Geen ‘vrijheid blijheid’ in de cultuursector

Stijn Brouns. Van de redactie

Uncategorized

Geen ‘vrijheid blijheid’ in de cultuursector

Stijn Derudder

Vlaams-nationalist Stijn Brouns vecht terug na een de facto gedwongen vertrek uit zijn theater- en filmschool vier jaar geleden. Ondertussen heeft de Gentenaar in Spanje een immokantoor opgericht en pendelt hij tussen Alicante en Gent. Nu bereidt Brouns samen met een advocatenbureau een proces voor om “op te eisen wat hem toekomt”.

Bijna exact vier jaar geleden zette Brouns een stap terug als directeur van zijn theaterschool. Fysiek ging het niet meer, vertelde hij toen. Nu gaat het “super”, vertelt hij. “Spanje is mijn tweede vaderland. In Spanje heb je de kust, bergen en het platteland allemaal dicht bij elkaar en dat is eigenlijk mijn medicijn geweest.”

Brouns vertelt dat er toen dingen zijn gebeurd die niet door de beugel kunnen: “Ik heb heel lang, op z’n Gents gezegd, ‘mijn muil gehouden’. In de culturele wereld moet je een pad bewandelen en daar mag je niet van afwijken. Als je wel afwijkt, hoor je er niet meer bij. Ik heb heel duidelijk gevoeld dat je in de pas moet lopen.”

Leren zwijgen en onderdanig zijn

“Met de school ging het altijd goed”, zegt Brouns. “Ik was geen subsidietrekker, maar na jaren van hard werk heb ik eens een subsidiedossier ingediend en dat belandde telkens opnieuw onderaan de stapel. Ik begreep toen niet wat er gaande was, maar je leert zwijgen en onderdanig zijn. Door mijn fysieke toestand heb ik ervoor gekozen om naar Spanje uit te wijken en ben ik ondertussen een stuk weerbaarder geworden. Ik heb afstand kunnen nemen van Gent, mijn stad, en Vlaanderen, mijn land. Daardoor kan ik nu op een objectieve manier kijken naar wat er mij toen is overkomen. Ik ben nu bezig om alles op papier te zetten zodat ik kan opeisen wat mij toebehoort.”

Lees ook:

https://palnws.be/2023/05/stijn-brouns-theatermaker-en-immomakelaar-mijn-bruingekleurde-vrienden-lachen-met-het-woord-neger-en-mijn-turkse-vrienden-lachen-de-linkiewinkies-uit-me/

PAL Nieuwsbrief

schrijf je gratis in

Blijf op de hoogte met onze dagelijkse nieuwsbrief




Stijn Derudder (°1980, Gent) is getrouwd, vader van 3 kinderen en is hoofdredacteur van 't Pallieterke

3 gedachten over “Geen ‘vrijheid blijheid’ in de cultuursector”

  1. Tja, de juiste politieke kaart is in dit land, en nu ook zeker in deze regio, oneindig veel belangrijker dan competentie en dit al zeker in de cultuursector. El Kouakibi kwam zelfs niet uit haar bed voor minder dan 100.000€ subsidies, terwijl met hetzelfde bedrag veel scholen en verenigingen die het goed menen met de mensen zouden kunnen geholpen worden. En als ze zich dan verbrandt, dan wordt haar dossier ook voor jaren onderaan de stapel gelegd. Dit is het België, dit is het Vlaanderen van vandaag! Succes in Spanje want de volgende coalitions of losers, zowel op lokaal, regionaal en federaal zijn al gemaakt voor de periode 2024-2029 en lokaal zelfs langer…democratie op z’n best.

  2. Waarom toch dat flauweKULtureel gedoe blijven sponsoren met subsidies uit ons belastinggeld ? Indien ticket- en abonnementenverkoop het kultureluurs gedoe niet economisch drijvende zouden kunnen houden, dan moet het maar bankroet gaan, bij gebrek aan voldoende rendabele publieke interesse. De overheid subsidieert toch ook geen fritkoten, hamburgertenten, spijshuizen, venters kruideniers, schoenmakers, wasserijen, tijdschriftenhandelszaken, marktkramers etc.. ! Waarom dan wel kultureluurs gedoe voor een beperkte elite mannen met baard, pijp en kleinglazige brilletjes en hun geitenwollen sokken dragende, brandnetel thee slurpende gades.

  3. In de ogen van de cultuurmarxisten zijn Vlaams en rechts van ambtswege taboe. In Wallonië worden identitair en rechts als covid 19 bestreden. En toch zijn er nog naïevelingen die de Belgische anti-democratische neo-liberale modellen wensen te exporteren naar Latijns Amerika.

Plaats een reactie

Delen