Franse burgemeesters veroordeeld voor ‘doodslag’ wegens rol bij overstromingen

Twee Franse burgemeesters zijn veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van een jaar wegens ‘doodslag’ en ‘onopzettelijk letsel’ na overstromingen die aan vier mensen het leven hebben gekost. De rechtbank vindt dat ze niet genoeg hebben gedaan om de tragedie te voorkomen.

In 2014 waren er zware overstromingen in Lamalou-les-Bains in Hérault, Frankrijk. De schade was aanzienlijk en er vielen vier doden en elf gewonden. Volgens de rechtbank zijn oud-burgemeesters Marcel Roques (van 1983 tot 2014) en Philippe Tailland (zijn opvolger), hiervoor deels verantwoordelijk. Ze waren in functie op het moment van de overstromingen. Nu krijgen ze een jaar voorwaardelijk, een levenslang verbod om een openbaar ambt uit te oefenen en ze zullen elk 15.000 euro moeten betalen aan de burgerlijke partijen.

In de nacht van 17 op 18 september 2014 vond een hevige overstroming van de rivier de Bitoulet, een zijrivier van de Orb, plaats. Die veroorzaakte de dood van een echtpaar en van een vrouw en haar dochter die verbleven op de gemeentelijke camping van dit kuuroord in de zuidelijke Cevennen, 35 kilometer ten noorden van Béziers en 80 kilometer van Montpellier. Elf andere mensen raakten gewond. Alle slachtoffers verbleven op de camping. De gemeentelijke camping, die in 1982 is geïnstalleerd en ongeveer drie meter over de rivier uitkeek, lag gedeeltelijk in een overstromingsgebied, net als een woning en aangrenzende onderverdelingen. 

Veroordeling

Voorzitter Nadège Larochette verklaarde de veroordeling van Marcel Roques voor het niet opstellen van “een veiligheidsplan” en het niet respecteren van “de wettelijk voorgeschreven opleiding van het personeel”. Philippe Tailland had dan weer “de camping niet geëvacueerd”.

De openbaar aanklager wilde nog zwaardere straffen. Hij eiste respectievelijk 2 jaar voorwaardelijk en 18 maanden voorwaardelijk. Omdat ze de beginselen van de voorzorg niet hebben toegepast en de langetermijnbenadering van risicopreventie niet hebben gevolgd. Nochtans was de camping eerder al overstroomd. Een keer in 1992 en een keer in 1996. Ze wisten dus dat er een gevaar bestond.

De vertegenwoordiger van de procureur des Konings had Marcel Roques verweten dat hij de statuten van de camping niet had gewijzigd toen hij de situatie kende omdat hij het twee keer had meegemaakt. Philippe Tailland kreeg te horen dat hij de inrichting niet had geëvacueerd terwijl het waterpeil alarmerend was. “Aan dit drama mogen we geen onrecht toevoegen”, noch een “zondebok zoeken”, had de advocaat van Marcel Roques gepleit.

Ook pleitten de verdedigers van Philippe Tailland voor de vrijlating. Ze betreurden het verwijt dat hij “slecht zou hebben gereageerd” op een situatie die volgens hen “ongekend” en “uitzonderlijk” was.