Zaterdag zijn 400 extreemlinkse actievoerders ongestoord binnengedrongen in een staalfabriek in Charleroi. Ze brachten zware vernielingen aan. Ze blokkeerden ook een treinspoor, wat volgens Infrabel levensgevaarlijk was.
Alle manifestanten droegen witte pakken met maskers en waren goed genoeg georganiseerd om als strafbare privémilitie aanzien te worden. De politie wist op voorhand van de actie, was aanwezig, maar greep niet in. Meer zelfs, na de gewelddadige actie begeleidde de politie de betogers netjes naar het station.
Het verschil met de aanpak in Vlaanderen viel op. Aan het station van Berchem werden tientallen extremisten preventief opgepakt. De passiviteit ten aanzien van extreemlinks geweld in Wallonië viel vorige maand al een keer op, toen militanten van Antifa vrij spel kregen om Bouchez en mensen van zijn partij te intimideren en te bekogelen tijdens een bijeenkomst in Luik.
“Via de klimaatbeweging kwamen veel jongeren in extreemlinks vaarwater terecht”
Anti-Israël
De gewelddadige actie was gericht tegen de export van staalproducten naar Israël. Het was opvallend dat twee van de drie deelnemende organisaties eigenlijk een heel andere agenda hebben. Code Rood en Soulèvements de la Terre zijn, zoals hun naam al laat vermoeden, ecologistische groeperingen die zich in het verleden enkel met klimaatacties inlieten.
Die merkwaardige verschuiving werd eerder al verpersoonlijkt door Greta Thunberg en Anuna De Wever, die zichzelf van klimaatactivisten vrijwel geruisloos konden omtoveren tot anti-Israëlische militanten. Er is geen logisch verband tussen die twee actieterreinen, tenzij het gedeelde linkse extremisme.
Klimaatgeweld van staatsgevaarlijke ecologisten
OCAD, het Coördinatieorgaan voor de dreigingsanalyse, dat in het verleden de aandacht voor de zeer reële dreiging voor islamitisch geweld in zijn rapporten steeds poogde te compenseren met verwijzingen naar ingebeeld rechts terrorisme, heeft een paar maanden geleden eindelijk ook de gevaarlijke radicalisering van de klimaatbeweging ontdekt. Feestelijk laat was dat, want in elk van onze buurlanden waren de klimaatextremisten al een tijdje bezig met daden van materieel terrorisme.
“Ze maken geen geheim van hun radicalisering”
“Ik geloof niet meer in vreedzaam protest, ik kies voor revolutie”, zei Anuna De Wever in een vraaggesprek. Het is niet dat de klimaatactivisten een geheim maken van hun radicalisering. De Wever: “Als we pijpleidingen moeten kapotmaken, dan is dat maar zo.” Een man in dienst van de stad Leuven (als ‘climate transition manager’) mag op Facebook Actie Rood vergelijken met het gewapende verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog en zijn lezers vragen daar de consequenties van te nemen, zonder door zijn werkgever op de vingers getikt te worden. De verschuiving naar geweld wordt vrij openlijk aangekondigd. En getolereerd.
Revolutie op bestelling
Een revolutie, om het woord van Anuna De Wever over te nemen, is altijd gericht tegen het bestel. Wat nu gebeurt, is een zeldzaam voorbeeld van het bestel dat zélf die revolutie heeft aangemoedigd. Overheid en pers dragen immers zelf verantwoordelijkheid voor deze radicalisering. Kinderen van beïnvloedbare leeftijd werden enkele jaren geleden nog door de scholen zelf op bussen gezet richting klimaatbetogingen in Brussel. De overheid die in alle andere omstandigheden spijbelen veroordeelt, organiseerde toen gratis openbaar vervoer.
De media en de scholen hebben de jongeren onophoudelijk gebombardeerd met doemberichten over onomkeerbare klimaatontwrichting en de nakende ondergang van de mensheid. Wat dacht men dat het resultaat zou zijn? Als het alternatief de vernietiging van de aarde en de mensheid is, is het niet zo onlogisch dat jongeren radicaliseren en naar onwettige middelen grijpen. Via de klimaatbeweging zijn heel wat jongeren in extreemlinks vaarwater terechtgekomen en zo gebruiksklaar gemaakt voor alles wat die agenda dient. Momenteel blijft het nog bij materieel terrorisme, maar het is onvermijdelijk dat ook mensen zullen geviseerd worden.
Meer over Code Rood en klimaatactivisme
