In Brussel heeft de ondernemingsrechtbank de groepsvordering van 2.100 Arco-coöperanten onontvankelijk verklaard. Meer dan 10 jaar na de teloorgang van Arco is daarmee een eerste vonnis in het dossier geveld, al gaat het niet om een inhoudelijke uitspraak.
Aanleiding van de vordering zijn de beweerde misleidende praktijken waarvan de coöperanten destijds het slachtoffer werden. Zo werd gezegd dat het relatief veilig was om geld te stoppen in Arco, een holding in handen van het toenmalige ACW en nauw verwant met de CD&V. In brochures die toen werden uitgebracht stelde men een belegging in Arco voor als een risicoloos spaarproduct, hoewel er in werkelijkheid serieuze risico’s aan verbonden waren.
De rechtbank heeft zich voor alle duidelijkheid niet uitgesproken over de inhoud van het dossier, maar wijst de manier waarop de klagers naar de rechtbank zijn gestapt af. Zij hebben zich immers samen laten vertegenwoordigen door Deminor, een advieskantoor dat namens de 2.100 coöperanten één enkel dossier heeft neergelegd. Een dergelijke groepsvordering is in België mogelijk, maar is in dit geval niet van toepassing volgens de rechter. De feiten speelden zich namelijk meer dan 10 jaar geleden af, lang voor de wetgeving in 2014 werd aangepast om groepsvorderingen toe te laten. Daarnaast hebben niet alle coöperanten dezelfde schade geleden, een voorwaarde die vervuld moet zijn voor een groepsvordering.
Hoe moet het nu verder? Elke klager zal een apart dossier moeten indienen waarin concreet wordt aangetoond welke schade geleden is en waardoor deze schade veroorzaakt is. Het spreekt voor zicht dat dit de efficiëntie en snelheid in het Arco-dossier niet ten goede zal komen.
