De Brusselse straten zijn verworden tot een slagveld. Met 59 schietpartijen en twee doden dit jaar alleen al, schreeuwt procureur des Konings Julien Moinil tijdens een persconferentie zijn onmacht uit: “Moeten we wachten tot er onschuldige burgerslachtoffers vallen?” Intussen stuurt president Donald Trump de Nationale Garde naar Washington. Waar wacht onze regering op?
De cijfers liegen er niet om. Acht van de twintig schietpartijen deze zomer speelden zich af in het centrum van Molenbeek. “In de straten van Brussel lopen steeds meer gewapende minderjarigen rond die er niet voor terugschrikken om te schieten”, constateert de procureur. Een rondleiding jaren geleden in het Bonneviepark, ‘een harmonieuze ontmoetingsplaats voor de vele culturen’, toonde de werkelijkheid: jongeren verhandelden er zonder enige schroom openlijk drugs op amper 100 meter van het politiecommissariaat.
De oorzaken liggen dieper dan oppervlakkige symptoombestrijding. “De manifeste ontkenning van de mislukking van de multiculturele samenleving ligt al jaren aan de basis van de grote samenlevingsproblemen.” Vooral de PS gebruikte volgens de analyse ‘de ongebreidelde instroom van nieuwkomers als een verankering van de macht’. Het resultaat? “De vele duizenden illegalen vormen een haast onuitputtelijke wervingsreserve voor de drugsbendes.”
Justitie faalt structureel
Het systeem kraakt in al zijn voegen. Van de 10.000 jeugdzaken met problematische opvoedingssituatie in 2023 – “een exponentiële toename” – leiden arrestaties zelden tot veroordelingen. “Meer dan 90 procent van de illegalen die wegens criminele feiten worden opgepakt, zetten hun activiteiten enkele uren later ongehinderd verder.” Rechercheurs wachten tot twee jaar op ballistisch rapport door een achterstand van 400 dossiers.
Moinil hekelt “het totaal gebrek aan beleid en de verwaarlozing van bepaalde diensten”. Zijn waarschuwing: “Tien tot vijftien jaar laks beleid kunnen we niet in zes maanden oplossen.” Washington telt 30.000 criminele feiten per jaar, Brussel vijf keer meer. Trump stuurt troepen. Brussel wacht nog steeds.
import van culturen zonder schoolcultuur => faling in de kennismaatschappij => armoede en frustratie => geweld
Het enige dat ze meekrijgen in hun “schooljaren” ginds is een hartgrondige hekel aan het westen, een aangekweekt superieuriteits gevoel en tribale reflex.
No match voor een kennis en productie maatschappij. (Voor zolang dit hier nog geldt).
Moeten we wachten… Wie is we? We hebben toch drie “Special Forces” politici: Bart De Wever, Theo Francken en GL Bouchez om de klus te klaren.
Blijkt dat Bart niet echt overtuigt. Getuige een pertinent citaat te lezen bij Acta Sanctorum:
‘Bart De Wever is ingesponnen in het Belgische web, en de spin heet Georges-Louis Bouchez. In ruil voor een paar rechtse sociaal-economische toegevingen -met het beperken van de werkloosheid in de tijd als koninginnenstuk- kreeg de N-VA de zestien, die als een gouden kooi fungeert en elke verdere stap in de richting van het confederalisme afremt’.
Hierbij afsluitend: Dat de Brusselaars N-VA niet mogen noch vertrouwen is ruimschoots bekend. Gevoel dat ook breed gedeeld wordt in Vlaanderen en Wallonië.
Het leger is zelf zo woke als de pest. Die gaan niets opkuisen in Brussel, integendeel.