Valeria Sanzari (65), officier van justitie in de Noord-Italiaanse stad Padua, wil retroactief de ouderschapserkenning van niet-biologische ‘moeders’ van kinderen uit lesbische relaties schrappen. Concreet eist ze een aanpassing van 33 geboorteaktes die sinds 2017 door het gemeentebestuur zijn opgemaakt. De rechtbank zal later dit jaar een oordeel vellen over Sanzari’s verzoek.
Sinds 2016 kunnen koppels van hetzelfde geslacht wettelijk huwen in Italië, maar zij kregen hierbij wel geen volwaardige adoptierechten toegekend. Op die manier wou de regering vermijden dat illegale praktijken als draagmoederschap indirect worden aangemoedigd. Enkele steden – waaronder Milaan en Padua – registreerden desondanks verschillende homoseksuele koppels als ouders van kinderen die nakomeling zijn van slechts één van de partners. Die maatregelen waren mogelijk dankzij de vonnissen van enkele lokale rechtbanken. In maart dit jaar droeg het Italiaanse ministerie van Binnenlandse Zaken aan het Milanese stadsbestuur op om die registraties niet langer uit te voeren.
Tegenstanders van Sanzari’s voorstel spreken van bureaucratische hindernissen en emotionele belasting indien het uitgevoerd wordt. De voormalige moeders zullen bijvoorbeeld niet langer de kinderen in kwestie van school kunnen ophalen zonder toestemming van de geregistreerde ouder, noch het voogdijschap toegewezen krijgen indien die laatste overlijdt.
Rainbow Europe
Italië staat met een score van minder dan 25 procent op plaats 34 van 49 in de Europese ranglijst van Rainbow Europe. Dat is een onderdeel van de door de Europese Unie erkende mensenrechtenorganisatie ILGA-Europe die opkomt voor LGBT-rechten. Het percentage geeft een indicatie van het sociaal klimaat betreffende “de mensenrechten en gelijkheid” van LGBT-personen in alle Europese staten. België scoort ruim 76 procent, en moet daarmee alleen Malta laten voorgaan.
Worden ont-lebisch