Het aantal ontslagen door medische overmacht, waarbij men vaststelt dat de arbeidsovereenkomst wegens medische redenen niet meer kan worden uitgevoerd, is vorig jaar bijna vervijfvoudigd. Dat blijkt woensdag uit een studie van HR-dienstverlener Partena Professional. De toegenomen controle op langdurig zieken, maar ook de gezondheidscrisis en de sociale en economische gevolgen ervan, spelen een rol. Vooral vrouwen blijken getroffen.
Partena telde in 2020 617 ontslagen om medische redenen, op een totaal van 20.483. Dat betekent een stijging van 357 procent. In 2019 maakte dit soort ontslagen 0,5 procent uit van het totale aantal ontslagen, in 2020 was dat 3 procent. De stijging doet zich voor in alle beroepscategorieën.
“De gezondheidscrisis en de bijhorende sociale en economische gevolgen hebben een grote invloed gehad op de toename van het aantal ontslagen om medische redenen. Veel werknemers kregen de diagnose van een langdurige burn-out. In enkele alleenstaande gevallen maakten werkgevers gebruik van COVID-19 om werknemers te ontslaan. Om zo de door de epidemie veroorzaakte financiële problemen te verlichten. De corona-epidemie is echter niet de enige verantwoordelijke voor de explosieve toename van deze ontslagen. De nieuwe wetgeving heeft ook geleid tot een verscherping van de controle op langdurig zieken”, zegt Wim Demey, customer intelligence manager bij Partena Prossional.
Vrouwen vaker getroffen dan mannen
Partena verwijst naar de wetgeving die sinds 2017 van kracht is. Die bepaalt dat in geval van blijvende arbeidsongeschiktheid van een werknemer de werkgever een herplaatsingsprocedure moet opstarten en afronden. Na afloop daarvan kan men de arbeidsovereenkomst eventueel beëindigen wegens overmacht. Dat gebeurt dan zonder opzegtermijn of -vergoeding. Doel is om misbruik te voorkomen en de re-integratie van de werknemer te bevorderen.
Partena stelt evenwel vast dat vrouwen meer dan mannen het slachtoffer zijn van een ontslag om medische redenen. Bij vrouwen is er een stijging van 426 procent, tegenover 268 procen bij mannen. Bovendien komt het ontslag bij hen sneller. Gemiddeld zijn vrouwen vanaf 40 jaar het hardst getroffen door ontslagen, bij mannen is dat vanaf 60 jaar.
“Over het algemeen ondervonden vrouwen een zwaardere impact dan mannen en jongeren, wat verklaard kan worden door hun grotere aanwezigheid in de zwaarst getroffen sectoren. De sectoren die tijdens de gezondheidscrisis in de frontlinie stonden – zoals ziekenhuizen, dienstencheques of warenhuizen – bestaan overwegend uit vrouwen. In feite zijn het vooral die sectoren die het meest te lijden hebben onder ontslagen wegens medische overmacht”, zegt Demey.
Behalve bij de overheid of in het parlement …kan je tot je pensioen met behoud van loon ziek thuis zitten
Veel uitleg alom. Gisterenavond ook van den broucke in Terzake over langdurig zieken. De essentie van het gebeuren kan of wil men blijkbaar niet horen. Het ziet er dus niet naar uit dat er snel verandering zal komen.
Na 2 rugoperaties heb ik dit in het verleden ook “mogen meemaken”.
Ik was bereid terug aan de slag te gaan, mits aangepast werk, maar kreeg ontslag wegens “medische” reden.
Dit in een bedrijf waar toen 400 personeelsleden aanwezig waren, van 16 verschillende nationaliteiten.
2 Jaar later kwam ik op reis in Tirol een vakbondsafgevaardigde (uit dat bedrijf) van het ACV in ons hotel tegen.
De man vertelde mij dat ik eigenlijk ontslag had gekregen omdat ik gemeenteraadslid voor Vlaams Belang was. Dit werd mij door nog 2 ex collega’s bevestigd.
Medisch ontslag was eigenlijk maar de stok om de spreekwoordelijke hond te slaan.
Kleine nuance, ik heb nooit over politiek gesproken op het werk, noch aanvaringen gehad met mensen van een andere nationaliteit daar.
Medische overmacht wordt zeer regelmatig onterecht ingeroepen. Dit is mogelijk omdat de doorsnee werknemer weinig benul heeft van wat medische overmacht inhoudt. Medische overmacht geldt uitsluitend als door de arbeidsgeneesheer wordt vastgesteld dat het overeengekomen werk definitief onmogelijk is om medische redenen. De arbeidsgeneesheer weet evenwel niet welke arbeid overeengekomen werd. Hij dient voort te gaan op wat de werknemer hem zegt. Maar deze beseft meestal zelf niet wat overeengekomen arbeid betekent. Het hoeft alleszins niet te zijn wat in het arbeidscontract staat. De overeengekomen arbeid kan immers nadien mondeling of zelfs stilzwijgend aangepast zijn. Er zijn werkgevers die systematisch misbruik maken van deze onwetendheid om zich goedkoop van oudere werknemers te ontdoen.