Het is dinsdagochtend 2 november 2004. De Nederlandse filmmaker en columnist Theo Van Gogh is van thuis onderweg naar zijn kantoor, wanneer hij door de 26-jarige Mohammed Bouyeri wordt neergeschoten. Na jaren van doodsbedreigingen en incidenten wordt Van Gogh, die uitgesproken kritisch was voor de islam, het slachtoffer van jihadterreur.
Theo Van Gogh, die goed overeenkwam met de in 2002 vermoorde Pim Fortuyn, deelde zijn kritieken op de islam en was net als hij voorstander van een absolute vrijheid van meningsuiting. Omwille van zijn kritiek tegen de islam kreeg hij geregeld doodsbedreigingen en raakte hij dikwijls verzeild in incidenten. Zo ontstonden er na een debat in Amsterdam wat schermutselingen, nadat hij Dyab Abou Jahjah “de pooier van de profeet” noemde.
Ritueel
Uiteindelijk tekende Van Gogh met de film Submission zijn doodvonnis. Die gaf een te eerlijk beeld over de onderwerping van vrouwen in de islam, met teksten geschreven door Ayaan Hirsi Ali, die zelf als moslima opgroeide maar als volwassene atheïst werd. De 26-jarige Marokkaans-Nederlandse Mohammed Bouyeri, die deel uitmaakte van de radicale islamitische jongerengroep Hofstadgroep, beschoot Theo Van Gogh op dinsdag 2 november 2004 in de Linnaeusstraat in Amsterdam-Oost.
Van Gogh werd door enkele kogels geraakt en vluchtte aan de overkant van de weg op het fietspad op de grond. Bouyeri stapte op hem af en beschoot hem nog enkele keren. Nadien sneed de radicale islamist hem met een groot mes door de keel, waarna hij het mes in Van Goghs borstkas plantte. Met een kleiner mes stak Mohammed Bouyeri een brief op het lichaam van Theo Van Gogh. Op die brief stonden doodsbedreigingen gericht aan Ayaan Hirsi, de VVD en de politiek in het algemeen.
Kort na de moord op Van Gogh werd Bouyeri tijdens een vuurgevecht met de politie in zijn been geschoten en aangehouden. Hij werd veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf en zit nog steeds vast in de gevangenis van Vught.
Dit is de gemoedstoestand die een islamitische democratie zo goed als onmogelijk heeft gemaakt. En het is een stemming die veel moslims van de tweede en derde generatie in Europa delen – moslims die, zoals de moordenaar van Theo van Gogh, de hele idee van seculiere rechtspraak als een belediging opvatten. Ayaan Hirsi Ali is zelfs naar de VS verkast, haar veiligheid kon niet meer gegarandeerd worden, en Theo Van Gogh is nog slechts een memorie (idem Pim F, enz.).
De psychologie van de moslim is een heel andere dan de onze, gebaad als die is in de totalitaire islamitische cultuur. Daarom is hij, op uitzonderingen na, niet integreer baar in een liberaal-democratische samenleving.
Sinds nine eleven, Pim Fortuyn en Theo Van Gogh zit ik op hete kolen wanneer onze échte (moslim-)Belgen hier nu ook ‘s een Charlie Hebdooken gaan doen.