De discussie over de terugkeer van Syrische vluchtelingen is opnieuw opgelaaid. Een debat dat nog al te vaak wordt vertroebeld door emotie en politiek correcte taboes. Het is echter tijd om de realiteit eindelijk onder ogen te zien: Syrië is in beweging richting meer stabiliteit, en het is niet langer houdbaar om honderdduizenden Syriërs in Europa te laten verblijven onder het mom van bescherming. De verantwoordelijkheid ligt bij de Syriërs zelf om hun land weer op te bouwen.
Nadat president Bashar al-Assad afgelopen week naar Rusland vluchtte en Hayat Tahrir al-Sham (HTS) de macht in grote delen van het land overnam, lijkt de zogenaamde ‘dictatuur’ eindelijk voorbij te zijn. Het uitgelezen moment dus om de vluchtelingenstatus van de Syriërs in Europa eens te gaan herevalueren. Voor een groot deel van de Syrische bevolking is het leven opnieuw hervat, zelfs in regio’s onder HTS-controle. Als zij dat kunnen, waarom zouden de Syriërs in Europa dan niet hun verantwoordelijkheid kunnen nemen?
Tijd om terug te keren
Daarnaast ondermijnen de aanhoudende opvang en asielprocedures in Europa het draagvlak onder de eigen bevolking. Landen zoals België hebben nu meer dan 100.000 asielaanvragen van Syriërs in behandeling, terwijl onze eigen sociale systemen meer dan ooit onder druk staan. Europese burgers voelen dagelijks de gigantische impact van de vluchtelingencrisis op huisvesting, sociale voorzieningen en arbeidsmarkten. Het aanhouden van deze situatie is simpelweg niet houdbaar. Europa kan niet eindeloos de problemen van andere regio’s blijven opvangen.
Europa moet klare wijn schenken. Het Europees Asielagentschap is cruciaal in het verzamelen van data over de situatie in Syrië, maar die data moet uiteindelijk wel leiden tot daden. De status quo waarin Syriërs hun leven hier opbouwen terwijl hun thuisland een wederopbouwbeweging nodig heeft, is onacceptabel. Tijdelijke bescherming is precies dat: tijdelijk.
Het is dan ook tijd voor de Syriërs om terug te keren. Voor hun land, voor hun gemeenschap, en voor hun toekomst. Europa mag niet het eindstation zijn voor deze mensen, maar een tijdelijke schuilplaats die hen in staat stelt om sterker terug te keren. Syrië kan niet worden heropgebouwd zonder zijn eigen mensen – en Europa kan niet bloeien met de constante instroom van problemen die elders thuishoren.
Syrië kan niet worden heropgebouwd zonder zijn eigen mensen (sic). Heropbouw? Terwijl Israël in Syrië honderden bombardementen uitvoert om mensen en infrastructuur te vernietigen (plan B van de Arabische genocide)…om van Syrië net als Gaza een maanlandschap te maken. Terwijl Amerikanen en Turken provincies militair bezetten en de heropbouw blokkeren. Als we ze terugsturen dan onder bescherming van Belgische militairen om hen te beschermen tegen buitenlandse agressors van divers allooi. Zoals Turkije en Israël die azen op gebiedsroof. En voor zij die dromen van buitenlandse militaire missies. Wanneer gaan we militaire bijstand leveren aan de Palestijnse bevolking om de Gazanen te beschermen tegen Israëlische doodseskaders en een einde te maken aan de maritieme blocus van Israël?