United Kashmir Peoples National Party (UKPNP), een socialistische en nationalistische partij die pleit voor een onafhankelijk en verenigd Kasjmir.

Wat vind je van België?

“Ik kwam in het jaar 2000 naar België. Ik leefde eerst 4 jaar in Antwerpen, daarna verhuisde ik naar Brussel. Brussel is een kosmopolitische stad en heeft internationale instellingen zoals NATO en de EU. Het is daarom wel een belangrijke stad, daarom koos ik ervoor. Enkel Genève is interessanter voor mij omdat het Raad voor de Mensenrechten zich daar bevindt.”

En wat vindt u van de inwoners van ons land?

“Ze zijn erg open. Ik werd hier goed ontvangen en vind het een zeer aangename maatschappij. Maar toen ik in Antwerpen toekwam, was er een groot probleem. De Marokkaanse immigranten deden toen bijzonder moeilijk. Ze waren toen aangestuurd door een Libanees, een zekere Abou Jahjah. Hij kwam toen fel opzetten. Ik zag hem op de Vlaamse televisie. Ik begreep geen Nederlands maar zag wel hoe hij ruzie zocht met de politie, extremistische boodschappen rondstrooide en al van dat fraais. De politie vond toen dingen bij hem thuis, en finaal deporteerden ze hem denk ik. In elk geval, zo’n dingen zorgden volgens mij voor een grotere weerstand tegen migratie in Vlaanderen. De extremisten overheersten het debat en de Vlaamse bevolking hoorde de gematigden niet. Mensen zoals mij kenden ze niet. Mensen zoals op onze conferentie worden nooit gehoord. Nochtans zijn er ook veel seculiere en vredevolle moslims. Er zijn moslims die niet zomaar hun ideologie willen opleggen aan anderen, die geloven in samenleven, in wederzijds begrip en in respect. Dit is mijn geboorteland niet, ik ben een gast. En omdat ik een gast ben moet ik de taal leren, moet me de manier van leven eigen maken. Ik moet jullie begrijpen, respecteren en mij integreren. Ik woon hier nu al zo lang en voel grote liefde voor het land.”   

Recent waren er zelf nog terroristische aanslagen, hier in Brussel

“Ja, dat was nog erger. Er waren toen militairen op straat. Die bommen waren verschrikkelijk. Veel moslims hier, die afkomstig zijn uit Marokko, Algerije en andere landen wilden nog meer terreur zaaien, maar die zijn tegengehouden. Het was allemaal zeer alarmerend. Wij zijn daar ook zeer ongelukkig mee. Het is echt onvoorstelbaar dat mensen die hier wonen, die de fundamentele vrijheden genieten, zogezegd wraak willen nemen. Nochtans kan je hier wanneer je ontevreden bent vrij spreken. Maak gebruik van dat recht in plaats van met stenen te gooien naar de politie. Je kan hier alles zeggen, vredevol, binnen een politiek kader. Betoog, lobby, schrijf brieven. Ga desnoods naar de rechtbank. Er zijn methodes genoeg. Maar hier geweld gebruiken is toch te gek voor woorden.”

Hoe komt het dat veel moslims zo radicaal zijn?

“Petrodollars. Tijdens de Koude Oorlog stak men een vuur aan, en dat blijkt nu moeilijk te blussen. Zeker bij de armsten. Bovendien zijn in die periode ook de madrassas geradicaliseerd. Toen ik in 2003 naar de moskee in Brussel ging, hoorde ik zelfs dat alle joden en christenen dood moesten. Ik ben toen gaan spreken met die imam om te vragen waar hij dat haalde, dat staat nergens in de Koran. Hij kon daar geen deftig antwoord op geven.”

Uw partij heeft een verleden met het socialisme. Misschien denkt u daarom wat anders?

“We zijn in de eerste plaats nationalisten, we streven naar een verenigd en onafhankelijk Kashmir. En we zijn seculier, we geloven dat de sociale democratie het beste systeem is. Het grote probleem is dat Pakistan een semi-feodale en semi-tribale samenleving is. Je mag daarbij de rol van de Britse kolonisator niet uit het oog verliezen. Die gaf de macht aan allerlei foute figuren waardoor democratie gewoon onmogelijk bleef. In India kon men landhervormingen organiseren, kwam er industrialisatie en ging het land vooruit. Maar in Pakistan gebeurde dat niet. Daar heb je feodale heren, het leger en religieuze leiders die de plak zwaaien. Zij zijn gebaat met religieus fanatisme. Mensen die anders denken worden lastig gevallen en vervolgd. Iemand van de oppositie vindt ook geen jobs meer in Pakistan. Maar ondanks dit alles duurde het tien jaar vooraleer België mij erkende als vluchteling. Het liet zich daarbij zelfs aansturen door de overheid van Pakistan. Die waren natuurlijk niet vriendelijk voor mij. Pas nadat ik naar Italië was geweest en zij mijn dossier opvroegen lukte het plots. In 2014 ging ik nog eens terug naar Pakistan, maar ze verweten me aan politiek te doen en zelfs een agent van India te zijn. Onzin natuurlijk. Sinds 2017 sta ik er op de zwarte lijst en trokken ze mijn paspoort in. Ik ben dus geen Pakistaans staatsburger meer. Mensen die op de zwarte lijst staan moeten vrezen voor hun leven.”

Hoe deradicaliseer je mensen, denkt u?

“Met feiten en kennis. Fanatici en Imans jutten hen op. Maar je moet een analyse maken, net zoals dokters doen. Zoek gericht naar waar het fout liep en antwoord op de pijnpunten. Dan zie je dat dat verhaal van die radicale islam bitter weinig voorstelt. Mensen worden daartoe aangezet door radicale moskeeën Weet je dat er vanuit Pakistan 500 vrouwen naar IS zijn getrokken als onderdeel van een soort seks-jihad? Ze leverden zogezegd seksuele diensten voor de strijders. Waar ben je dan mee bezig. Strijders die even goed moslims doodden.”

Wat met de Pakistaanse mensen hier, volgen die de regering?

“Ja, globaal genomen volgen ze het systeem en blijven ze weg van politiek. Ze willen geen problemen en staan in contact met hun familie natuurlijk. Maar velen onder hen misbruiken ook het Belgisch systeem. Daar kan ik ook heel wat verhalen over vertellen.”