(Shutterstock)

(Shutterstock)

Uncategorized

Depoortere en De Brabandere (VB): “Herstel het geweldsmonopolie van de politie”

Gastauteur

Het voorbije weekend werden vijf politieagenten opnieuw slachtoffer van bruut geweld. Wie de actualiteit volgt, kan niet anders dan vaststellen dat het geweld tegen de politie sterk toeneemt. Afgelopen weekend in de Overpoortstraat in Gent. Maandagochtend op de Gentsesteenweg in Brussel. En dat is volgens Brussels Vlaams Belang-senator Bob De Brabandere en partijgenoot en Commissievoorzitter Binnenlandse Zaken Ortwin Depoortere enkel het topje van de ijsberg. In deze vrije tribune pleiten zij voor een herstel van het geweldsmonopolie van politieagenten. 

De beelden beklijven: een agente ligt op de grond met stuiptrekkingen nadat ze met een autokrik een slag op het hoofd kreeg. Niemand blijft er onbewogen bij: politieagenten zijn ook mensen, met ouders, partners, broers, zussen en kinderen. Het overgrote deel van de politieagenten kiest voor de job uit engagement en om iets goed te doen voor de samenleving. Zeker agenten die ervoor kiezen om in moeilijke regio’s zoals Molenbeek aan de slag te gaan, verdienen dan ook ons respect.

Geweld tegen politie het nieuwe normaal?

Dat respect is al te lang zoek. Recente beelden uit de Gentse Overpoortstraat en de Gentsesteenweg te Sint-Jans-Molenbeek zijn slechts het topje van de ijsberg.

Die gewelddaden tegen politieagenten zijn door omstaanders gefilmd en kwamen via sociale media aan het licht. Het overgrote deel van gewelddaden die politieagenten dagelijks ondergaan blijft ondergesneeuwd.

Mario Thys, voorzitter van de Brusselse politievakbond NSPV, spreekt op twitter van meer dan 12.000 feiten van geweld tegen politie in 2020. Dat komt neer op een gemiddelde van 33 gewelddaden per dag. Duizelingwekkende cijfers. Thys vraagt zich dan ook cynisch maar terecht af of geweld tegen de politie “het nieuwe normaal” is. Wie de cijfers bekijkt, zou haast geloven van wel.

Maar niet enkel politieagenten zijn hier slachtoffer van. Ook tal van brandweerlieden en ambulanciers kunnen intussen boeken vullen met wat hen overkomen is, onder andere in Brussel.

Grote verantwoordelijkheid bij politiek

Deze problematiek is helaas niet nieuw en bestaat al jaar en dag. Nog niet zo lang geleden werden er ook in Brussel zware rellen georganiseerd tegen de politie. Zo is er intussen een politiekantoor platgebrand, en is er met een uit een combi gestolen dienstwapen geschoten. Op het moment van dit schrijven kwam het nieuws nog binnen dat ‘jongeren’ tijdens autoloze zondag een arrestatie probeerden te verhinderen door met projectielen naar de agenten te gooien

De linkse, politieke klasse in Brussel staat erbij en kijkt er gelaten naar. Ze creëren minstens de indruk dat ze het opnemen voor de relschoppers in plaats van voor de politie. Denken we maar aan Brussels minister Pascal Smet (toen sp.a, nu Vooruit) die “begrip” had voor de relschoppers.

Of de PS-politica Catherine François, die politieagenten zonder blikken of blozen uitschold voor “fascisten”, “racisten”, “seksueel geperverteerden” en ander fraais. Niet verwonderlijk dat veel politieagenten zich niet gesteund voelen door de bestuurlijke overheden.

VSOA-politievakbondsman Vincent Houssin had het zelfs over tegenwerking door bestuurlijke overheden. Dat er in bepaalde (Brusselse) wijken ernstige problemen zijn, is gekend. Het echte onderliggende probleem is daarbij dat politici liever de kop in het zand steken, de problemen onder de mat schuiven en tegen beter weten in halsstarrig vasthouden aan de eigen ‘zachte’ aanpak.

Een omgekeerde moraal: ‘Justice pour la Police’

Tegelijk merken we vaak een agressieve houding van bepaalde Brusselse politici die de politie met de vinger wijzen. Storend is ook de eenzijdige focus op de zogenaamde ‘slachtoffers’ van politiegeweld. Wanneer er iemand gewond geraakt bij een politie-interventie, dan kijkt men altijd beschuldigend in de richting van de politie.

Op de Nieuwe Graanmarkt én in Anderlecht zijn inmiddels zelfs basketbalterreinen genoemd naar Mehdi Bouda, die op 20 augustus 2019 ongelukkig werd aangereden nadat hij op de vlucht sloeg voor de politie.

Daarmee wordt de indruk gewekt dat Mehdi Bouda een onschuldig slachtoffer was van bruut politieoptreden. Dat het onderzoek van het het Brussels parket dat in de feiten tegenspreekt, negeert men vakkundig: “Uit het onderzoek kwam naar voren dat er een achtervolging te voet plaatsvond in het kader van een drugsverkoop tussen politie en verdachte”.

Niemand beweert dat Mehdi Bouda verdiende te sterven. Maar een plein noemen naar een straatcrimineel die om het leven kwam terwijl hij op de vlucht sloeg nadat hij betrapt werd voor een drugsdeal, dat kan alleen in België.

Vlaams Belang stelt een andere invalshoek voor. Laten we in elke Brusselse gemeente een plein vernoemen naar een politieagent die slachtoffer werd van bruut geweld. ‘Justice pour la police’, zeg maar.

Een herstel van het geweldsmonopolie…

Het moreel kompas inzake geweld op politie en politiegeweld slaat helemaal tilt. Er worden basketbalpleintjes genoemd naar drugsdealers, en tegelijkertijd zijn agenten dag in dag uit het slachtoffer van geweld.

Daarbij zien we ook twee maten en twee gewichten. Enerzijds stuurt een trotse burgemeester een gespierde politiemacht naar Ter Kamerenbos voor La Boum, maar anderzijds moeten agenten het onderspit delven tegen straatcrapuul op de Gentsesteenweg in Molenbeek.

Wie de reacties op sociale media leest, ziet telkens dezelfde vragen terugkomen. “Waarom treden die agenten niet harder op, of maken ze geen gebruik van hun wapen?”

Het antwoord ligt voor de hand. Door de continue verdachtmakingen uit linkse politieke hoek aarzelen agenten om hard op te treden wanneer nodig.

Ze zijn altijd op hun hoede dat een smartphone de interventie filmt en dat media of politici, niet gehinderd door enige kennis van de context, al klaar staan met hun oordeel: “Racistische agent gaat jongere te lijf”.

Nochtans zijn dat precies de momenten waarop bestuurders aan de kant van de politieagent moeten staan. Het geweldsmonopolie van de politie moet dan ook dringend in ere hersteld worden. 

… onder bepaalde voorwaarden.

Wederzijds vertrouwen is nodig. Enerzijds moeten agenten weten dat ze, ook in moeilijke omstandigheden, gesteund worden. Anderzijds is er geen twijfel mogelijk dat wanneer agenten hun boekje te buiten gaan, daar gevolgen aan vasthangen.

Daarom wil het Vlaams Belang bodycams verplichten bij interventies. Ongegronde klachten over zogenaamd politiegeweld belanden op die manier snel in de prullenmand.

Anderzijds zullen ernstige klachten de opvolging krijgen die ze verdienen. Natuurlijk mogen bodycams nooit als ‘administratief’ controlemiddel ingezet worden tegen politieagenten, maar dankzij gebruik van bodycams zouden valse beschuldigingen over ‘discriminatoir of gewelddadig gedrag de facto onmogelijk worden.

Vijf over twaalf

De overheid moeten nu ingrijpen want het is meer dan ‘vijf over twaalf’. Als bepaalde wijken no-go-zones zijn voor de politie dan zijn ze dat zeker voor burgers. Politici moeten beseffen dat het soms nodig is om politioneel op te treden. Ook en zeker als de eigen achterban ervoor zorgt dat hun eigen gemeenten onleefbaar worden.

De politie is op dat vlak een belangrijke strategische partner van de overheid én van de bevolking. De ‘geitenwollensokken’-aanpak heeft al vaak gefaald. Tijd dus dat het geweldsmonopolie terugkeert naar wie het toebehoort: onze agenten.

Bob De Brabandere en Ortwin Depoortere

PAL Nieuwsbrief

schrijf je gratis in

Blijf op de hoogte met onze dagelijkse nieuwsbrief




16 gedachten over “Depoortere en De Brabandere (VB): “Herstel het geweldsmonopolie van de politie””

  1. “Anderzijds is er geen twijfel mogelijk dat wanneer agenten hun boekje te buiten gaan, daar gevolgen aan vasthangen.”
    Laat dat nu net het probleem zijn. Dat gebeurt nl zéér zelden.
    Politie komt weg met moord en doodslag en hun verdediging bestaat uit de duurste advocaten.
    Kijk naar die idioot die op de camionette schoot en een baby vermoordde en/of de ‘botinnekes’ die een man verpletterde om een inspuiting te kunnen geven.

  2. Dat laatste zinnetje is de nagel op de kop! O wee als een politieagent nog maar zijn vinger durft op te heffen! Racisme! Discriminatie! Politiegeweld! Enzovoorts, enzovoorts, enzovoorts…

  3. “Herstel het geweldsmonopolie van de politie” (texto). Sinds wanneer werd dat monopolie afgeschaft? Illegaal geweld moet worden gesanctioneerd of het nu door de politie of de burger wordt gepleegd. Alzo staat het in de wet. Wanneer de politie buiten de lijnen kleurt neemt niemand de telefoon op bij de politieke families. Ook niet bij de oppositiepartijen Vlaams Belang en PVDA/PTB. Unisono verdedigen ze de facto het politieapparaat. Wie verdedigt er nog de eerbare burger slachtoffer van machtsmisbruik door de politie? Zeker en vast niet het Vast Comité P, alias de paraplu van de flikken en parlement en evenmin de politieke families. Want bij conflicten met de politie is de burger het slachtoffer van een politiek cordon sanitaire (sic).

  4. Bij geen enkele interventie heb ik ooit politiegeweld ondervonden. Als een agent mijn ID kaart vraagt, dan geef ik die. Als hij dan vraagt om te blazen, doe ik dat. Dat is zijn of haar recht´.

  5. Als de televisiejournalen beelden vertonen van flikken die pepperspray spruiten in het aangezicht van vreedzame wandelaars, die niet betrokken waren met een betoging, vind u dat dan normaal? Of bent u een negationist die het bestaan van onwettig politiegeweld ontkent of verdedigt?

  6. ik was jong rond 1969 en heb verschillende keren betoogd , tegen Vietnam maar ook voor Brussel Vlaams . Toen waren het zelfs nog rijkswachters maar als we kletsen kregen hadden we het zelfs gezocht . Nu sinds die BLM toestanden worden drugsdealers en misdadigers verheerlijkt . Floyd was een toevallige voorbijganger ? Al eens over nagedacht waarom er bv in Knokke bijna geen problemen waren . Lippens liet amok makers oppakken , liet hen een pak slaag geven en liet hen lopen aan de negen bochten met de belofte als ze zich nog in Knokke vertoonden ze er nog een pak bijkregen. Bij de verkiezingen scoorde hij steeds , in Brussel doen ze het andersom ten koste van de politie ook om te scoren bij de verkiezingen.

  7. Ik ben nu ook niet politie minnend, maar u gedachtegang deel ik totaal niet. Criminelen die zich verzetten dien hard aangepakt te worden, het zal dan wel rap gedaan zijn. Zo vind ik ook zijn die regelmatig snelheidsovertredingen doen, hun rijbewijs afpakken want uiteindelijk rijden ze ook met een moordwapen rond. Ik rijdt al 60 jaar en nog geen enkele overtreding gedaan is niet moeilijk hoor, maar hetgeen jij in u commentaar vermeld is te zot voor woorden, criminelen verheerlijken en verdedigen.

  8. Kunnen we Liesbeth haren computer niet stilleggen tot ze tot bezinning is gekomen. Ofwel sturen ze we ze naar de HELLHOLE dan kan ze daar de lievertjes gaan tot inkeer brengen. Van mijnentwege krijgt ze nog enkele regenschermpje mee want er wordt daar nogal gespuwd.

  9. Je weet er geen Kloten van. Als men het boekje te buiten gaat is er wel degelijk een gevolg. Zowel binnen de politie als gerechtelijk. Dus haal uw stomme kop aub uit het zand. In plaats van de politie te veroordelen met de mensensmokkelaar veroordelen en de ouders die dergelijke risico’s nemen. Daar zit het probleem. En Jonathan Jacobs was al dood voor hij in de cel zat. Alleen wist niemand dat. Amper 10% overleefd een exited delirium syndroom. Haal uwe links groene woke kop uit het zand. Men schoot paar weken terug met oorlogswapens in Luik. Er ontploffen granaten in Antwerpen….

Plaats een reactie

Delen