Xi ontmoette in minder dan één maand een half dozijn staatshoofden. En steeds met een identieke onderliggende boodschap: China is voor vrede en handel, het Westen – en in het bijzonder de Amerikanen – voor oorlog en sancties.
Wat is de rol van het Westen in deze nieuwe multipolariteit? Het Amerikaanse diafragma bekijkt het wereldgebeuren graag bipolair, waarbij een eensgezind Westen zich ten opzichte van China profileert. Maar strookt dat wel met de feiten?
Xi laat geen kans liggen het conflict in Oekraïne vooral als een westers probleem te bestempelen. De rest van de wereld ondergaat vooral de economische repercussies. Geslepen speelt hij in op het sentiment dat in vele landen heerst, met name in landen als India dat net als China en Brazilië gewoonweg handelsrelaties met Rusland heeft behouden.
Lees hieronder het artikel uit ’t Pallieterke:
Was het nu niet Rusland die Oekraïne (een onafhankelijke staat) was binnengevallen ? Dat wordt uiteraard door China als normaal beschouwd, ze zijn trouwens hetzelfde van plan om hun macht uit te breiden.
Het mag inderdaad worden gezegd dat de uitschakeling van bepaalde dictaturen meer problemen heeft gecreëerd dan er zijn opgelost.
Daarnaast heeft de typisch westerse pretentie om overal over mensenrechten te lullen zowel een golf van migratie als van afkeer teweeg gebracht.
De argumenten voor Afrikaanse landen om zich op China te richten liggen voor het grapen, wat China dan ook gretig exploiteert.
Xi Jinping, president van China, heeft overschot van gelijk. Het is de VS (niet Rusland) dat de oorlog in Oekraïne begonnen is in 2014. De VS is in zijn korte geschiedenis meer dan 180 oorlogen begonnen “voor de democratie”. China niet één enkele. De Amerikanen hebben hun eigen inheemse bevolking zo goed als uitgeroeid. De VS heeft meer dan 2000 militaire basissen over de hele wereld. China niet één. De Amerikanen zijn oorlogsstokers.