Volgend wielerseizoen wordt het laatste voor Team Sky. De ploeg neemt afscheid. Een aantal kranten gewagen van een donderslag bij heldere hemel. Wij denken eerder aan zonnestralen die, godzijdank, door de wolken breken. Sky, onlangs overgenomen door een Amerikaanse holding, gaat op andere initiatieven focussen.
In Het Nieuwsblad schreef wielerjournalist Wim Vos dat hij voor het exit geen traan zal laten. Hij staat daar stellig niet alleen mee. Evenmin met het statement dat in het hoofdkwartier van de Tour de France mogelijk een fles champagne ontkurkt werd. Het zegt veel over het gebrek aan sympathie voor het team van manager Dave Brailsford, na vele jaren van vaak twijfelachtige en irriterend saaie dominantie van het Tourpeloton.
De dankzij massa’s poen gefabriceerde “sterkste ploeg ter wereld” blonk niet bepaald uit in transparantie over het reilen en zeilen in haar interne keuken. Hoewel steevast ontkend door de ploegleiding, is het voor elke wielerfan duidelijk dat de medische staf van Sky quasi onafgebroken op de slappe koord danst tussen wat wel en geen doping is. De iconen Bradley Wiggins en Chris Froome weten daar onder hun beidjes stellig heel veel van, zo niet alles. Kortom, Team Sky deed en doet te veel terugdenken aan de “ongenaakbaarheid” en de “onkreukbaarheid” van het US Postal van Lance Armstrong en Johan Bruyneel. Vandaar dat in het wielermilieu een zucht van verlichting opgaat als het seizoen 2019 het laatste van Team Sky wordt. Dat belet niet dat Chris Froome aankondigde dat hij voor een vijfde Tourzege alles op alles zal zetten. De eerste juichkreet voor de laatste wurggreep van Sky op de belangrijkste koers ter wereld moet nog klinken.
85 procent
Club Brugge nam afscheid van de Champions League na een dubbele brilscore; in Dortmund en in eigen huis tegen Atlético Madrid. Daarmee haalde Club 6 op 18 punten. De media waren lyrisch. Dat die brilscores de toeschouwers lieten indommelen, was slechts een bijgedachte in de euforische eindconclusie dat de zes gesprokkelde puntjes voor 85 procent het label “topprestatie” verdienden. “Geslaagd met grote onderscheiding.” Met cijfers is alles te bewijzen. Zeker met zelfbedachte cijfers. De procentenrealiteit van 6 op 18 reikt nochtans niet verder dan 35 procent. Iets meer bescheiden taal en wat minder commerciële prietpraat zou niet misstaan in de berichtgeving over en de duiding van “geweldige” resultaten op een hoger voetbalechelon dan de vaderlandse competitie.
In Amsterdam eindigde de laatste poulematch tussen Ajax en Bayern München op 3-3. Ook een gelijkspel, maar wel een na een zinderend kijkstuk. Beide ploegen gingen voluit om een passende hulde te brengen aan de basisregel van de populairste sport ter wereld: een doelpunt meer trachten te scoren dan de tegenstander. En niet er alles aan doen om die het scoren te beletten. Ajax en Bayern hielden allebei meer dan 85 procent over aan dat spektakel. Ze gaan volkomen terecht samen naar de volgende ronde van het Europese kampioenenbal.
De Rode Duivels spelen momenteel een prominente rol op internationaal niveau, zij het vrijwel uitsluitend met naar buitenlandse clubs uitgeweken talent. Gebrek aan talent in ons clubvoetbal, mede door de almaar grotere vloed buitenlandse tweede- en derdeklassers, met overtrokken lyriek over amper tot de verbeelding sprekende prestaties trachten te verdoezelen, is potsierlijk. Alsof dat onze “topclubs” vooruithelpt.
