“Als artsen kunnen bewijzen dat ze door deze wet failliet gaan, wil ik die wel aanpassen”, zei minister Vandenbroucke aan De Tijd. Daarmee maakt hij duidelijk waar zijn ‘besparingen’ in de gezondheidszorg om draaien: artsen net niet in het faillissement duwen. Ik vind dat vies; zijn afgunst en zijn onwil om anderen welvaart te gunnen. Dokter of patiënt, hij maakt uw rekening.
Els Ampe
Ik word liever geopereerd door een chirurg die voldoende verdient om in België te blijven dan door één die niet goed genoeg is om het in het buitenland te maken.
Dat supplementen voor eenpersoonskamers geen goede manier zijn om specialisten te verlonen, is zo klaar als een klontje. Maar waarom stelde de minister geen alternatief voor dat goed is voor dokters, patiënten én belastingbetaler? Iedereen weet waar het geld zit: bij de politieke partijen, overheidsdiensten en ziekenfondsen. Hun rekening liet de minister liever gedekt.
“Meester Frank steekt graag zijn vingertje op. Het kan tellen voor iemand die zelf niet zuiver op de graat is”
Belangenvermenging? Een voorbeeld: Christel Geerts, de mama van Vandenbrouckes partijvoorzitter Conner Rousseau (Vooruit), is voorzitter van de socialistische mutualiteit Solidaris. Ze heeft er 7.500 medewerkers in dienst. Hun lonen worden grotendeels betaald door de belastingbetaler via sociale bijdragen. Voor een kleiner deel dragen de 3,2 miljoen Solidaris-leden bij.
Ter vergelijking: het private DKV heeft 500 medewerkers voor 2 miljoen leden. Dat kost de belastingbetaler niets. Als we de regel van drie toepassen, heeft Solidaris 9,3 keer zoveel medewerkers als DKV. Hoe komt dat? Deelt de mama van ‘t mateke jobkes uit aan politieke vrienden?
De socialisten zijn in goed gezelschap. De Christelijke Mutualiteit telt 5.000 medewerkers voor 4,5 miljoen leden. Het bezit zelfs een reisbureau — Intersoc — met een omzet van 33 miljoen euro. Is het normaal dat wij sociale bijdragen betalen voor de vakanties van CM’ers?
Die potjes houdt minister Vandenbroucke netjes gedekt, terwijl hij onze gezondheidszorg op het spel zet. Dat het hem niet te doen is om de ziekenhuizen beter te maken, bewees hij in november 2023, toen hij voorstelde om asielzoekers op te vangen in ziekenhuizen. “Het moet wel gaan om ruimtes die afgezonderd kunnen worden van patiënten,” zei hij. Alsof er in dichtbevolkt Vlaanderen één ziekenhuis te vinden is waar dat mogelijk is.
Meester Frank steekt graag zijn vingertje op. Irritant. En het kan tellen voor iemand die niet zuiver op de graat is. Zowel het Agusta-schandaal als de Movianto-zaak zijn hem vergeven onder de mantel der liefde die hij zelf niemand anders gunt. Frank Vandenbroucke blijft “onschuldig” tot het tegendeel bewezen is. Ondertussen bestempelt hij dokters en patiënten ongestoord als graaiers of profiteurs — tenzij ze het tegendeel kunnen bewijzen.
Opnieuw verraadt Vandenbroucke zijn twee gezichten. Sommigen noemen hem “intellectueel, naïef maar correct”. Ik neem het niemand kwalijk — het is een mooie eigenschap om in het goede van mensen te geloven.
Maar wat doet een correct mens wanneer hij corruptiegeld van de Italiaanse helikopterbouwer Agusta in handen krijgt? Zwijgen zoals Vandenbroucke deed? Of verbranden, zoals hij beweerde? Neen. Wanneer u een misdrijf ziet, meldt u dat aan het parket. Anders bent u medeplichtig. Zoals Vandenbroucke.
Toen het Franse Movianto miljoenencontracten kon binnenhalen om COVID-vaccins te leveren aan de Belgische staat zonder aanbesteding, deed Vandenbroucke opnieuw alsof zijn neus bloedde. Het Belgische bedrijf Medista werd opzijgeschoven, terwijl het minder kostte aan de belastingbetaler. Dat roept vragen op.
Laat ons zijn redenering eens op hemzelf toepassen:
Als Frank Vandenbroucke kan bewijzen dat hij geen Agusta- of Movianto-geld kreeg, dan wil ik mijn mening over hem wel aanpassen.
