Bij monde van de minister van Binnenlandse Zaken Shabana Mahmood, heeft de Britse socialistische regering aangekondigd dat ze het asielbeleid ‘radicaal’ wil veranderen. Die ommezwaai heeft weinig te maken met voortschrijdend inzicht. De Britse socialisten zijn in paniek. Het hele politieke bestel is zelfs in paniek. De reden is Nigel Farage.
Geen advertenties meer?
Ingelogde abonnees steunen niet alleen een van de enige kritische en onafhankelijke media, maar zien ook geen vervelende advertenties. Abonneer je snel en eenvoudig en krijg meteen toegang tot vele duizenden exclusieve artikelen!
Maak hieronder je keuze voor het gewenste abonnement:
Liever ook op papier? Bekijk alle abonnementen!
Het doorlopend abonnement wordt automatisch verlengd voor steeds één maand.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een online abonnement van 3 maanden via een eenmalige betaling.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een eenmalige betaling en je zit een jaar goed.
Log hieronder in om dit bericht volledig te lezen. Ben je al ingelogd, kijk dan op je account of je nog een actief abonnement hebt.
Als een lawine overspoelt Reform, de immigratiekritische, patriottische formatie van Farage, de gevestigde politiek. Bij tussentijdse lokale verkiezingen in mei ging de partij van 0 naar 677 zetels, bijna de helft van het totaal. Het grootste slachtoffer was Labour.
In peilingen heeft Reform de kaap van 30 procent overschreden. Met het Britse kiessysteem is dat voldoende voor een meerderheid in het parlement. De Fransen hebben ook een meerderheidskiesstelsel, met slechts één verkozene per regio, maar daar is er een tweede ronde, waarin politieke afspraken de resultaten kunnen beïnvloeden. In het Britse systeem is er maar één ronde, waarbij de zetel onmiddellijk naar de grootste partij gaat. De linkse krant The Guardian geeft toe: “Als er morgen verkiezingen plaatsvinden, is Farage favoriet om eerste minister te worden.”
Er hangt al een tijd een prerevolutionair sfeertje in het VK. Een lokaal initiatief om de straten te bevlaggen met het kruis van Sint-Joris, de Engelse vlag, groeide spontaan uit tot een landelijk verschijnsel. Vriend en vijand had door dat dit een protest zonder woorden was tegen de ongebreidelde immigratie.
Voor Reform volgt nu het gekende patroon
Reform heeft de buit nog niet binnen. De volgende parlementsverkiezingen vinden pas binnen drie jaar plaats. We kennen het patroon van wat nu zal volgen al lang op het continent. Elke immigratiekritische partij die electoraal dreigt door te breken, wordt het slachtoffer van een demoniseringscampagne de opmars minstens vertraagt.
Reform werd lang meewarig bekeken als een kansloos buitenbeentje, maar de huidige opmars van de partij verhardt snel de toon van de tegenstanders. Socialistisch parlementslid Zarah Sultana heeft Farage al vergeleken met Hitler. Premier Starmer noemt zijn immigratieplannen racistisch. The Guardian beweert dat die extremer zijn dan die van de intussen verdwenen British National Party.
'Is everyone losing their minds… these words can have consequences.' @MartinDaubney and @christopherhope discusses Zarah Sultana MP's likening of Nigel Farage to Adolf Hitler. pic.twitter.com/PFv5f2zPQd
— GB News (@GBNEWS) October 31, 2025
De tweede tactiek is het saboteren van de spontane werking van de democratie. In België gebeurt dat via een opgelegd cordon sanitaire. In Frankrijk heeft men het mechanisme van het ‘Front Républicain’, waarbij een koploper van het RN in de tweede ronde wordt afgeblokt door het samenspannen van alle anderen. In het VK zagen we vorige maand al iets vergelijkbaars. In Caerphilly riepen kansloze partijen, waaronder de Conservatieven, al op voorhand hun kiezers op om voor de enige kandidaat te stemmen die Reform kon verslaan, in casu die van de Welshe nationalisten. Er gaan nu ook stemmen op om het kiessysteem te veranderen naar iets meer proportioneel, zoals bij ons. Als trotse Britten al oproepen om voor Welshe nationalisten te stemmen en voor hun kiessysteem inspiratie gaan zoeken over het kanaal, weet je dat ze in paniek zijn.
In dat licht moet je ook de geplande hervorming van de asielwetgeving in het Verenigd Koninkrijk zien. De rechtse oppositie zegt dat de maatregelen geen betekenisvolle hervorming inhouden. Links klaagt dan weer dat de regering zich laat leiden door angst voor Reform. Minister Mahmood repliceert dat zij het als haar ‘morele taak’ beschouwt, als kind van immigranten, een immigratiebeleid dat het land verscheurt, te hervormen. Socialisten die het argument van de moraliteit gebruiken, niet om de grenzen nog meer open te stellen, maar om het omgekeerde te doen: het is een nieuwigheid. Let Conner op?
Meer over het Verenigd Koninkrijk
