Door de automatische indexering zien politieke partijen hun budget voor dit jaar met 373.000 euro stijgen, bovenop de 44,3 miljoen euro die ze nu al ontvangen. Dat blijkt uit de recente budgettering van het federaal parlement. N-VA pleit ervoor om het indexeringsmechanisme af te schaffen en de partijfinanciering te bevriezen, maar dat voorstel is volgens Vlaams Belang slechts “een pleister op een houten been”.
De partijfinanciering voor de Kamer, inclusief dotatie aan politieke partijen en toelagen aan de politieke fracties, bedraagt voor 2022 ruim 44 miljoen euro. De werkingstoelage aan de politieke fracties bedraagt zo’n 10 miljoen euro, terwijl de dotatie aan de politieke partijen oploopt tot ruim 34 miljoen euro.
Hoewel de dotaties de door de overheid gevraagde vermindering van 1,11 procent in rekening nemen, zijn deze door de indexering al sterk gestegen. “Het heeft weinig zin om 1,11 procent te besparen als de bedragen nadien toch telkens aan de index worden aangepast. Vandaar herhaal ik mijn oproep, acuter dan ooit, om niet te indexeren”, aldus Van der Donckt.
Besparing van 2 miljoen euro
Van der Donckt zal bij de opmaak van zijn besparingsamendementen de regering aanmanen om terug te grijpen naar de bedragen van 2019 en die dan te bevriezen. Door deze amendementen kan de Kamer op één jaar tijd een besparing van 2 miljoen euro realiseren. In het verleden diende Van der Donckt al verschillende besparingsvoorstellen in, maar die werden sinds 2019 systematisch weggestemd door de meerderheidspartijen.
“In tijden waarin de politieke grote inspanningen vraagt van de burgers moet de politiek het goede voorbeeld geven”, vult N-VA-Kamerfractievoorzitter Peter De Roover aan. “En als er ergens in gesneden kan worden, dan is het wel het politieke apparaat. Ons wetsvoorstel ligt klaar voor de regeringspartijen om zo snel mogelijk goed te keuren.”
Pleister op houten been
Oppositiepartij Vlaams Belang herhaalde deze zomer zijn pleidooi voor een halvering van de partijdotaties. Daartoe diende de partij al meermaals een wetsvoorstel in, “maar daar hebben de andere partijen geen oren naar”, hekelde Kamerlid Frank Troosters. Hij noemde het voorstel van N-VA om het indexeringsmechanisme af te schaffen “een pleister op een houten been”.
Vlaams belang is bezig met mensen. Alle andere partijen zijn bezig met hun eigen centen.
Het overduidelijke bewijs dat de traditionele partijen enkel bezig zijn met geld. Het VB dat de grootste is in Vlaanderen en die dus de het grootste deel van de koek moet krijgen (of zou moeten krijgen als het in functie van stemmen zou gaan) is de enige partij die deze schandalige roof op belastinggeld durft aan te klagen.
Laten we dan de pleister alvast maar plakken. Bovendien kan er nog veel meer bespaard worden. Door de particratie en de partijtucht hebben we geen parlement meer nodig. Je kan per partij 1 persoon afvaardigen en die doet zijn zegje, in het afgeslankte parlement. Daarna kan er gestemd worden door die ene persoon per partij. Naar gelang van het gewicht van de partij, in berekende zetels, worden de stemmen opgeteld. En ziezo klaar is Kees. Geen oeverloos en nutteloos gezwam meer, veel minder politieke mandatarissen en uiteindelijk hetzelfde resultaat. Debat tussen partijen blijft in deze oplossing nog altijd mogelijk door die ene vertegenwoordiger per partij, die dan maar zijn best moet doen om het partijstandpunt te verdedigen. Kunnen we dit debat overlaten aan de partijvoorzitters? Ik denk van wel. Persoonlijk ben ik te vinden voor een directe democratie. Ministers worden in persoon, onafhankelijk van een partij, door het volk in persoon gekozen. Daarna kiest men volksvertegenwoordigers, onafhankelijk van een partij, die de regering en ministers moeten controleren op het correct uitvoeren van hun voorgestelde beleid. Dàt is ware democratie. Niet de bende ja-knikkers en de bende boeroepers van vandaag, die uiteindelijk alleen maar bijdragen tot een wekelijkse profileringsshow in Villa Politica, veel kosten maar hetzelfde resultaat geven als de stemming die zal gebeuren door die ene vertegenwoordiger. Een miljardenbesparing die directe democratie oplevert. Waar wachten we op?