Niet-EU-burgers doen gemiddeld langer beroep op leefloon

Niet-EU-burgers doen gemiddeld langer beroep op een leefloon. Dat blijkt uit cijfers die Vlaams Belang-Kamerlid Ellen Samyn opvroeg bij minister voor Pensioenen en Maatschappelijke Integratie Karine Lalieux (PS). Ook in Franstalig België krijgt men gemiddeld langer een uitkering.

Wie ontoereikende bestaansmiddelen heeft kan via het OCMW beroep doen op een leefloon. Mensen met de Belgische nationaliteit, vreemdelingen van binnen en buiten de EU, staatlozen en erkende vluchtelingen kunnen allen een leefloon krijgen.

Wie in 2020 in België een leefloon ontving, deed dat gemiddeld 8,5 maanden. Er zijn wel uitgesproken regionale verschillen. Zo doet men in Franstalig België gemiddeld langer beroep op een leefloon. In Vlaanderen kregen leefloners gemiddeld 7,5 maanden een uitkering, in Wallonië 8,6 maanden en in het Brussels Gewest 8,9 maanden, blijkt uit de cijfers.

Ook het verschil tussen Belgen, EU-burgers en niet-EU-burgers is opvallend. Met name niet-EU-burgers doen gemiddeld langer een beroep op een leefloon dan de andere categorieën. In België deden EU-burgers gemiddeld 7,9 maanden beroep op een leefloon. Bij Belgische burgers is dat 8,2 maanden en bij niet-EU-burgers 9,2 maanden. In Vlaanderen is dat respectievelijk 6,7 maanden, 6,9 maanden en 8,4 maanden en in Brussel 8,3 maanden, 8,7 maanden en 9,4 maanden.

Samyn: “Leefloon niet-Europese vreemdelingen kostte vorige legislatuur 1,4 miljard euro”

Het Vlaams Belang pleit voor een beperking van de sociale zekerheid voor immigranten. Samyn noemt het huidige systeem “volslagen onbetaalbaar”. “Ook bij de verdeling van de leeflonen is het duidelijk dat de ongebreidelde immigratie een zware kost is voor onze sociale zekerheid, en dat massale immigratie niet combineerbaar is met een verzorgingsstaat”, zegt Samyn. “Zo spendeerde de vorige regering (Michel) op vier jaar tijd maar liefst 1,4 miljard euro aan leeflonen voor niet-Europese vreemdelingen.”

“Sociale bijdragen van vreemdelingen moeten in een aparte sociale kas gestort worden”, klinkt het verder. “En enkel uit die kas kunnen vervolgens sociale uitkeringen betaald worden.”