Een zogezegd vredesplan dat in werkelijkheid een volledige overgave betekent. Dat vindt opiniemaker Paul Bäumer. President Donald Trump wil tegen Thanksgiving Day, 27 november, een akkoord afdwingen tussen Rusland en Oekraïne. Maar wat hij voorstelt, is geen vrede – het is een beloning voor Russische agressor en een nationale ramp voor Oekraïne.
Geen advertenties meer?
Ingelogde abonnees steunen niet alleen een van de enige kritische en onafhankelijke media, maar zien ook geen vervelende advertenties. Abonneer je snel en eenvoudig en krijg meteen toegang tot vele duizenden exclusieve artikelen!
Maak hieronder je keuze voor het gewenste abonnement:
Liever ook op papier? Bekijk alle abonnementen!
Het doorlopend abonnement wordt automatisch verlengd voor steeds één maand.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een online abonnement van 3 maanden via een eenmalige betaling.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een eenmalige betaling en je zit een jaar goed.
Log hieronder in om dit bericht volledig te lezen. Ben je al ingelogd, kijk dan op je account of je nog een actief abonnement hebt.
Nog geen maand geleden kondigde Trump strengere sancties aan tegen Russische oliemaatschappijen. In september zei hij nog dat Oekraïne met steun van de NAVO alle bezette gebieden kon terugwinnen. Nu plots dit radicale capitulatieverdrag. Is de situatie aan het front zo drastisch veranderd? Nee. Het is nog altijd dezelfde impasse, maar Trump heeft weer een vlaag van onvoorspelbaar gedrag. Hij wil scoren met een symbolisch akkoord, het zogenaamde Thanksgiving-akkoord. Het front is niet instabiel, maar Trump wel.
Rusland wordt beloond, Oekraïne ontwapend
Het verdrag is geen bloemrijke overdrijving waard om een capitulatieverdrag genoemd te worden. Rusland mag alle veroverde gebieden behouden: de Krim, Loehansk, Donetsk, Cherson en Zaporizja. Maar het wordt nog erger. Oekraïne moet zich ook terugtrekken uit het deel van Donetsk dat het nu nog controleert. Dat gebied – met alle verdedigingswerken, bunkers en mijnenvelden waarvoor duizenden soldaten hun leven gaven – zou een gedemilitariseerde bufferzone worden die internationaal als Russisch grondgebied erkend wordt. Daarachter ligt de open Oekraïense vlakte, zonder natuurlijke hindernissen. Het romp-Oekraïne dat overblijft, zou simpelweg onverdedigbaar zijn.
“Al Trumps afgedwongen ‘halve vredes’ zullen geen 5 jaar standhouden en in hele oorlogen uitmonden.”
Vooral omdat het verdrag ook bepaalt dat Oekraïne zijn leger moet inkrimpen en geen langeafstandswapens meer mag hebben. Er komen westerse garanties, ja, maar wat zijn die waard? In 1994 kreeg Oekraïne al garanties in het Memorandum van Boedapest, ondertekend door Rusland, de VS en het VK. Poetin zelf ondertekende in 2003 een grenzenverdrag. Het waren vodjes papier. De onafhankelijke senator Angus King vergeleek dit voorstel met Chamberlains appeasement van Hitler in 1938: “Dit beloont agressie.”
Na bijna drie jaar terreur, folterkamers, verkrachtingen en kinderroof in de bezette gebieden overheersen bij de inwoners slechts haat en angst. Het verdrag bevat cynisch genoeg een amnestie voor oorlogsmisdaden aan beide kanten, maar in praktijk blijven alleen Russische beulen ongestraft. De Oekraïners zullen dit nooit uit vrije wil pikken. Maar misschien dwingt Trump hen met brute chantage. Om een zoveelste vredesverdrag op zijn palmares te schrijven dat geen vijf jaar zal standhouden.
De volledige analyse leest u hier:
