De afgelopen drie jaar heeft de VDAB 18.569 langdurig zieken begeleid om hen opnieuw aan het werk te krijgen. Van de 9.605 personen die een traject van 24 maanden doorliepen, ging een kwart opnieuw aan de slag. Dat blijkt uit cijfers die Vlaams Parlementslid en arbeidsmarktspecialist Axel Ronse (N-VA) opvroeg bij minister van Werk Jo Brouns (cd&v).
In het kader van een samenwerkingsovereenkomst hebben het Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering (RIZIV), de ziekenfondsen en de Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling en Beroepsopleiding (VDAB) de voorbije drie jaar 18.569 langdurig zieken begeleid. De doelstelling van 7.500 opgestarte trajecten in 2022 werd echter niet bereikt. In totaal klopten vorig jaar ‘slechts’ 4.139 mensen met een ziekte-uitkering aan bij de VDAB.
Van de 9.605 personen die een traject van 24 maanden doorliepen, hebben 5.222 personen (54,4 procent) de werkloosheid verlaten en zijn 2.522 personen (26,3 procent) opnieuw aan de slag. Dat blijkt uit cijfers die Vlaams Parlementslid Axel Ronse (N-VA) opvroeg bij bevoegd minister Jo Brouns (cd&v). Vooral jongeren onder de 25 jaar (41,3 procent) gaan opnieuw aan de slag. Bij de 60-plussers is dat 19 procent. Ook hooggeschoolden (31,8 procent) gaan vaker opnieuw aan het werk dan kortgeschoolden (22,8 procent).
Versterkte ambities
Vandaag zijn er in Vlaanderen 243.000 langdurig zieken die langer dan een jaar thuiszitten. Dat aantal nam de afgelopen jaren almaar toe. Ronse wil hen niet aan hun lot overlaten of afschrijven voor de arbeidsmarkt. Daartoe is het volgens hem noodzakelijk dat zowel het RIZIV, de ziekenfondsen als de VDAB een versnelling hoger schakelen en hun engagementen ook effectief nakomen. “Het samenwerkingsakkoord is een stap in de goede richting, maar de VDAB kan maar roeien met de riemen die ze heeft. Een structurele en ingrijpende aanpak is noodzakelijk om het tij te keren”, benadrukt hij.
Ronse ziet nog veel potentieel voor de re-intergratie van langdurig zieken op de arbeidsmarkt. “De aanpak van de langdurig zieken moet worden versterkt door in overleg met de federale overheid en de ziekenfondsen drempels af te bouwen, sneller te handelen en meer flexibiliteit te voorzien”, besluit hij.
En waar zijn de cijfers van het “mediterrane” deel van ons land? Of waarvoor de partij van Mr Ronse al beloofd heeft zeker tot 2029 minimaal 12Mia aan Vlaams belastinggeld als “subsidies” te blijven geven?
Langdurig zieken,die misschien al decennialang afgedragen hebben aan ons sociale stelsel terug aan de gang krijgen is blijkbaar belangrijker dan langdurig werklozen,die nog niks in ons sociale stelsel gepompt hebben aan de gang krijgen.
In beide groepen heb je profiteurs,en die mogen er bij de langdurig zieken óók tussenuit gehaald worden,maar de poel van langdurig werklozen opkuisen levert op korte termijn véél meer op.
Zou de re-integratie van de groep van langdurig zieken een hogere prioriteit hebben omdat daar meer ‘witte’ mensen tussen zitten?Een mens vraagt het zich op den duur af.
Een oudere langdurig zieke (of werkloze) die aan een job geraakt bij een nieuwe werkgever zal heel wat inboeten op zijn verloning en daardoor later op zijn pensioen. Bovendien verliest hij elke bescherming tegen ontslag. Welke politicus doet hier wat aan?
Er wordt hier weer belangrijke informatie achtergehouden. Wie zijn dat, die “langdurig zieken” ? Zijn dat burn-out ambtenaren of hard zwoegende zelfstandigen, zijn dat hoogopgeleide burgerlijke ingenieurs ? Zijn dat hier verblijvende Japanners of Chinezen ?
Pesters op de werkvloer aanpakken kan ook baat brengen voor de re-integratie van de slachtoffers.