De Marokkaanse gemeenschappen in België en Nederland hebben heel wat steunacties op poten gezet na de aardbeving in Marokko. Het gaat vooral om privé-initiatieven, omdat de Marokkaanse overheden vooral uitblinken in afwezigheid. Bovendien is er op alle niveaus een corruptieprobleem, waardoor de weinige hulp die er is, vaak niet aankomt bij de mensen die ze het meest nodig hebben. De Nederlandse Marokkokenner Ali Lahrouchi geeft duiding.
Het grootste verschil met de aardbeving in Turkije is dat er van de Marokkaanse overheid maar een select groepje landen hulpverleners mag sturen. “Dat terwijl de internationale hulp het aantal slachtoffers duidelijk vermindert”, zegt Lahrouchi.
EU-subsidies
Hij is zelf een Marokkaanse Nederlander, die zich al langer negatief uitlaat tegenover de Marokkaanse machthebbers. De schrijver ondervond dat het geen sinecure is om islamkritisch te zijn: hij kreeg kritiek en zelfs bedreigingen omdat hij zich afkeerde van de godsdienst en zijn kritiek op het Marokkaanse regime valt slecht bij de Marokkanen die in Nederland leven, maar Marokko nog als hun thuisland zien.
Hij ziet een andere reden dan wantrouwen of chauvinisme voor het weigeren van de Europese hulp. “Het dictatorregime van koning Mohamed 6 wil niet dat de Europese hulp in Marokko kan zien hoe vreselijk de situatie van het Berbers volk is”, stelt hij. “Want alle vormen van EU-subsidies die Marokko al ontvangen heeft, zijn in de zakken van het regime verdwenen.” Als Europa dat zou zien, zou de kraan weleens dichtgedraaid kunnen worden, stelt Lahrouchi.
Corruptie
Veel hulp komt van binnen- en buitenlandse privé-initiatieven. De hulpgoederen die vanuit de overheid naar de dorpjes worden gestuurd, komen vaak niet aan. Lokale ‘mqadems’ (burgemeesters) nemen die goederen vaak in beslag, om eerst hun eigen familie en vrienden te helpen. “Marokko is een enorm corrupt land”, vertelt Lahrouchi. “En als er daar protest tegen komt, staan er genoeg politieagenten klaar om dat de kop in te drukken.”
Toch zal er volgens de Marokkaanse Nederlander op een dag een einde komen aan het regime van koning Mohamed. “Er is wel wat onenigheid binnen de legers en er zou zelfs ruzie zijn binnen het paleis over de troonopvolging.” Daar zou het Marokkaanse volk van kunnen profiteren, om een opstand tegen het dictatoriaal regime te organiseren.”
Lees hieronder de boekrecensie over het boek dat Ali Lahrouchi schreef:
Opstand in Marokko? Zet de grensen maar al open en reserveer hotels om de nieuwe stroom vluchtelingen te verwelkomen…
Misschien kan er een wet gestemd worden waarmee alle inwoners van rusthuizen hun geld en plaats doneren aan de nieuwe kansparels. En stem ook ineens een wet die het thema van de film Solyent Green uitvoerbaar moet maken. Doomsday komt dichterbij!