Door haar kritiek op de islam en haar conservatieve standpunten kreeg de vorige week overleden actrice Brigitte Bardot het etiket ‘extreemrechts’opgeplakt. Via haar vierde echtgenoot stond ze inderdaad dicht bij het Front National van Jean-Marie Le Pen. Maar ook met andere politici onderhield ze goede contacten. Vooral dan met president Valéry Giscard d’Estaing.
Geen advertenties meer?
Ingelogde abonnees steunen niet alleen een van de enige kritische en onafhankelijke media, maar zien ook geen vervelende advertenties. Abonneer je snel en eenvoudig en krijg meteen toegang tot vele duizenden exclusieve artikelen!
Maak hieronder je keuze voor het gewenste abonnement:
Liever ook op papier? Bekijk alle abonnementen!
Het doorlopend abonnement wordt automatisch verlengd voor steeds één maand.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een online abonnement van 3 maanden via een eenmalige betaling.
Liever ook op papier? Bekijk al onze abonnementen!
Steun het vrije woord met een eenmalige betaling en je zit een jaar goed.
Log hieronder in om dit bericht volledig te lezen. Ben je al ingelogd, kijk dan op je account of je nog een actief abonnement hebt.
Het was niet alleen in de Vlaamse pers dat de necrologieën van Brigitte Bardot (1934-2025) het hadden over de vijf veroordelingen tussen 1998 en 2021 voor haatzaaien en aanzetten tot rassenhaat. Zonder veel contextualisering werden interviews, publicaties en pamfletten van de voormalige actrice en fotomodel vanonder het stof gehaald. Zoals het boek ‘Un cri dans le silence’ uit 2003, waarin ze kritisch is voor de massa-immigratie en de toenemende invloed van de islam in Frankrijk. En dus gewoon een aantal feiten op een rij zette.
Vol op het orgel
De links-liberale Le Nouvel Obs ging vol op het orgel door een foto te publiceren van de jonge Bardot samen met het parlementslid Jean-Marie Le Pen (zonder ooglapje nog) en Pierre Lagaillarde. Deze laatste was een van de oprichters van de OAS, l’Organisation de l’armée secrète, die streed tegen de onafhankelijkheid van Algerije. De OAS pleegde tal van aanslagen, onder andere een mislukte poging om president Charles de Gaulle te doden.
Had ‘la Bardot’ sympathieën voor de meest radicale tak van de Franse rechterzijde? Niet zo snel. De foto van Le Nouvel Obs dateert van 1958. Toen was de onafhankelijkheidsoorlog in Algerije al bezig, maar van een escalatie was nog geen sprake. Dat gebeurde pas in 1960, toen duidelijk werd dat De Gaulle enkel een onafhankelijk Algerije als oplossing zag.
Brigitte Bardot – toen nog vooral actrice en sekssymbool, tot ze zich begin jaren 1970 stopt met filmopnames – hield zich lange tijd ver van de politiek en gold zeker niet als antigaullist, zoals de leden van de OAS en politici als Jean-Marie Le Pen. Integendeel.
Economisch belang
De Gaulle ontmoette haar tijdens een receptie op het Elysée in 1967 en het klikte tussen de jongedame en de dan al 76-jarige president. De Gaulle zou gezegd hebben dat “Bardot evenveel buitenlandse deviezen binnenbrengt als de export van auto’s”.
De president besluit dat Bardot model moet staan voor de Marianne-buste die in zowat elk Frans gemeentehuis op de schouw staat. Het beeld van de dame met de Frygische muts vertegenwoordigt Frankrijk en is een referentie naar de Franse Revolutie. Niet echt het geliefkoosde tijdperk voor radicaal-rechts.
Eigenlijk was Brigitte Bardot in eerste instantie gewoon klassiek rechts, patriottisch met een vleugje conservatisme. Het klopt natuurlijk dat ze vanaf de jaren 1990 dicht stond bij het Front National van Jean-Marie Le Pen. Dat had deels te maken met haar vierde echtgenoot Bernard d’Ormale, een intimus van Le Pen.
Marine Le Pen
Bij de presidentsverkiezingen van 2012 verklaart Bardot op Marine Le Pen te stemmen. De twee dames hebben elkaar echter nooit ontmoet. Maar dat was niet haar eerste politieke ‘outing’. Daarvoor moeten we terug naar 1974 toen de liberaal Valéry Giscard d’Estaing de verkiezingen won. Bardot voerde openlijk campagne voor hem met een T-shirt waarop gedrukt stond: ‘Giscard à la barre’ (Giscard aan de knoppen). Beiden hadden trouwens een relatie.
Bardot overtuigt Giscard ervan om de import van zeehondenhuiden te stoppen en geen levende apen meer te gebruiken bij crashtests van auto’s. Want zoals Bardot zelf zei: “Ik doe niet aan politiek, behalve wanneer het om dierenbescherming gaat.”
Chirac, Mitterand en Macron
Vandaar dat ze niet hoog opliep met de presidenten François Mitterrand en Jacques Chirac. “Chirac heeft mij honderden beloftes gedaan rond dierenbescherming. Hij heeft ze nooit gehouden”, zei ze.
Toen ze aan Mitterrand vroeg om een einde te maken aan de presidentiële jachtpartijen – eigenlijk een overblijfsel uit de monarchistische tijden – kreeg ze nul op het rekest.
Ook al had Bardot lange tijd een neogaullistisch etiket, van Nicolas Sarkozy moest ze niet veel weten. “Ik beoordeel politici op basis van wat ze doen voor het dierenwelzijn”, zei ze in Le Monde in 2018.
Vandaar ook dat ze Emmanuel Macron een dweil vond, omdat die weigerde de jachtsector aan strengere regels te onderwerpen.
Meer over Frankrijk
