De hoogte van de partijfinanciering is volgens politoloog Bart Maddens (KU Leuven) niet het grootste probleem. Het feit dat fractietoelagen – bedoeld om inhoudelijk parlementair werk te ondersteunen – integraal doorgestort worden naar de partij, is het grootste probleem.
In de meeste Europese landen is het ‘not done’ om fractietoelagen voor andere doeleinden dan parlementair werk te gebruiken. “Hier is dat een gewoonte”, vertelt Bart Maddens in een interview met ’t Pallieterke. Maddens is gespecialiseerd in partijdotaties. Als je dat al duidelijk zou scheiden en zou zeggen dat fractietoelagen enkel voor fractiewerk gebruikt mogen worden, zou je al automatisch in een meer normale situatie terechtkomen.”
Parlementaire medewerkers doen partijwerk
Naast de fractietoelagen die voor partijwerk – bijvoorbeeld propaganda – gebruikt worden, leggen partijen meer en meer beslag op de parlementaire en zelfs de persoonlijke medewerkers van de parlementsleden. “Eigenlijk is dat ook een vorm van subsidiëring”, vindt Maddens. “Die mensen staan op de loonlijst van het parlement, maar ze werken de facto voor de partij.”
Los van de splitsing van fractietoelagen en ‘gewone’ partijdotaties, vindt Maddens overigens niet dat de partijfinanciering gereglementeerd moeten worden. “Het geld dat effectief overblijft voor de partij als dusdanig, daarmee mogen partijen van mij doen wat ze willen. Het feit dat meerderheidspartijen daar nu plots spel over maken, vind ik vanuit democratisch oogpunt vrij problematisch”, besluit Maddens.
Lees hieronder het volledige interview met Bart Maddens:
