VTM-journaliste Bo/Boudewijn Van Spilbeeck heeft in een video van het educatief platform toelichting gegeven over haar gendertransitie. Van Spilbeeck liet zich positief uit over de behandelingen en op de reacties van haar nabije omgeving en de media.
Van Spilbeeck is ondertussen 62 jaar en kondigde in 2018 haar transitie aan. Deze bekendmaking domineerde toen dagenlang het nieuws, ook buiten Vlaanderen. “Ik dacht dat dat enkele dagen in de media zou zijn ergens achteraan. Het is een week lang voorpaginanieuws geweest en daarna de wereld rondgegaan”, aldus de reporter. Zij heeft naar eigen zeggen besloten om in transitie te gaan omdat “dit leven anders geen zin meer had”. Van Spilbeeck werd gedurende 14 maanden in Gent behandeld om de transitie lichamelijk te volmaken. Het gaat om chirurgie in het aangezicht, de borst en de geslachtsdelen en hormonentherapie.
“Denk goed na”
De VTM-journaliste laat ook verstaan dat zij veel schrik had om alles te verliezen toen zij haar keuze bekend maakte. “Ik dacht dat ik mijn gezin zou verliezen, dat mijn vrouw mij zou verlaten. Dat mijn kinderen mij niet meer zouden willen zien, dat ik mijn werk zou verliezen.” Van Spilbeeck heeft ook een laatste boodschap voor wie worstelt met zijn geslacht. “Ga voor jezelf, ook al ondervind je tegenstand. Maar vooral ook: denk er heel goed over na. Doe niks zomaar impulsief.”
Zolang ze er niet mee te koop lopen en willen in de picture staan geen probleem. Marginaliteiten zijn er altijd geweest…
Deze foto doet me denken aan mijn legerdienst, de sergeant zei “Buik intrekken en borst vooruit, denk aan uw zuster”. Goed gedaan Bo.
Moet alles in de media komen????
Goed voor Boudewijn, goed voor Bo, maar om daarvan nu een ster te maken. Het blijft een randverschijnsel en het is in tegenstrijd met de wetten van de natuur. Maar als zij zich gelukkig voelt, en het niet opdringt aan anderen, is het best OK voor mij. Gewoon geen verdere aandacht aan geven want het zal mensen aanzetten het ook te proberen en die gaan het zich dan achteraf beklagen zonder ding tussen hun benen en met een stel tieten.
Nog heel onlangs zei iemand uit een psychiatrisch ziekenhuis me dat de overgrote meerderheid van die “ombouwingen” voornamelijk een kreet om aandacht is en dat die mensen nadien nog steeds ongelukkig zijn.
Ik weet niet of dat echt zo is en ik denk dat niemand het echt zeker weet en precies dat is voor mij een reden om niet te ver in zee te gaan met dat soort radicale gendertechnieken.
Laat een vent een vent zijn en een vrouw een vrouw. En de tussensoort heeft altijd bestaan. Maar laten we daar toch geen hoofdartikels van maken. De meesten onder deze laatsten vragen daar overigens ook niet om.