De ‘Grote Vervanging’ – een term die de gemoederen verhit en de debatten polariseert. Maar wat schuilt er werkelijk achter deze controversiële theorie? Een diepgaande analyse van de cijfers onthult een complexe werkelijkheid die verder reikt dan de gebruikelijke slogans.
Demografische cijfers spreken boekdelen
Europa kampt met een ongekende demografische crisis. Het vruchtbaarheidscijfer in de EU is gedaald van 2,1 kinderen per vrouw in 1970 tot slechts 1,38 in 2023 – ver onder het vervangingsniveau. Landen als Italië (1,2) en Spanje (1,12) staan aan de voorhoede van deze demografische ineenstorting. Tegelijkertijd versnelt de vergrijzing: tegen 2050 zal 30 procent van de Europeanen ouder zijn dan 65.
Parallel hieraan verwelkomde de EU in 2022 maar liefst 5,1 miljoen migranten, voornamelijk uit Afrika, het Midden-Oosten en Zuid-Azië. Het Pew Research Center toont aan dat mensen van niet-Europese afkomst in 2020 ongeveer 10 procent van de totale EU-bevolking uitmaakten, tegenover minder dan 4 procent in 1990.
Tussen complotdenken en harde realiteit
“Het idee van een opzettelijke ‘vervanging’ als een complot is gebaseerd op twijfelachtige aannames”, stelt de analyse. De demografische projecties betekenen echter wel “een significante transformatie van de demografische samenstelling”. Tegen 2050 kunnen bevolkingsgroepen van niet-Europese afkomst 20 tot 30 procent uitmaken van verschillende Europese landen.
Werkelijkheid en wel degelijk een complot. Idem dito met de joodse kolonisatie van Palestina en anno 2025 de etnische zuiveringen in Gaza en de Westbank.