Dochter van Vlaams zakenman die vastzit in Dubai: “Ik vraag enkel of minister Wilmès kan helpen mijn vader terug thuis te krijgen”

Laura is de 18-jarige dochter van Johan Daumerie. Al meer dan een jaar kon ze haar vader niet meer zien. Johan zit intussen al elf maanden opgesloten in een hotelkamer. Daar belandde hij nadat een malafide zakenpartner en investeerder hem beschuldigde van ‘misbruik van vertrouwen’. Nadat Laura’s papa eerder een noodkreet lanceerde, doet Laura nu een oproep aan de Belgische regering en aan minister van Buitenlandse Zaken Sophie Wilmés (MR).   “Ik hoop dat de minister van Buitenlandse zaken ons kan helpen en dat ze iets wil doen. Wij hebben die steun nodig. Ik vraag enkel of ze mij kan helpen mijn vader terug naar huis te krijgen.”

De enige tastbare herinnering die Laura heeft aan haar laatste bezoek aan haar papa in Dubai is Luna, een jonge straatkat die de familie Daumerie adopteerde en die Laura meebracht naar België. Laura doet een emotionele oproep aan de Belgische politiek om de zaak van haar vader ter harte te nemen. 

Wij spraken met haar in Ternat waar ze momenteel verblijft met haar moeder. Haar droom te studeren aan een prestigieuze Amerikaanse Universiteit moest ze om financiële redenen opbergen. Dit is het verhaal een 18-jarig Vlaams meisje dat van de ene dag op de andere in een nachtmerrie belandde die ook vandaag nog steeds voortduurt.

Hoe kwam je te weten wat er aan de hand was?

“Ik was in september vorig jaar met vriendinnen op reis, toen ik zag dat mijn papa me belde. Ik stond op het punt de trein te nemen dus kon niet meteen opnemen. Papa stuurde me een berichtje. Ik herinner me dat nog perfect. Hij schreef: ‘we zijn arm, we zijn alles aan het verkopen en we moeten terugkomen naar België’. Ik begon direct te wenen en was helemaal in shock.”

“Ik had begrepen dat er iets ernstig was fout gelopen. Mijn vaders vrouw legde me toen via spraakberichten uit wat er gebeurd was. De investeerder van mijn vaders nieuwe startup was er vandoor met al het geld. Ze waren alles kwijt.”

“Het kostte wel wat tijd om te verwerken en voelde erg pijnlijk aan op dat moment. Ook omdat ik zelf wist hoe hard mijn vader gewerkt had voor zijn project. Toen België in lockdown ging ben ik naar mijn vader in Dubai gereisd om hem te bezoeken. Ik ging er slapen om twee uur ’s nachts en toen ik om 6 uur in de ochtend wakker werd zat hij nog steeds aan zijn bureau.” 

“Hij werkte er dag en nacht aan een pitch-take om zijn idee voor te stellen aan de investeerders. Ik hielp hem zelfs bij het maken van de Powerpoint. Het was een project over telecom en communicatie gericht op kleine bedrijven. De feedback die hij kreeg was erg positief. Iedereen zag er een schitterend idee in. Het was een project waar echt iets kon van gemaakt worden.”

Je papa wilde samen met een lokale investeerder in Dubai een bedrijf oprichten. Wanneer liep dat fout?

“Toen ik vernam dat de investeerder zich bedacht had en er met het geld vandoor was, sprak mijn vader me nog moed in. Er gebeuren altijd slechte dingen in het leven, zei hij, maar het komt wel goed. We geven niet op, we werken verder aan ons idee in België en zoeken wel andere investeerders.”

“Net toen hij wou terugkeren naar België kreeg hij te horen dat zijn paspoort geblokkeerd was. Zijn vrouw is noodgedwongen zonder hem teruggekeerd, samen met mijn kat Luna. Sinds september sleept dat verhaal aan. Zijn dossier lag bij de procureur en niemand die kon helpen.” 

“Mijn vader kon niet meer verder werken en zat daar plots opgesloten in zijn hotelkamer. Nu nog altijd. Een inkomen had hij niet, gelukkig krijgt hij financiële steun van zijn vrienden.”

Jullie zijn in een nachtmerrie beland?

“De voorbije maanden zijn zeer zwaar geweest. Telkens als ik hem belde was er geen evolutie in de situatie. Er gebeurde niks. Tot hij me vorige week zei dat zijn dossier was doorverwezen naar een rechtbank. Dat choqueerde ons omdat de aanklacht enkel mondeling is gebeurd en we verbaasd waren dat men die zaak ernstig nam.” 

“We hadden dat niet zien aankomen en ook niet verwacht. Zelfs zijn advocate was verrast. De aanklacht ‘misbruik van vertrouwen’ heb ik nooit goed begrepen. Ik was er zelf bij toen mijn vader de eerste contacten had met die ‘investeerder’. We geloofden echt dat dat onze redding was. ” 

Die ‘investeerder’ had het vertrouwen van je vader gewonnen?

“Hij sprak met mijn vader alsof ze de beste vrienden waren. Ze spraken over hun rugproblemen. Mijn vader raadde hem goede dokters in België aan. Het verbaasde ons wel een beetje hoe vriendelijk die ‘investeerder’ was maar stelden ons daar geen vragen bij. Hij bracht zelfs zijn zoon mee, omdat die geïnteresseerd was om bij te leren. Zij hadden samen vergaderingen waarbij ze de hele dag samenzaten.”

“Intussen is het helemaal een ‘horrorverhaal’ geworden. Heel deze situatie heeft ook mijn familie in Dubai uit elkaar gehaald. Zelf heb ik mijn vader al meer dan een jaar niet meer gezien. De laatste keer dat ik hem zag was in juni vorig jaar. We hadden ook twee straatkatten geadopteerd in Dubai. Eentje ervan zit hier, anderen hebben we bij vrienden in Dubai moeten brengen.”

Jullie houden wel contact met elkaar?

“Via Whatsapp dagelijks. Maar na dat proces van 90 seconden vind ik het allemaal zéér eng. Via advocaten in België heb ik al gehoord dat dat niet zo uitzonderlijk is. En dat dat wel vaker gebeurt in Dubai. Veel mensen kunnen dat moeilijk geloven. Mijn papa heeft nochtans alle bewijzen dat hij recht in zijn schoenen staat. In het dossier van de aanklager zaten hoogstens twee documenten. Waarvan wij kunnen aantonen dat de aantijgingen niet kloppen. Dat dit zover is kunnen komen is voor mij erg choquerend.”

Volgens jullie is jouw vader zelf het slachtoffer geworden van oplichting.

“Intussen weten we dat die investeerder heel veel contacten heeft en erg machtig blijkt. Het is enkel daardoor dat hij zover is geraakt. Ik herinner me ook nog toen dat geld van de rekening is gehaald in september kon plots niemand die investeerder bereiken. Zowel hij als zijn zoon hebben direct alle contact verbroken. Ook op het ‘proces’ kwamen noch zij noch hun advocaat opdagen.”

De situatie heeft ook een impact op jouw leven, neem ik aan?

“Ik nam dit jaar een sabbatjaar, maar heb mij intussen wel kandidaat gesteld voor twee universiteiten in de Verenigde Staten. Purdue University en University of Illinois Urbana Champaign. Beiden vooral selectief voor aerospace engineering en ingenieursrichtingen. Dat is iets waar ik zeven jaar terug als klein meisje al van droomde.” 

“Ik heb de hele zomer hard gestudeerd en heb deelgenomen aan de SAT’s. Daarnaast heb ik ook toelatingsproeven gedaan voor de universiteit van Delft. Dat was mijn plan B, zeg maar.”

“Mijn mama dacht dat dat wel zou overwaaien. Mijn vader heeft me daar altijd volop in gesteund. Hij is zelf ook erg ambitieus en zei me als je dat écht wil doen, dan was mijn enige taak om goed te studeren. Hij zou wel zorgen dat hij het kon betalen. De opleiding die ik wil volgen is ook niet beschikbaar in België. Ik had intussen ook een beurs gekregen voor die Amerikaanse universiteiten, maar door de omstandigheden heb ik dat moeten weigeren. Gelukkig had ik ook nog mijn plan B. Ik heb dus ook mijn toekomstplannen moeten aanpassen.”

Wat verwacht je nu na je publieke oproep?

“Ik hoop op actie van de Belgische regering. Dat men diplomatieke druk zal uitoefenen, zodat mijn vader minstens in Dubai een eerlijk proces zou krijgen. Dat is het belangrijkste. Mijn vader is onschuldig en ik hoop dat hij zo snel mogelijk naar huis kan komen. Ik mis hem heel erg. Een jaar is echt erg lang. Ik hoop dat de minister van Buitenlandse zaken ons kan helpen en dat ze iets wil doen. Wij hebben die steun nodig. Ik vraag enkel of ze mij kan helpen mijn vader terug naar huis te krijgen.”

Hoe maakt je papa het na al die maanden?

“Als ik met mijn papa bel dan laat hij natuurlijk niets merken en zegt hij me dat alles in orde zal komen. Maar ik bel ook met zijn vrouw. En dan hoor ik ook de andere kant van het verhaal. Zij ziet dagelijks hoe het met hem gaat en vertelt me dat hij het echt heel zwaar heeft. En dat maakt me echt wel bang.

“Mijn papa heeft al zoveel meegemaakt in zijn leven. Mijn grootouders zeggen me altijd dat hij al bijna tien levens heeft geleefd. Ik hoop dat mijn getuigenis in elk geval helpt dat er iets zal gebeuren. Voorlopig hebben zijn vrienden hem financieel kunnen helpen. Zelf ben ik met een ‘Go Fund Me’ actie gestart. Ik ben nu in contact met hen om dat zo snel mogelijk online te krijgen.” 

“De hotelkosten blijven intussen oplopen. De telefoonrekeningen blijven binnenkomen, ook al kan hij zijn telefoon eigenlijk niet meer gebruiken. Ook de kantoren voor zijn bedrijf, die zijn betaald voor een jaar. Maar straks loopt dat huurcontract af. Al het kantoormateriaal dat hij heeft aangekocht staat er nog. En dan nog de kosten om in beroep te gaan.”

Hoe overleeft hij daar dan in Dubai?

“In zijn hotelkamer staat niet veel meer dan een koffieapparaat. Hij heeft ook een klein mini kookapparaat aangeschaft en zo leven ze al tien maanden lang. Onbegrijpelijk hoe hij dat volhoudt. Maar hij is iemand met wilskracht die weet wat hij wil en is ook gewoon een goede mens. Hij doet zijn best om me te laten studeren en voor zijn gezin te zorgen.Hij heeft daar zijn huis en inboedel moeten verkopen en is dan op die hotelkamer terechtgekomen. Dankzij zijn netwerk van vrienden is hij toch al zover kunnen geraken. Zij hebben tot nu toe die hotelkosten en zijn eten betaald.”

“Het gaat ook niet alleen om mijn vader. Bij de opstart van zijn bedrijf heeft hij mensen aangenomen en heeft zelf hun vliegtuigtickets uit eigen zak betaald zodat ze naar Dubai konden reizen. Die mensen hadden hun job opgezegd en staan nu ook op straat. Toen hij ontdekte dat al het geld van de rekening van zijn bedrijf verdwenen was heeft hij hen moeten vertellen wat er gebeurd is. Hij heeft dan opnieuw hun tickets betaald.”

Hoe zit het met de consulaire hulp vanuit de Belgische ambassade?

“Vanaf de eerste dag dat hij wist dat hij was aangeklaagd heeft hij de ambassade gecontacteerd. Maar daar heeft het lang geduurd voor hij een antwoord kreeg. Uiteindelijk is mijn vader wel in contact geraakt met de ambassadeur. Maar het was al snel duidelijk dat zij geen oplossing konden bieden.”

“Het is onbegrijpelijk dat mijn vader al elf maanden in die situatie zit, terwijl er niemand iets doet. Ik ben wel blij dat er intussen een aantal politici zijn die zich voor zijn zaak interesseren. Dat geeft ons alleszins opnieuw een klein beetje hoop. Het enige dat ik kan doen is zijn verhaal helpen bekend maken.”

Het is dus niet ‘veilig’ ondernemen in Dubai voor Westerlingen?

“Veel mensen denken dat Dubai een internationaal centrum voor startups en investeringen is waar alles modern en superveilig is. Maar niets is minder waar. Dit is voor mij een duidelijke schending van de mensenrechten.”

Waarom treed je als 18-jarige zelf op het voorplan?

“Ik hoop dat zijn verhaal andere mensen doet nadenken. Zodat ze op de hoogte zijn van hoe het daar echt aan toegaat. Zodat ze gewaarschuwd zijn dat Dubai voor buitenlanders niet zo veilig is. Ik mag er niet aan denken dat hij daar in de gevangenis zou terechtkomen. Dan weten we echt niet wat er gaat gebeuren. Ik weet ook niet of ze hem zouden vrijlaten als we al die som van 235.000 euro zouden kunnen betalen. Ik maak me daar echt zorgen om. Intussen is hij daar nu ook al maanden zonder verblijfsvergunning. Dus wie weet krijgt hij daar dan nog een straf voor. Op dit moment heb ik gewoon het gevoel dat ze kunnen doen wat ze willen.”

Je vertrouwen in het gerecht daar is weg…

“Het is duidelijk dat er geen echt rechtssysteem bestaat. Toch hoop ik dat hij alsnog een eerlijk proces krijgt en dat hij er zo snel mogelijk weg kan. (zucht) Dat hij zijn leven kan verder zetten, dat ik mijn leven kan verderzetten.”

“Ook op mij heeft dit een grote impact. Mijn ouders zijn al lang gescheiden, maar we hebben een kleine familie. Ik heb nu veel contact met de ouders van mijn papa. Hij is altijd voor mij een heel belangrijke persoon geweest. Hij heeft wel vaak in het buitenland gezeten, wat altijd moeilijk voor me was. Hij zat nu al zo’n vier jaar in Dubai, maar ik ging vaak op bezoek in de vakanties.” 

“Ik heb hem altijd bewonderd omdat hij zo hard werkt voor waar hij in gelooft. Gelukkig dat we nu nog via de gsm en whatsapp in contact zijn.”

Je nam een sabbatjaar, hoe heb je dat beleefd?

“Deze zomer wilde ik een studenten-job doen. Maar volgens de RSZ ben ik geen studente meer. Een dame van de RSZ zei me wel dat als het aan haar lag ze mij als studente zou erkennen. Maar haar baas zei dat ik maar gewoon aan de KULeuven had moeten gaan studeren… Maar wat ik wou studeren kan ik niet doen in België. Omwille van corona kon ik het voorbije jaar ook al nergens heen. Ik heb dan maar onlinecursussen gevolgd die wel aansluiten bij mijn studierichting. Maar goed de RSZ heeft besloten dat ik dus geen studente meer ben. En dat heeft dus impact op hoeveel ik mag bijverdienen. Want anders verliest mijn mama de kinderbijslag en het fiscaal voordeel.”

Wat voor werk doe je? 

“Ik werk nu af en toe in een restaurant in Knokke. Dat brengt wat afleiding, en zo verdien ik nog wat centjes en kan ik hopelijk mijn papa helpen. Het is dan wel niet veel, het is toch iets. Vanaf midden augustus begin ik te studeren in Delft. Ik hoop echt dat deze nachtmerrie dan achter de rug is. Zolang hij niet terug thuis is zal ik niet gerust zijn.”       

Veel succes en dank voor dit gesprek.