In tegenstelling tot in Vlaanderen, zijn er in Wallonië nog zeven en in Brussel nog veertien Delhaize-winkels gesloten door vakbondsprotesten. Daarnaast worden er nog geregeld distributiecentra geblokkeerd door de vakbonden.
Begin maart maakte Delhaize bekend dat het zijn 128 winkels zou overdragen aan zelfstandige uitbaters, maar dat was niet naar de zin van de verschillende vakbonden. Zij organiseerden protestacties en sloten voor bepaalde tijd verschillende filialen. Momenteel zijn er nog 21 winkels niet open, maar geen enkele in Vlaanderen.
Strijd tegen kapitaal
Het is duidelijk dat Franstalige partijen, met name PS en PVDA/PTB, de crisis bij Delhaize hebben aangegrepen om “de strijd tegen het grote kapitaal” terug aan te voeren. Ook vakbonden zouden in Franstalig België enorm veel druk uitoefenen op medewerkers om winkels gesloten te houden.
Vakbonden vrezen hun macht te verliezen door de verzelfstandiging van de Delhaize-filialen. De 9.000 werknemers zouden aan de slag kunnen in zelfstandige Delhaizes, waardoor ze niet in bedrijven van meer dan 50 werknemers werken, en er dus geen vakbond is. Maar daar wil de PS iets aan veranderen: het diende een voorstel in op ‘gefranchiseerde’ winkels die werken onder de vlag van een bepaald merk als één bedrijfseenheid te beschouwen.
Lees ook:
KAKBONDEN!!!💩💩💩💩💩🤮🤮🤮🤮🤮
Links is altijd tegen het groot kapitaal…..behalve hun eigen kapitaal.
Waar de vakbonden vroeger een middel waren om de werkende loontrekkende mens te verdedigen tegen wantoestanden zijn ze thans verworden tot een doel op zichzelf. Tot meerdere eer en glorie van de nomenclatura. In deze evolutie en perceptie zijn de leden niet meer dan nuttige idioten. Naïef en bruikbaar.
Een moderne vakbond is een partner in het bedrijf. Hij bewaakt het welzijn en welvaart van de werknemer, maar ook van het bedrijf dat voor die welvaart en welzijn moet zorgen. De vakbonden zijn blijven steken in hun 19e eeuws adagio dat “den boas je smeirlap is”. Zeker die Miranda Ulens, een antiquiteit, die werelderfgoedbescherming verdient. Al vind ik wel in heel deze kwestie, dat Delhaize het spel niet correct speelt.
Vakbonden zouden meer beslagen moeten zijn in bedrijfsvoering. Op die manier kunnen zij beter inschatten of een management correcte keuzes maakt of niet. Zij zouden ook genuanceerder omgaan met syndicale eisen. Een loonsverhoging is misschien goed voor de werkende, maar niet per sé goed voor het bedrijf. Tenslotte is een gezond bedrijf een garantie voor de werknemer. Vakbonden zijn blind voor een dergelijke argumentatie, maar ja wat wil je van 19e eeuwse geïnspireerde vakbondslui als een Miranda Ulens.
En dan gaat de federale regering de vakbonden nog 20 miljoen EURO op 2 jaar toesteken om hun verliezen in de uitbetaling van het stempelgeld te compenseren. Dat lijkt mijn niet in lijn te zijn met het Thatcherisme. Begrijpe wie kan!