Verschillende mensenrechtenactivisten en dissidenten uit het Pakistaanse deel van Kasjmir (Azad Kasjmir) verzamelden eind mei in Brussel, op uitnodiging van Vlaams Parlementslid Filip Dewinter (Vlaams Belang), om te spreken over mensenrechtenschendingen in hun regio.
Kasjmir staat in het Westen bekend wegens het lang aanslepende conflict tussen India en Pakistan, twee kernmachten die op gespannen voet met elkaar leven. Bovendien komt China er ook steeds meer om de hoek kijken. De regio krijgt doorgaans weinig aandacht in het Westen. Als Kasjmir al eens ter sprake komt, dan gaat het vooral over de dreiging van een nieuw conflict, of discriminatie van moslims aan de Indiase kant van de grens. Nochtans is de mensenrechtensituatie in het Pakistaanse deel ook niet om over naar huis te schrijven. Volgens Human Rights Watch “onderdrukt de Pakistaanse regering de democratische vrijheden, snoert zij de pers de mond en martelt zij stelselmatig”.
Radicale islam als wapen tegen lokale bevolking
Verschillende sprekers waren uitgenodigd om duidelijk te maken wat er volgens hen verkeerd loopt in het Pakistaanse deel van de regio. De Pastjoe-bevolking wordt er namelijk ernstig onderdrukt en aangevallen, zo stellen de aanwezigen. Het is de Pakistaanse overheid die hier aan de basis van ligt. Het regime in Islamabad gebruikt de radicale islam als wapen tegen de inwoners van het Pakistaans deel van Kashmir. Tegelijk zegt het terrorisme te bestrijden: een hypocriete schijnvertoning, volgens de activisten in Brussel die dit aan de kaak wilden stellen.
De aanwezigen waren een bonte verzameling van politici, NGO-medewerkers, mensenrechtenactivisten, vertegenwoordigers van studiegroepen en denktanks en lokale bewegingen. Verschillenden onder hen waren banneling in eigen land en sommige werden zelfs gemarteld door het Pakistaans regime. Menig aanwezige kan niet meer naar Pakistan, waar hen in het beste geval een gevangenisstraf opwacht. Nochtans ijveren ze naar eigen zeggen in de eerste plaats voor meer democratie en openheid.
De Pakistaanse overheid gebruikt volgens de sprekers religie en islamisme om de mensen te onderdrukken in hun regio. Het land schendt actief de mensenrechtenverdragen die het nochtans zelf mee ondertekende, zo klonk het beschuldigend. Pakistan koos bij de oprichting van de staat uitdrukkelijk niet voor secularisme. Meer zelfs, het land heeft wetten die blasfemie verboden maken. Die zetten groepen aan om mensen te viseren en aan te vallen. Ze creëren vreselijke lynchpartijen.
Pakistan dat terrorisme bestrijdt is “pure fictie”
De gevolgen zijn groot: oorspronkelijk behoorde 17 procent van de bevolking in Pakistan tot een minderheid. Vandaag is dat 2 procent. Men gebruikt religie om de eigen bevolking onder de duim te houden. Gelijke rechten bestaan er niet meer. Als illustratie haalden ze aan dat vandaag jonge Hindoemeisjes soms gedwongen worden om te huwen met soennitische mannen van 50, 60 jaar. Ze moeten zich daarbij ook bekeren tot de islam.
Nochtans menen de sprekers dat Kashmir historisch gezien altijd meer pluralistisch en verdraagzaam was. Zelf waren de meeste aanwezigen moslim, maar ze verwerpen uitdrukkelijk radicalisme. Een gematigdheid die volgens hen eigen is aan hun land. Ze vinden dan ook dat het deel dat bij India hoort beter af is, maar zouden het liefst van al zien dat Kashmir helemaal onafhankelijk wordt.
De verhalen die Pakistan zelf de wereld instuurt over hoe het terrorisme bestrijdt zijn volgens de sprekers pure fictie. Het land versterkt integendeel het terrorisme en religieus fanatisme. Tot overmaat van ramp gedraagt de EU niet zich zoals het zelf altijd laat uitschijnen. Want ondanks de vele mensenrechtenschendingen houdt de EU een speciaal handelsregime met Pakistan aan. Ze hopen dan ook dat “in Brussel de ogen eindelijk eens zullen opengaan”.
