De aanhoudende regen heeft delen van de Denderstreek blank gezet. Een verrassing is het niet. In het verleden trad de onstuimige rivier al verschillende keren buiten zijn oevers. In 2010 en 2016 werd de streek zwaar getroffen. De waterellende staat voor ons symbool voor de vele problemen waarmee de Denderstreek wordt geconfronteerd.
Zeven jaar na de laatste watersnood is er op de Dender amper iets veranderd. De negentiende-eeuwse sluizen en stuwen worden nog steeds manueel bediend en zijn nog amper in staat om het debiet van de rivier te regelen.
De Dender ontspringt in Aat en stroomt dan via Lessen Vlaanderen binnen. Wallonië sloeg de handen aan de ploeg. Aan Waalse kant werden de stuwen en sluizen gemoderniseerd, werd er een ringkanaal en een gecontroleerd overstromingsgebied aangelegd. Waar staat Vlaanderen? Zo goed als nergens. Buiten wat werken aan de Dender in Aalst is zowat alles bij het oude gebleven. De Dender is in geen jaren uitgebaggerd en slibt dus dicht. De natuurlijke overstromingsgebieden werden verkaveld.
Iedereen wijst met de beschuldigende vinger naar de milieuorganisatie, maar Vlaanderen heeft ook boter op het hoofd
Geen oplossing in zicht
In 2010 schoot de Vlaamse regering in actie en bouwde een aantal waterkeringsmuren. In 2017 werd gestart met de bouw van een nieuwe stuw in Geraardsbergen. De werken werden stilgelegd door een beroepsprocedure van het Milieufront Omer Wattez, omdat alternatieve oplossingen onvoldoende werden onderzocht. Intussen liggen de werken bijna zeven jaar stil en blijft het gehakketak maar duren.
Iedereen wijst met de beschuldigende vinger naar de milieuorganisatie, maar Vlaanderen heeft ook boter op het hoofd. De procedures voor een stedenbouwkundige vergunning verlopen tergend traag. De Vlaamse regering heeft het nagelaten om in het vergunningenbeleid orde op zaken te stellen, waardoor men zichzelf keer op keer in de voet schiet.
Dertien jaar na de zware overstroming is er nog geen oplossing in zicht. Na vier jaar palaveren en onderhandelen, maakt Vlaams minister van Openbare Werken Lydia Peeters zich sterk dat de Vlaamse regering binnenkort een plan ‘ruimte voor water’ zal kunnen afkloppen, met verschillende scenario’s om de overstromingen in te dijken, zoals: het vernieuwen van bruggen, het verhogen van dijken en het aanleggen van bekkens stroomopwaarts van de steden. De uitvoering van de werken zal voor de volgende regering zijn. Dat is dan de vierde (!) Vlaamse regering die zich over het dossier moet buigen.
Kookpunt
Dat de woede van de inwoners langsheen de Dender stilaan een kookpunt bereikt, laat zich raden. De ontevredenheid beperkt zich niet tot de overstromingen. De recente wijzigingen van de dienstregelingen van zowel de NMBS als van De Lijn zetten eveneens heel wat kwaad bloed. In de streek zijn heel wat mensen van het openbaar vervoer afhankelijk. Ze zien nu gemiddeld één op de vier bushaltes verdwijnen. De NMBS schrapte tal van treinen en loketten. De laatste jaren werd er in de ontsluiting van de streek niets geïnvesteerd. De tewerkstelling in de Denderstreek ligt historisch laag en daar is weinig aan veranderd.
De migratiedruk op de Denderstreek neemt explosief toe. In Denderleeuw en Liedekerke is een derde van de inwoners van buitenlandse afkomst. Heel wat migranten vertrekken uit Brussel wegens de verpaupering, de criminaliteit, de hoge werkloosheid en de duurdere woonmarkt. Die nieuwkomers blijven op Brussel gericht en settelen zich in uitkeringen en allerlei andere voordelen. De kansarmoede neemt spectaculair toe. “Het water staat ons aan de lippen”, liet de schepen van Sociale Zaken in Geraardsbergen optekenen. De steden en gemeenten langsheen de Dender worden met grootstedenproblematiek geconfronteerd.
Aalst heeft de afgelopen jaren ingezet op veiligheid en integratie, maar het blijft dweilen met de kraan open. Het gebrek aan visie, aanpak en resultaten in de andere steden en gemeenten zorgt ervoor dat het Vlaams Belang heel populair is. De lokale N-VA-afdelingen van Geraardsbergen, Ninove, Haaltert en Denderleeuw voelen de bui hangen en hebben een Denderplan op tafel gegooid. Migratie, werkloosheid, integratie, veiligheid, watersnood en infrastructuurwerken vormen de grote uitdagingen. Een batterij aan voorstellen moet de N-VA meer op de kaart zetten.
Sarah Smeyers
Vreemd is dat de N-VA de dienst uitmaakt in de Vlaamse regering. Ook in de deputatie van de provincie Oost-Vlaanderen en in verschillende gemeentebesturen zetelen N-VA-verkozenen. Waar heeft de partij op gewacht om de laatste jaren fors te investeren in de Denderstreek? Vormt die hartenkreet geen kritiek op de eigen partij?
Zeker is dat binnen de huidige bestuurlijke constellaties weinig zal veranderen. Wil er iets fundamenteels in beweging komen, dan zal er eerst goed naar de kiezer moeten worden geluisterd. Sarah Smeyers (N-VA) – die al sinds 2007 parlementslid is – geeft blijk het signaal begrepen te hebben. Ze acht een samenwerking met het Vlaams Belang mogelijk. “Ik zou graag hebben dat er naar de kiezer geluisterd wordt”, zei ze onlangs. Het kan een eerste dominosteen zijn van een noodzakelijk veranderingsproces.
