Het is 12 december 1901. Guglielmo Marconi zond de eerste draadloze morsesignalen over de Atlantische Oceaan vanuit een krachtige zender in Cornwall, aan de zuidwestkust van Engeland. Het signaal werd ontvangen in St. John’s, Newfoundland in Canada. Het signaal legde over de grote plas een afstand af van zo’n 3000 kilometer.
Geen advertenties meer?
Ingelogde abonnees steunen niet alleen een van de enige kritische en onafhankelijke media, maar zien ook geen vervelende advertenties. Abonneer je snel en eenvoudig en krijg meteen toegang tot vele duizenden exclusieve artikelen!
Maak hieronder je keuze voor het gewenste abonnement:
Liever ook op papier? Bekijk alle abonnementen!
Het doorlopend abonnement wordt automatisch verlengd voor steeds één maand.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een online abonnement van 3 maanden via een eenmalige betaling.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een eenmalige betaling en je zit een jaar goed.
Log hieronder in om dit bericht volledig te lezen. Ben je al ingelogd, kijk dan op je account of je nog een actief abonnement hebt.
Het signaal bestond uit de letter ‘S’ in Morsecode, wat bestaat uit drie korte piepjes. Marconi gebruikte een door hem ontwikkelde vonkenzender, een vroege vorm van radiotransmissieapparatuur. Zijn apparatuur was uiterst gevoelig, dat was essentieel om een signaal over een lange afstand te versturen. Het project was riskant vanwege de beperkte kracht van de apparatuur en de onbekende effecten van de kromming van de aarde op radiosignalen.
Revolutionair
Het experiment van Marconi bewees dat radiogolven niet beperkt werden door de horizon en dat ze de kromming van de aarde konden volgen of via de ionosfeer konden weerkaatsen. Dit legde de basis voor langeafstandscommunicatie en revolutioneerde hoe mensen informatie verzonden. In die tijd werd de meeste informatie nog per brief verzonden, en duurde het soms weken voordat een melding doorgegeven kon worden.
Meer ‘dag op dag’
