Het is 12 december 1901. Guglielmo Marconi zond de eerste draadloze morsesignalen over de Atlantische Oceaan vanuit een krachtige zender in Cornwall, aan de zuidwestkust van Engeland. Het signaal werd ontvangen in St. John’s, Newfoundland in Canada. Het signaal legde over de grote plas een afstand af van zo’n 3000 kilometer.
Het signaal bestond uit de letter ‘S’ in Morsecode, wat bestaat uit drie korte piepjes. Marconi gebruikte een door hem ontwikkelde vonkenzender, een vroege vorm van radiotransmissieapparatuur. Zijn apparatuur was uiterst gevoelig, dat was essentieel om een signaal over een lange afstand te versturen. Het project was riskant vanwege de beperkte kracht van de apparatuur en de onbekende effecten van de kromming van de aarde op radiosignalen.
Revolutionair
Het experiment van Marconi bewees dat radiogolven niet beperkt werden door de horizon en dat ze de kromming van de aarde konden volgen of via de ionosfeer konden weerkaatsen. Dit legde de basis voor langeafstandscommunicatie en revolutioneerde hoe mensen informatie verzonden. In die tijd werd de meeste informatie nog per brief verzonden, en duurde het soms weken voordat een melding doorgegeven kon worden.
Meer ‘dag op dag’
