Hoera, weer een record gebroken! Vanaf zondag zijn er dit jaar al 400 uren geweest waarin de stroomprijzen negatief werden. Op zonnige dagen wordt er meer stroom op het net gezet door bezitters van zonnepanelen dan er wordt verbruikt. Helaas worden die kleine producenten daarvoor bestraft, omdat die stroom niet zomaar weggetoverd kan worden. Zij moeten dan betalen voor elke ampère die zij op het net duwen.
De verkoop van zonnepanelen stokt. Bedrijven schaffen er wel nog aan, vooral omdat die de financiële en fiscale voordelen kunnen maximaliseren, maar de gewone gebruiker haakt af. De ergernis over negatieve stroomprijzen is de voornaamste reden. Als bezitter van zonnepanelen begrijp ik hun ergernis. Als er te weinig zon is, moeten we betalen voor de energie die we afnemen. Als er te veel zon is, moeten we ook betalen, maar dan voor de energie die we op het net zetten.
Chinese panelen
Dit overaanbod is niet zozeer een gevolg van meer zon, maar van de toename van het aantal zonnepanelen. Het probleem zou kunnen gemilderd worden door een beleid dat de aankoop van zonnepanelen ontmoedigt. Maar de overheid doet nog steeds het omgekeerde, hoewel de netinfrastructuur daar niet klaar voor is en er nauwelijks opslagcapaciteit is. Probeer nooit de rede te zoeken in het overheidsbeleid rond energie en klimaat.
De dalende verkoop is merkwaardig, want de markt wordt nu overspoeld met goedkope Chinese panelen. Net als bij elektrische auto’s en windmolens zijn het niet de Europese producenten die de vruchten plukken van de ‘energietransitie’. Bij elk nieuw groen plan rekent de EU zich rijk via luchtkastelen over economische groei en nieuwe groene banen bij ons. Het gebeurt nooit.
Elektrische verwarming in de tuin
De nadelen van zonnepanelen zijn intrinsiek aan zonne-energie. Die vereist energieopslag die er niet is. Wanneer er te weinig zon is, moet de energie dan opgewekt worden uit andere energiebronnen. Kernenergie is daarvoor niet flexibel genoeg en dus moeten fossiele brandstoffen – vooral gas, maar via de import uit de buurlanden zelfs steenkool – ter hulp komen. Groene energie en fossiele brandstoffen zijn in de praktijk bondgenoten. En wanneer er teveel zon is, kan de energie niet opgeslagen worden. Om dat te vermijden, moeten we nu een ‘slimme batterij’ aanschaffen, zegt men. Die kost, met een gemiddelde prijs van 6.000 euro, al meer dan onze zonnepanelen.
Mijn zoontje ontdekte deze week dat een diepvries in de kelder, die ik al maanden niet meer gebruik, nog aanstond. Ik heb die toch niet uitgezet, omdat ik in deze periode zo negatieve injectietarieven kan vermijden. Ik heb al gehoord van mensen die nodeloos hun verlichting en elektrische toestellen laten aanstaan, tot en met een elektrische radiator in de tuin. Ook zij moeten echter goed opletten, want ze kunnen daarmee hun capaciteitstarief opdrijven en zo toch weer gestraft worden. Hoe zijn we in deze waanzin terecht gekomen?
Hoe zijn we daar terecht gekomen…Van Den Bossche is daar één van de reden van, de groene waanzin het vervolg.
Hoe zijn we in die waanzin terecht gekomen?
Om 2 redenen:
1. fanatici denken dat CO2, een onschuldig, maar wel levensnoodzakelijk gas, omdat het samen met water en zonlicht de fotosynthese en vandaar de plantengroei op aarde stuurt, de aarde zou laten opwarmen. Onze beleidvoerende politici gaan er in mee, alhoewel niemand ooit een oorzakelijk verband heeft kunnen aantonen tussen hoeveelheid CO2 en opwarming/afkoeling van de aarde.
2. deze fanatici kunnen wel collega’s politici overtuigen, maar kunnen geen fysische wetten naar hun hand zetten. Deze wetten zijn wat ze zijn, en in de elektriciteitsdistributie geldt nu eenmaal dat om een stabiel net te hebben de produktie van elektriciteit exact gelijk moet zijn aan het verbruik. Elektriciteitsproduktie moet vraag gedreven zijn! Onze klassieke centrales voldeden daar perfect aan. Wind en zon zijn aanbod gedreven, voldoen niet aan deze vereiste en zouden moeten afgeschakeld worden bij teveel produktie hetgeen niet voorzien is bij de meeste zonnepanelen en moeten constant ondersteund worden door gascentrales bij te weinig hernieuwbare produktie om het net stabiel te houden.
Dit beleid kost fortuinen, maakt elektriciteit te duur, waardoor bedrijven niet meer mondiaal kunnen concurreren, de westerse economieën vernietigt, de werkende middenklasse verarmt, miljarden van de allerarmsten ter wereld veroordeelt tot aanhoudende armoede en toenemende hongersnood, onze kinderen wanhopig achterlaat vanwege de vermeende afwezigheid van een toekomst, en de vijanden van het Westen verrijkt die genieten van het schouwspel van onze zelfmoordmars, terwijl alle genomen maatregelen de gemiddelde aardtemperatuur nauwelijks beïnvloedt.
Prof. S. Furfari, jarenlang verbonden aan de energieafdeling van de EU noemt het de georganiseerde vernietiging van Europa’s competitiviteit.
Deze waanzin moet eerder gisteren dan vandaag gestopt worden.