Begin april voerde de conservatieve regering van het Verenigd Koninkrijk enkele hervormingen door. Die maakten het in de echt scheiden veel makkelijker. Koppels kunnen het huwelijk nu eenvoudig met wederzijdse toestemming beëindigen, zonder dat er sprake moet zijn van een schuldige. Dat zorgt voor een grote toename van echtscheidingen.
De diensten van de rechtbanken laten weten dat er vorige week 3.000 echtscheidingsaanvragen zijn ingediend. Gemiddeld waren dat er 600 per dag. Dat is een pak meer dan wat normaal het geval is. Vorig jaar dienden de Britten gemiddeld 2.000 echtscheidingen per week in. Koppels die uit elkaar willen moeten niet langer schuld aantonen, noch moeten ze bewijzen dat ze twee jaar uit elkaar zijn en apart leven. Dat laatste was vroeger nodig indien men wilde scheiden zonder een schuldige aan te wijzen. Vorig jaar dienden koppels 107.724 echtscheidingsaanvragen in. Iets minder dan het jaar voordien, want in 2020 tekende men 111.996 aanvragen op.
De wetswijziging opende dus de deur om veel makkelijker te scheiden. Carly Kinch, advocaten gespecialiseerd in dergelijke zaken, vraagt zich in de Independent af hoeveel van de scheidingen nu het gevolg zullen zijn van het bewust ‘ontkoppelen’ van partners en bij hoeveel er één partner is die niet bang meer is dat de andere zich defensief zal opstellen. Sebastian Burrows, ook een gespecialiseerde advocaat, meent in dezelfde krant dat de nieuwe wet zorgt voor “een humane manier om het huwelijk te verbreken“. Het oude systeem zette mensen aan om “eenzijdige beschuldigingen van slecht gedrag, overspel of aanslepende breuken te uiten.”
Voorspelbaar
De toename van het aantal echtscheidingen wijst volgens Burrows op de hoge maatschappelijke nood die er was om de wet aan te passen. Veel mensen wilden een echtscheiding zonder vijandigheid. Een andere gespecialiseerde advocate, Sarah Anticoni, noemt de stijging dan ook “voorspelbaar” en denkt dat het aantal naar de toekomst weer toe zal zakken. Historische cijfers tonen aan dat het vooral vrouwen zijn die de echtscheidingen aanvragen sinds 1949. Maar liefst 62 procent van de scheidingen in 2019 waren aangevraagd door vrouwen. Het grootste verschil was er in 1992, toen waren vrouwen goed voor 72 procent van de aanvragen.
Volgens Matt O’Connor, de oprichter van Fathers4Justice, creëert de manier waarop echtscheidingen gebeuren in Groot-Brittannië “een klasse van “McDads” of “MCVaders”, wiens leven en belangen zo wegwerpbaar zijn als de verpakking van een hamburger.” Hij vreest dat de nieuwe wet zal zorgen voor meer vervreemding, lijden en zelfmoord bij mannen in Groot-Brittannië. “Onze ergste angsten worden werkelijkheid met deze piek in echtscheidingen die vooral mannen zullen treffen omwille van de seksistische, gedateerde stereotypering die leeft binnen de rechtbanken die kinderen vaak bij hun moeders in de familiale woning plaatsen. We geloven dat dringende hervorming nodig is om gelijkheid bij echtscheidingen in te voeren, en ouderlijke gelijkheid voor vaders.” “Schuldloze scheiding klinkt mooi, maar het betekent ook hopeloos en kansloos in het geval van ontelbare faders die hun familie van zich weggerukt zullen zien worden door archaïsche overtuigingen en praktijken in het systeem.”
Negatieve gevolgen echtscheidingen
Die vrees lijkt ook bevestigd door studies in Vlaanderen. Dat bestudeerde de impact van echtscheidingen op kinderen en ex-partners. Het bestudeerde de impact op kinderen die een scheiding meemaakten: hun psychologisch welbevinden, mogelijke gedragsproblemen, schoolprestaties, sociale relaties en verdere relatie- en gezinsvorming werden onderzocht. Het stelde vast dat conflictintensiteit en -frequentie tussen de scheidende ouders een belangrijke factor is met een negatieve invloed.
Maar ook volwassenen die een scheiding meemaakten hebben in vergelijking met gehuwde volwassenen meer kans op een verminderd psychologisch welbevinden, een slechtere fysieke gezondheidstoestand en een hoger sterfterisico. Bij twee op drie scheidingen zijn kinderen betrokken. In 1970 voorspelde men dat 10 huwelijken op 100 zouden eindigen in een echtscheiding. In 2000 werd een totaal echtscheidingscijfer geschat van 45 procent en in 2002 zelfs van 54 procent. Dat wil zeggen dat verwacht werd dat 54 op 100 huwelijken zouden eindigen in een echtscheiding na een huwelijksduur van 40 jaar.
Tal van mannen zullen een zucht van opluchting laten, dat madame elders gaat zagen !